Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Po stracie dziecka...
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Gdyby milczały to wcale nie oznaczałoby że nie przeżyły... Lepiej jak człowiek mówi niż dusi w sobie.
Dzidziuś. Niewielka książeczka o wielkiej stracie
To nie jest książka dla wszystkich. To jest książka dla tych, którzy chcą po nią sięgnąć. I dla tych, którzy chcą takiej książki dla starszego dziecka.
"Dzidziuś" Agaty Baranowskiej to książka dość oszczędna. Zdawkowa w słowach. Całość opowieści, której narratorką jest starsza - potencjalna - siostra rozgrywa się na dziewięciu kartach. Wszystkie kluczowe momenty wsparte są na obrazie, równie oszczędnym. Monochromatycznym. I dość symbolicznym.
Wiadomość o ciąży, oczekiwanie na rodzeństwo, niepokój z tym związanym (Czy wszystkim będę musiała się podzielić?), nagłe złe samopoczucie mamy, złość i smutek w reakcji na stratę "dzidziusia", tłumaczenia taty, reakcja rodziny - wszystko to opowiedziane jest za pomocą drobnych, na co dzień niezauważalnych gestów dłoni. To ręce dorosłych i dłonie dziecka. Czasem niedoskonałe warsztatowo, ale uciekające od natrętnej dosłowności. Szlachetne w operowaniu czernią i bielą, silnie przekazujące całą gamę emocji.
To książka istotna, bo dotykająca sfery często przemilczanej. Niewygodnej dla dorosłych. Książka, która w sposób ujmujący swoją prostotą jest dużym krokiem naprzód w polskich książkach dla dzieci podejmujących trudne społecznie tematy. Bo takich mamy niewiele.
Książka Agaty Baranowskiej nie jest poradnikiem medycznym ani pozycją popularnonaukową o poronieniu z biologicznego punktu widzenia. To książka o emocjach, na co zresztą silnie wskazują ilustracje.
To druga książka autorska Agaty Baranowskiej (po "Zającu, który szukał swojego miejsca") i w niej można doszukiwać się fragmentów niedoskonałych, ale dużą jej wartością jest odwaga i subtelność w pokazaniu tego tematu.
"Dzidziuś" nie jest książką dla wszystkich i dla każdego. Nie wiem czy to książka bardziej dla starszego dziecka czy dla rodziców, pomagająca przy rozmowach, przy wyjaśnieniu tego, co się stało. Ważne, że jest, a każdy kto będzie miał taką potrzebę będzie mógł po nią sięgnąć.
Nie wszyscy mają potrzebę mówienia o poronieniu, nie wszyscy potrzebują pomocy terapeuty, nie wszyscy potrzebują tej książeczki i ja to rozumiem i akceptuję. Mam jednak przekonanie, że znajdą się osoby, dla których ta książeczka stanie się impulsem, uświadomi sens przejścia żałoby.To głos autorki.
poroniłam 17 lat temu w 6 tyg.
w tych dniach moje myśli wciąż wracają na łódzkie wysypiska śmieci...
Serwis Dla Rodziców Po Stracie I Rodziców Dzieci Chorych
http://www.poronienie.pl/
"Niniejsza strona została opracowana, by poprzez artykuły dotyczące żałoby, pomocy psychologicznej, wykazy koniecznych badań, akty prawne oraz linki do materiałów związanych z tym tematem pomóc kobietom po stracie dziecka w uzyskaniu potrzebnych informacji oraz w przygotowaniu się do kolejnego macierzyństwa."
Jestem przekonana, ze w tej sytuacji potrzeba ludzi, literatury przesyconej miłością do Boga i budząca a nadzieje i ufność.
edit: bo w zaśniadzie dochodzi do połączenia pustej komórki jajowej (bez materiału genetycznego) i plemnika. Nie ma później płodu. @Katarzyna ?
Zaśniad całkowity powstaje w wyniku zapłodnienia pustej (pozbawionej
matczynego materiału genetycznego) komórki jajowej przez 1 lub 2 plemniki
Zaśniad częściowy powstaje w wyniku zapłodnienia komórki jajowej przez 2 plemniki, kariotyp płodu jest triploidalny, materiał genetyczny pochodzi od ojca i matki, powszechne są wady rozwojowe.
Chodzi mi o zaśniad całkowity. Tak się zaczęłam zastanawiać... bo zaśniad częściowy to najprawdopodobniej był teraz u mojej +H.