Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Małżeństwa mieszane. Oficjalna Nauka Kościoła
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Wspomniane tutaj dyspense, to chyba wyrazenie zgody przez Kosciol urzedowy na to, aby dane malzenstwo uznac za sakrament.
Z tego co wiem - sakrament jest widzialnym znakiem Niewidzialnego.
http://www.ultramontes.pl/malzenstwo.htm
W okresie reformacji (w XVI w.) problem małżeństw mieszanych stał się bardzo aktualny; zajmowały się nim liczne synody; piętnowały zawieranie małżeństw z innowiercami. Stolica Apostolska rzadko na nie zezwalała, domagając się przy tym od strony katolickiej uprzedniego wyznania wiary. Papież Benedykt XIV w encyklice Magnae Nobis z 1748 r. zaznaczył, że dyspensa od przeszkody 200 innego wyznania jest udzielana jedynie dla ważnych przyczyn i pod warunkiem złożenia rękojmi przez stronę katolicką. Papież Pius VI (w 1782 r.) domagał się m.in. składania rękojmi również przez stronę heretycką.
Wiele dokumentów kościelnych do czasu wydania pierwszego Kodeksu Prawa Kanonicznego podkreślało konieczność wyznania prawdziwej wiary przez stronę katolicką, obowiązek katolickiego wychowania potomstwa, jak również troskę o pozyskanie dla wiary katolickiej drugiego współmałżonka.
W świetle przepisów zawartych w Kodeksie Prawa Kanonicznego z 1917 r. odmienne wyznanie jednej ze stron (mixta religio) stanowiło przeszkodę wzbraniającą (kan. 1060-1064; zob. kan. 1065-1066).
Na zmiany w tej dziedzinie wpłynął Sobór Watykański n (dyskusje nad ekumenizmem i wolnością religijną). Instrukcja Kongregacji Nauki Wiary Matrimonii sacramentum z 18 marca 1966 r.2 wymagała złożenia rękojmi tylko przez stronę katolicką. Papież Paweł VI w motu proprio Matrimonia mixta z 31 marca 1970 r. zezwolił m.in. ordynariuszom miejsca na udzielanie dyspensy od formy kanonicznej, jeżeli jedna ze stron jest akatolicka, nawet nieochrzczona.
W nowym Kodeksie z 1983 r. nie ma już przeszkody wzbraniającej; pozostało tylko zabronienie (prohibitum est) zawierania małżeństw mieszanych (kan. 1124).
taki fragmencik z rozważań: "A co powiedzieć przy małżeństwach mieszanych o dobrym, katolickim wychowaniu dzieci? Dziecko właściwie nie wie, czego się trzymać. Czy ojciec ma rację, czy
też matka? Ojciec żegna się, matka nie. Ojciec idzie do kościoła katolickiego, matka do zboru protestanckiego. Wtedy już dziecko wprowadzone w błąd przez swoich wychowawców, musi stracić orientację. A więc obojętnieje całkowicie względem każdej religii. I kto tu nie pomyśli o przekleństwie rzuconym przez Zbawiciela na gorszycieli małych dziatek?
Ja też żyję w związku małżeńskim z protestantem, do tego z CAŁKIEM odmiennej kultury.Ślub kościelny mieliśmy za zgodą biskupa, mąż powtarzał słowa przysięgi.
Przez pierwsze lata były pewne starcia.Mąż chodzi ze mną do kościoła od zawsze , ostatnie kilka lat na Mszę Wszechczasów.To co dzieje się w jego sercu jest jednak dla mnie tajemnicą.
Takie życie to walka lub przynajmniej mocowanie się bez chwili wytchnienia, od rana do nocy.
Z tego co wiem - całkiem dobrze, po katolicku dziecka im się chowały.
Ona jest protestantką, mąż katolikiem - ale Jagoda ma szczęście przynależeć do bardzo tolerancyjnego Zboru.
Dyspensujemy również od zwykłego postu tj. od wstrzymania się od mięsa w dni krzyżowe, przypadające w tym roku 21, 22 i 23 maja, pozwalając w te dni używać pokarmów mięsnych kilka razy na dzień (a to na mocy władzy, udzielonej nam przez św. Stolicę Apostolską 9 marca 1895 r.).
Taką samą dyspensę dajemy na zwykłe soboty w ciągu tegoż roku przypadające, ostrzegając jednak, że od tej dyspensy wyjęte są wszystkie soboty Wielkiego Postu, tudzież soboty Suchedniowe (10 marca, 9 czerwca, 22 września, 22 grudnia), tudzież soboty, na które przypadają w tym roku wigilie, mianowicie: 2 czerwca (wigilia Zielonych Świąt).
Ponieważ dyspensa niniejsza tyczy się tylko jakości pokarmu, nie zaś ilości – przeto we wszystkie dni, w które post ścisły jest przepisany, raz tylko na dzień z południa wolno jeść do sytości. Od tego obowiązku wyjęte są osoby wiekowe, więcej niż 60 lat i młode mniej niż 21 lat liczące, kobiety brzemienne i karmiące własnymi piersiami swe niemowlęta, ludzie ciężką pracą zajęci, jak kowale, kotlarze, cieśle, również ci, co pieszo dalszą podróż odbywają lub dźwiganiem ciężarów zarabiają na życie. Tym wszystkim wolno jeść więcej razy na dzień do sytości – ale mięsnego pokarmu używać mogą raz tylko na dzień i to w dni tą dyspensą objęte.
Wszyscy, którzy z tej dyspensy korzystać będą, złożą odpowiednią ich stanowi jałmużnę, przeznaczoną na małe Seminarium. Jałmużnę tę należy albo wprost odesłać do Naszego Konsystorza, albo użyć do tego pośrednictwa Księży Proboszczów, Dziekanów lub Przełożonych Zakonnych.
Ci zaś, co nie są w stanie złożyć jałmużny, odmówią w te dni, w które z dyspensy korzystać będą, Litanię do Matki Boskiej z antyfoną "Pod Twoją obronę" – a Kapłani odmówią psalm pokutny 50 "Miserere mei Deus". Nieumiejący czytać zmówią 3 Ojcze nasz i 3 Zdrowaś Maryja do Najsłodszego Serca Jezusowego, prosząc o nawrócenie grzeszników i dodając 3 razy krótkie westchnienie: "któryś cierpiał za nas rany, Jezu Chryste zmiłuj się nad nami!".
Żenada. Na gramy też wyliczano ile skwarków słoniny można zjeść.Nic mądrego nie dodam..
ale dobrze, że Twoja siostra robi już teraz rozpaczliwy zwrot w stronę Pana Boga.
jeśli podpisała kontrakt małżeński to nie równa się konwersji na islam, musiałaby szahade powiedzieć 3x po arabsku i w obecności dwóch świadków
szkoda ze nie wiedziała co podpisuje, bo tam ciekawe rzeczy można zawrzeć:/
nie no, sorry
łaskę otrzymują wszyscy, Pan Bóg nikomu nie poskąpi
tylko nie wszystkim się chce z nia współpracować w celu zbawienia własnego i bliźnich
I tak sobie myślę, że w tym konkretnym wypadku sprawy duchowe, religijne, teologiczne (czy jak tam je określić) to najmniejszy problem.
Z góry przepraszam, nie zamierzam nikogo urazić, obrazić czy przekonywać, ze "każda religia jest równa"
Przede wszystkim dla muzułmanina każdy innowierca, to niewierny. Nie musi respektować tego,jeśli jakimś cudem żonie uda się wymóc na nim zgodę na wychowanie w wierze katolickiej/chrześcijańskiej.
Życie rodzinne. duchowe, społeczne jest szczegółowo regulowane, np. to, ze dziecko po ukończeniu 7 lat przechodzi pod "rządy" ojca. (to oczywiscie należałoby sprawdzic).
Kolejna, bardzo ważna kwestia to poziom zaawansowania religijnego męża muzułmanina.
Tak jak u nas Polak nie zawsze równa się katolik (w rozumieniu orgowym), tak muzułmanin też moze być tylko muzułmaninem z "nadania".
Znacznie ważniejsze jest w tym wypadku to, jak funkcjonuje rodzina męża siostry @Taja.
Wnioskuję, ze skoro siostra Taja zdecydowała sie na związek z innowiercą, nie są dla niej ważne [lub: aż tak ważne, jak dla reszty rodziny] nauki KK i raczej takie argumenty nie dotrą.
Nie wiem, tak po prawdzie-jakie mogą dotrzeć do zakochanej kobiety, każdy przykład będzie negować, uważając, ze jej się to nie przytrafi. Będzie uważać i przekonywać, ze jej się "to", co spotkało inne kobiety nie trafi, bo przecież X jest inny, kocha ją i dziecko, itp. itd.
Nic mądrego nie doradzę, chciałabym tylko zwrócić uwagę, ze dla osoby "letniej" argumenty silnie religijne, cytowanie, co na to KK i inni nie zrobi wrażenia.
Raczej "bardziej ludzkie", i może do tego się odwołać
Nie znaczy to wcale, że należy odejść od postu, ale jeżeli takowy jest zalecany, to jego podłożem ma być miłość i pragnienie zbliżenia się do Boga - nie faryzejska postawa.
Mała Tereska powiedziała - nasz kochający Ojciec ma jedną wadę, jest kiepskim rachmistrzem, nie potrafi zliczyć naszych zasług, najlepiej jest stanąć przed Nim z pustymi rękoma. (cytat z pamięci)