Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Podpisy w sprawie całkowitego zakazu aborcji
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Trochę nie rozumiem dylematu...
Jakaś osoba została zgwałcona i dlatego inna osoba (jej dziecko) ma zostać zabita...
Dziwne rozumowanie.
Co do nieszczęścia przeżycia gwałtu - no takie jest życie, że dzieją się w nim i rzeczy dobre i rzeczy niedobre. I trzeba się z tym pogodzić.
Ktoś doświadczy gwałtu, ktoś ma wypadek a potem długie leczenie, ktoś zapadł na ciężką depresję i ledwo funkcjonuje a ktoś inny ma chore dziecko, nieuleczalnie na przykład.
Większość z nas przeżywa trudne dla siebie chwile i trzeba to przetrzymać a potem się otrząsnąć i iść do przodu.
Podoba mi się postawa Bea, mam wrażenie, że ona bierze życie jakie jest. A chyba ma nielekko. Ale przypuszczam, że nie rozdziela włosa na czworo.
Dziecko poczęte w niegodny sposób ma prawo do życia, skoro już to życie się zaczęło. I na pewno to dziecko nie jest pomyłką. Tak jak ktoś pisał - można oddać dziecko do adopcji, jeśli się nie da inaczej.
Zabicie takiego dziecka jest dokładaniem zła do zła.
Wtedy kobieta, która była ofiarą sama staje się oprawcą.
I prawo państwowe nie powinno czegoś takiego umożliwiać.
Nie bój się!
Masz wiedzieć po której stronie się opowiedzieć i trwać. Jeśli taka sytuacja się wydarzy i bedziesz musiała podjąć decyzję i dokonasz złego wyboru, to będzie ogromne zło jednak Pan Bog przebacza i nawet po czymś takim można się podnieść.
Ale nie wolno nam trwać ze strachu w przyzwoleniu na zabijanie.
@Tola - nie złamałabym się. Na pewno. Mam to przemyślane od dawna, bo tak zostałam wychowana. Moja mama zawsze mi mówiła jak byłam nastolatką - "cokolwiek by się stało, pamiętaj, że dziecko jest skarbem, poradzimy sobie
Takie dziecko byłoby w połowie moje, miałoby geny też po mojej rodzinie, nie dałabym mu zrobić krzywdy i koniec, kropka.
@Tola - nie mam córki, ale to samo pytanie mogłabyś zadać mojej mamie, ona miała córkę nastolatkę, prawda? Moje poglądy wynikają z jej wychowania.
Wątpliwości mogę mieć co najwyżej co do:
a)karania kobiet, bo nie wierzę, że zdrowa psychicznie i nie "zaszczuta" kobieta decyduje się na aborcję;
b)wysokości kary (3 miesiące?!);
c)wyłączenia z tego kwestii in vitro.
Nie rozumiem tych tekstów o "zmuszaniu do rodzenia". W projekcie jest ładnie powiedziane: "Nie można bowiem decydować o posiadaniu dziecka w sytuacji, gdy dziecko to już rozwija się w fazie prenatalnej. Innymi słowy, nie istnieje prawo do nieurodzenia dziecka".
@Beatak - nie czuj się zdziwiona. My, fanatycy pro-life, nie jesteśmy w stanie wytłumaczyć postawy odwrotnej inaczej niż głupotą, sorki.
Zgadzam się z @Ida że jasna (nie tylko w deklaracjach) postawa rodziców kształtuje postawę dziecka. Sam miałem 4 lata, kiedy kwestowalem na Gaudium Vitae i od tamtej pory stale uczestniczyłem w organizowaniu różnego wsparcia dla kobiet wahajacych się czy urodzić (aborcja była na życzenie).
Dzisiaj o gwaltach wiem więcej niż bym chciał. Sam mam "tylko" doświadczenie oblesnego faceta, ktory zmusił mnie bym patrzył jak sobie robi dobrze (miałem 11 lat). I mając świadomość, że w mojej córce, żonie, przyjaciółce rozwija się DZIECKO zrobiłbym wszystko by nie zostało zabite.
Głębokim smutkiem napełnia mnie informacja, że ktoś deklarujacy postawę prolife w konkretnej osobistej sytuacji decyduje się na aborcję. Zadaję sobie pytanie o całość życia takiej osoby. Wydaje mi się (naiwnie?), że dobre wybory raz dokonane umacniaja nas do dalszych dobrych wyborów. Dlatego mam zaufanie do wielodzietnych rodziców, którzy mówią "przyjmiemy każde dziecko" czy do @maliwiju gdy pisze o swoim doświadczeniu już wypróbowanym, nie teoretycznym.
Prawo kształtuje sumienia. Mam świadomość, że faktyczna liczba aborcji jest większa niż oficjalna. Ale po raz kolejny ostatnio usłyszałem posrednio od przedstawiciela banku światowego, Francuza, że zachodnie badania i szablony analityczne odnoszące się do decyzji prokreacyjnych nie sprawdzają się w społeczeństwie polskim. Oni nie potrafią zrozumieć, że w sensie społecznym wiara w Polsce nie jest pustą deklaracją, ale ma wpływ na zachowania. Oczywiście nie jest to 100/100, ale wpływ jest na tyle silny, że aparat pojeciowy socjologów czy ekonomistów z zachodu noe daje rady.
Jakby to powiedzieć... Załóżmy, że jest takie prawo, że należy się rozliczać z US. Jakby nie było za to kary po braku rozliczenia, to przez to, że nic nie grozi, ludzie by się nie rozliczali.
Kiedyś był zapis o obowiązkowym meldunku bez konsekwencji. Chyba już został wycofany, albo ma być.
Nie chcę być źle zrozumiana. Nie porównuję tych dwóch rzeczy. Chodzi mi wyłącznie o logikę nakazów/ zakazów prawnych, sądowych itd.
Sprawa wydaje się jasna: w IV aborcja jest chyba na porządku dziennym, przez liczniejsze wady genetyczne, czynione ludzką ręką.
"Proszę, zrozumcie, że kiedykolwiek mówicie o sobie „pro-choice" albo uznajecie dopuszczalność aborcji w przypadku gwałtu, to tak jakbyście stanęli przede mną, spojrzeli mi w oczy i powiedzieli: „uważam, że twoja matka powinna była móc cię usunąć". To bardzo mocne słowa. Nigdy nikomu bym tak nie powiedziała. Nie powiedziałabym: „gdyby było tak jak ja chcę, ty już byś nie żył"."
http://www.oaza.pl/cdz/index.php/pl/obrona-zycia/512-rebecca-kiessling.html
Artykułów jest wiele. Także matek, które opisują jak urodzenie dziecka uleczyło po traumie gwałtu.
Nie można mi zatem zarzucić braku empatii i zrozumienia, bo nie mam córki?
A tak na poważnie, szanujmy się. Jeśli załamujemy się, że ktoś nie rozumie naszego pro-life- módlmy się za te osoby! Polska jest przed wielkim sprawdzianem moralności.
"Bądźcie trzeźwi! Czuwajcie! Przeciwnik wasz, diabeł, jak lew ryczący krąży szukając kogo pożreć”. (1P 5,8)
Miejmy to na uwadze.
Konieczne są szersze działania. Większa świadomość społeczna.
jest tylko jeden problem. Tysiąc ludzi o tym wie, 500 mówi, a 1 próbuje coś zrobić...
Konieczne są domy, gdzie te kobiety jeśli nie mają lepszych mozliwości, spędziły te 9 miesięcy. Z psychologiem, z życzliwymi ludźmi. Państwo powinno im umożliwić taki urlop zdrowotny, jeśli pracują. Jeśli taka wyprowadzka nie jest dobra (bo ktoś już ma rodzinę, dzieci), KONIECZNIE MUSI BYĆ POD OPIEKĄ.
Są fundacje pomagające zgwałconym kobietom, rozkminiając temat, znalazłam.
Ale nie zgadzam się, że wolno zabijać. I godzić się na zabijanie.
Od tej znajomej?
Jak im można pomóc?
@Gosia5 w oknie nie ma kogo pozbawiać praw. Natomiast czeka się 6 tygodni i czasami matka się zgłasza i zmienia decyzję.
W USG można ocenić, czy owulacja już była, czy jest jeszcze przed nią.
@jan_u, dziękuję za wyjaśnienie. Myślałam, że matka już nie może wrócić i takie dziecko jest z automatu jakby bez rodziców.
A tego nikomu czynić nie można!!!!!
Co tu dyskutowac o okolicznościach?
Po co?
I naprawde nie rozumiem, ze sa tacy, ktorzy usprawiedliwiają/dopuszczają (chocby teoretycznie) aborcję pod pewnymi warunkami. I Ci sami oburzają sie na zabicie człowieka po urodzeniu.
No nie kumam i już...
ani nastolatki,
ani po gwałcie.
Ale gdybym miała,
Jestem przekonana, że zrobiłabym jej większą krzywdę zachęcając do aborcji.
Jeśli by tak było, zaproponowałabym,
że ja adoptuję.
Jeśli ona będzie miała wątpliwości.
Kiedyś już zaproponowałam jednej młodej nastolatce, ale okazało się, że nie była w ciąży. Co ciekawe, ją to uspokoiło bardzo.
Sam fakt. Sama propozycja.
Nie zabijaj.
A ja?
Bo nie wiem, czy się mogę wypowiadać...
Uwielbiam argument wieku...