Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Już wkrótce. Szkoła ministry Nowackiej.
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
A tak poważnie to są złe założenia u podstaw, gdyż przez intelektualne rozważania dziecko kształtuje też swój system wartości. Nie tylko dziecko, ale każdy człowiek. I dzielenie, że to uczy rodzina, tamto szkoła, a jeszcze coś innego internet jest błędne. Człowiek ma jedno serce i jeden system wartości.
P.S. Jakoś nie udało mi się skopiować tej odpowiedzi na nowe forum
Mam wrażenie że takie spojrzenie na edukacje, w której biorę pod uwagę, że te wszystkie zasady na której się ona opiera, mogą być mylne i można je podważać Ciebie irytuje.
Naprawdę praca z ludźmi jest wymagająca, a z dziećmi w szczególności. Bo są one wrażliwe, prawie bezbronne.
Jak donosi ZNP od połowy kwietnia rewolucja w zadaniach domowych
"pisemne i praktyczno-techniczne prace domowe" należy rozumieć w szczególności dłuższe wypowiedzi pisemne (np. rozprawka, streszczenie), wypełnianie zeszytu ćwiczeń, rozwiązywanie zadań matematycznych, czy przygotowywanie prac w rodzaju makiet, modeli, prezentacji multimedialnych itp."
Od zawsze bardzo interesowałem się matematyką. Dzięki edukacji domowej moi rodzice mieli duży wpływ na moją naukę i już od pierwszej klasy uczyłem się matematyki trochę więcej niż gdybym miał się uczyć w szkole. Konkurs Kangur Matematyczny, nawet jeśli jego zadania są bardziej łamigłówkami niż zadaniami matematycznymi, początkowo bardzo mnie zmotywował do nauki, gdy udało mi się w nim zrobić 20 na 21 zadań w pierwszej klasie. Od tego czasu co roku biorę w nim udział.
Moi rodzice dowiedzieli się niedługo później o konkursie matematycznym MSCDN i o OMJ. Choć zadania wtedy wydawały mi się bardzo trudne, a w czwartej klasie zrobiłem zaledwie kilka zadań na drugim etapie konkursu kuratoryjnego, zacząłem ćwiczyć, robiąc zadania z poprzednich lat. Dało mi to w końcu w piątej klasie tytuł finalisty konkursu MSCDN i laureata III stopnia OMJ.
Podczas tamtego finału OMJ dowiedziałem się o wielu kursach matematycznych i wkrótce dzięki pani Barbarze Lech zacząłem się uczyć na Politechnice Warszawskiej na zajęciach Matematyka dla Ambitnych, a dzięki panu Jerzemu Bednarczukowi na indywidualnych lekcjach z panią Zuzanną Czechowską. Pozwoliło mi to rok po roku poszerzać moje umiejętności matematyczne i zdobyć w klasach szóstej i siódmej kolejno tytuły laureata OMJ stopnia II i I.
W tym roku szkolnym, dzięki sugestii pani Czechowskiej, zacząłem uczyć się z serii książek Matematyka Olimpijska (kolorowe skrypty) Wydawnictwa Szkolnego Omega oraz na zajęciach MATEX online pana Waldemara Pompe. W tym roku brałem też trzeci i pół raz (bo raz zdalnie) udział w obozie Polygon Matematyczny.
Zrobienie 3⅓ zadania na finale OM było moim największym sukcesem matematycznym jak dotąd, ale być może uda mi się to zmienić na olimpiadach międzynarodowych, do których się przygotowuję w tym roku.
Oprócz matematyki, od szóstej klasy dużo zajmuję się informatyką, a szczególnie algorytmiką. Chodząc na Olimpijskie Koło Informatyczne pana Daniela Olkowskiego, nauczyłem się wystarczająco, by brać udział w olimpiadach. Uczestniczyłem więc w OIJ, raz dochodząc do drugiego (wtedy ostatniego) etapu, a raz zajmując II miejsce. Dwa razy doszedłem też do finału OI, ale tylko raz, w siódmej klasie, zdobyłem tytuł finalisty. W każdym razie mam jeszcze w tej dziedzinie wiele do nauki.
W przyszłości planuję uczyć się więcej fizyki, być może nawet na poziomie OF. Będę musiał jednak dużo nadrobić, bo z nią nigdy nie wychodziłem daleko poza podstawę programową, chyba że liczyć konkurs Náboj Junior, na który poszedłem w r. 2019, myśląc, że jest to konkurs czysto matematyczny.
Na koniec, chciałbym podziękować KGOMJ i KGOM za organizowanie olimpiad. Z doświadczenia wiem, że OMJ daje wspaniały wstęp do OM, a widzę, że OM daje wiele ścieżek do rozwoju. Polecam wszystkim udział w nich, tak samo jak w olimpiadach informatycznych. Warto startować nawet, jeśli się nie przejdzie pierwszego etapu. "
Ja olimpiadę znam, na pewno jest rozwiajajaca, ale widzę ja jako jeden ze środków do celu, pytanie tylko, co ma być tym celem
Mi olimpiada całkiem wychodziła, ale mało z tego wynika. A może jestem w takim momencie życia, ze krzywo na to patrzę
Na ten moment pomysł na edukację mam taki, że trzeba dziecku w pewnym momencie znaleźć tutora w dziedzinie, która go pasjonuje.
Moim zdaniem niektórym dzieciom wygrywanie konkursów szkodzi na głowę.
To jest trochę rozmienianie na drobne pasji, a może inaczej - skupianie się na motywacji zewnętrznej, a nie wewnętrznej
Ze zdolnymi dziećmi jest trudno, bo w szkole są w kółko chwalone, jak zaczną coś wygrywać, to już w ogóle. Szkole też na tym zależy, bo poprawia to jakieś statystyki, można się chwalić uczniem. Niektóre dzieci mają to w nosie, innym łatwo się w tym zatopić.
Samo to, że trzeba "dobrze znać konkurs", żeby dziecko było w stanie się przygotować, to już dla mnie czerwona lampka. Oczywiście Olimpiada Matematyczna to coś zupełnie innego niż chociażby matura, nie da się do tego przygotować w ten sam sposób. Ale jednak jest tam punktowane rozwiązanie problemu, a nie np. szukanie problemu...
Też nie każde dziecko bardzo uzdolnione poznawczo ma zostać naukowcem. A ścieżka olimpiad trochę w tę stronę kieruje, moim zdaniem.
reszta zależy od nich
Ale jednak podpisała rozporządzenie.
Ministra
Ps: co to za praca? Może mnie natchnie.
Ale moje zasadnicze pytanie - po co to wszystko
@Pioszo54 Dla mnie praca z domu na zasadzie robienia czegoś między kotletem a pampersem to żadna praca. Potrzebuję głębokiego skupienia.
praca programista
W naturalny sposób rodzic może być taką osobą, ale rodzic to rodzic, zresztą dla starszych nastolatków kontakt z doroslym spoza rodziny, który poważnie ich traktuje, jest nie do przecenienia.
W liceum też warto brać udział w olimpiadzie. Można uzyskać 100% z matury, "indeks" na uczelnię.