›

Witaj, nieznajomy!

Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!

Zaloguj się Rejestracja

"Ziemia rodzinna"

DaddyPigDaddyPig
edytowano listopad 2007 w Ogólna
Ziemia rodzinna
Władysław Bełza

Całem mem sercem, duszą niewinną,
Kocham te świętą ziemię rodzinną,
Na której moja kołyska stała,
I której dawna karmi się chwała.
Kocham te barwne kwiaty na łące,
Kocham te łany kłosem szumiące,
Które mię żywią, które mię stroją,
I które zdobią Ojczyznę moją.
Kocham te góry, lasy i gaje,
Potężne rzeki, ciche ruczaje;
Bo w tych potokach, w wodzie u zdroja,
Ty się przeglądasz Ojczyzno moja,
Krwią użyźniona, we łzach skąpana,
Tak dla nas droga i tak kochana!

Co by Bełza napisał w 2007 roku?

Komentarz

  • Małgorzata32Małgorzata32
    A mi zawsze podobał się ten wiersz:

    Wisława Szymborska
    Gawęda o miłości ziemi ojczystej

    Bez tej miłości można żyć,
    mieć serce suche jak orzeszek,
    malutki los naparstkiem pić
    z dala od zgryzot i pocieszeń,
    na własną miarę znać nadzieję,
    w mroku kryjówkę sobie uwić,
    o blasku próchna mówić "dnieje",
    o blasku słońca nic nie mówić.

    Jakiej miłości brakło im,
    że są jak okno wypalone,
    rozbite szkło, rozwiany dym,
    jak drzewo z nagła powalone,
    które za płytko wrosło w ziemię,
    któremu wyrwał wiatr korzenie
    i jeszcze żyję czastką czasu,
    ale już traci swe zielenie
    i już nie szumi w chórze lasu?

    Ziemio ojczysta, ziemio jasna,
    nie będę powalonym drzewem.
    Codziennie mocniej w ciebie wrastam
    radością, smutkiem, dumą, gniewem.
    Nie będę jak zerwana nić.
    Odrzucam pusto brzmiące słowa.
    Można nie kochać cię - i żyć,
    ale nie można owocować.
  • Małgorzata32Małgorzata32
    A tego wiersza uczyła sięostatniomoja córka na konkurs


    Antoni Słonimski
    Polska

    I cóż powiedzą tomy słowników,
    Lekcje historii i geografii,
    Gdy tylko o niej mówić potrafi
    Krzak bzu kwitnący i śpiew słowików.

    Choć jej granice znajdziesz na mapach,
    Ale o treści, co je wypełnia,
    Powie ci tylko księżyca pełnia
    I mgła nad łąką, i liści zapach.

    Pytasz się, synu, gdzie jest i jaka?
    W niewymierzonej krainie leży.
    Jest w każdym wiernym sercu Polaka,
    Co o nią walczył, cierpiał i wierzył.

    W szumie gołębi na starym rynku,
    W książce poety i na budowie,
    W codziennej pracy, w życzliwym słowie,
    Znajdziesz ją w każdym dobrym uczynku.
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.