Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Wszystko, co chciałbyś wiedzieć o edukacji domowej, ale bałeś się zapytać
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Gdybyś chciała uczyć czytać po angielsku, to pomysł może być fajny. Tam "pies" zawsze będzie "dog" niezależnie od przypadku. Ewentualnie może mieć dodane "-s" jeśli to liczba mnoga lub "-'s" jeśli coś do psa należy. Ale ta zasada jest w angielskim prawie bezwyjątkowa. A po polsku różnych odmian całe mnóstwo i jeszcze większe mnóstwo wyjątków od reguł.
Może nie ma się czym chwalić, ale moje dzieci uczą się czytać składając litery (żadne metody - po prostu dukają te literki) i też w końcu opanowują tę trudną kompetencję. Może, gdyby zastosować metodę, to uczyłyby się szybciej? Nie wiem, nie sprawdzałam. Wiem natomiast, że poszczególne z moich dzieci bardzo różnie uczą się czytać. Np. pierworodny mając 3 lata znał wszystkie litery, ale potrzebował mieć prawie 6, żeby zatrybić, jak z liter złożyć słowo. Za to drugi miał w nosie litery (uparcie nie przyswajał), ale jak tylko przypadkiem któreś mu w głowie zostały, to złożone był w stanie bezbłędnie odczytać. I przez pewien czas było tak, że czytał całkiem płynnie do najbliższej litery, której nie znał i wtedy mówił: "A to jest litera, której nie znam" Gdy mu się podpowiedziało, to płynnie czytał dalej do kolejnej nieznanej litery. Trzeci nagle nauczył się czytać po przechorowaniu krztuśca w wieku 6 lat, a wyglądało, że nigdy tego nie pojmie, bo on z tych nieszczególnie lotnych. Najstarsza córka się bardzo zawzięła mając 5 lat i się nauczyła z zawziętości, bo ona jest nadambitna (jako 6-latka w pierwszej klasie czytała już całkiem płynnie), a druga ma teraz 7 lat, jest w drugiej klasie i duka niemiłosiernie, choć pomału zaczyna rozumieć, co duka. Mam nadzieję, że w końcu sobie poradzi, bo bardzo ją ciągnie, żeby czytać książki. Ale ona z tych zupełnie nie zawziętych i ma kompletnie wywalone na to, że słabo czyta.
Ed ma 3,5 roku i świetnie rozpoznaje literę "E" jak Edmund. Pokazuje ja paluchem ilekroć się na nią natknie i radośnie oznajmia wszystkim, że to jest E jak Edmund. Jak mu się chce, to poznaje również z 10 innych liter, które ma skojarzone z konkretnymi osobami lub obiektami (np. A jak auto, B jak babcia, H jak Hela) Ale nie zawsze mu się chce...
Z 5-latkiem polecam pisanie palcem na tacy z mąką. Najpierw litery, a jak zna wszystkie, to sylaby. Najlepiej na początek takie, które coś znaczą, np: on, wy, ja, ma, za, na, bo, to, co, do itp.
Potem można pokazać, że sylaby da się ułożyć w słowa, np.; ma-ma, bo-bo, ja-ja, do-my, ja-ma itp. Moim zwykle się podobało.
Możecie mi podlinkować jakieś przepisy na ten temat? Jeżeli to prawda, to wychodzi nam chyba Piaseczno...
Przy okazji, porania w Piasecznie nie jest dobrą poradnią. Może lepiej zapisz syna do liceum Montessori w Ursusie (powstaje od nowego roku szkolnego; tworzą je ludzie związani z naszą szkołą, mający doświadczenie w ed), to przynajmniej będziesz miała rejonową poradnię w Ursusie, która jest całkiem OK. Tylko terminy mają jakieś tragiczne.
Przepraszam ze się tak wcinam. Czytam wątek z zainteresowaniem bo potrzebuje takich właśnie praktycznych informacji -zaczęłam lobbowac u szefostwo za byciem placówka przyjazną ed...na razie temat zawieszony
Chyba, że najpierw zapiszesz do szkoły, a dopiero później wystąpisz o realizację obowiązku szkolnego poza szkołą. Wtedy masz pełne prawo do badania w poradni, do której należy liceum.
Narazie z corcią ćwiczę tak ,że pytam ją przy różnych czynnościach .
Chciałabym by perfekt się nauczyła.
Chyba
Po prostu, wykłada się przed siebie 10 palców i zagina się ten kolejny, przez ile mnożysz 9 - jak 9 mnożysz przez 4 to zaginasz czwarty palec. Wynik odczytujesz biorąc liczbę palców przed zagiętym jako dziesiątki, a liczbę palców za zagiętym, jako jedności. W podanym przykładzie - przed zagiętym (czwartym) palcem są 3 palce, czyli 30, a po zagiętym jest jeszcze 6 palców, to razem daje 36.
Drugi przykład, dla lepszego zrozumienia - mnożymy 9 razy 8 - zaginamy ósmy palec, przed nim jest 7 za nim jest 2 - to daje wynik 72.
Widzisz @Bridget, jakie proste?
Jak dla mnie, do wykucia na blachę jest tylko kilka działań z tabliczki mnożenia. A dlaczego? Już tłumaczę:
- przez 0 - nie ma o czym mówić, prawda?
- przez 1 - też nie ma o czym mówić.
- przez 2 - prościzna, bo bez trudu w pamięci dodaje się liczby jednocyfrowe do siebie
- przez 3 - też prościzna, bo można dodać kolejną i wyniki są małe - w 30 się zamykają
- przez 4 - wystarczy wynik mnożenia przez 2 podwoić
- przez 5 - parzyste dzielisz na pół i dopisujesz 0, a nieparzyste dzielisz na pół, zaokrąglasz w dół i dopisujesz 5.
- przez 9 - można na palcach, jak podałam powyżej
- przez 10 - też prościzna
Do wykucia zostaje, przez 6, 7 i 8. Czyli:
6x6 = 36 (łatwe, bo się trymuje)
6x7 = 42 (nie ma rady, trzeba zapamiętać)
6x8 = 48 (też się rymuje, niektórym to pomaga)
7x7 = 49 (do zapamiętania)
7x8 = 56 (bardzo trudne i myli się z 54, które jest wynikiem 9x6, najłatwiej odróżnić zapamiętując, że w przypadku mnożenia przez 9 suma liczb wyniku zawsze jest równa 9)
8x8 = 64 (też do wykucia)
Jak widać, tych do bezwzględnego wykucia jest raptem 6. Bo przecież 8x7 to to samo co 7x8, wiec nie ma potrzeby uczyć się tego 2 razy. I jak, @Bridget - pomogłam?
Nam się sprawdzało odpytywanie w różnych przygodnych sytuacjach.