Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Tradycyjnie o seksie
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
"Czy chcecie z miłością przyjąć i po katolicku wychować potomstwo, którym Bóg was obdarzy?"
Tam nic nie ma że zdrowe potomstwo.
Ja z kolei raczej koścista, wiec nie warto
Jestem ciekawa, czy Kościół ma konkretne zdanie w takich sytuacjach, jest to problem dość nowy.
I tutaj w tej kwestii potrzeba dużej roztropności. Ta roztropność jest oczywiście czasami wytłumaczeniem naszego wygodnictwa, bo nie chce nam się podejmować jakiegoś trudu. Ktoś cały czas mówi, że jest niegotowy na dziecko, więc współżyje tak, by unikać potomstwa i wtedy jest to oczywiście czymś niedobrym. Ale też z drugiej strony, jeśli ktoś chce po prostu kusić Pana Boga i na zasadzie po prostu ile tych dzieci się tylko da, jakoś tam Pan Bóg musi zaradzić – to też tak nie może być. Bo trzeba podjąć odpowiedzialność za te dzieci, trzeba je wychować, dać im to, co konieczne do wzrostu, do rozwoju. To też trzeba brać pod uwagę.
On uważał że dążenie do świętości sprowadza się do przestrzegania trzech reguł: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Jednak mają one sens wtedy i tylko wtedy gdy pomagają kochać Boga i bliźniego. Ludzie, którzy tak czynią są jakby już tu na Ziemi, obywatelami Nieba. Proste nie? W każdym innym przypadku przestrzeganie tych reguł prowadzi do zła.
Czystość ma służyć dobru drugiego człowieka, a więc czystość w małżeństwie może być złem. Jednak jeśli chodzi o antykoncepcje w małżeństwie, to bardziej jest to kwestia posłuszeństwa niż czystości.
Ubóstwo ma uczynić nas wolnymi od pracy zarobkowej, a więc uczynić nas bardziej zdolnymi do pracy na korzyść bliźniego. A więc praca nie zawsze jest dobrem.
Posłuszeństwo ma nas wyzwolić z egoizmu. Chodzi tu głównie o posłuszeństwo względem Boga, a nie jak to błędnie interpretuje KK, względem kapłanów. My jesteśmy braćmi, równymi sobie. W biografii Karola jest pokazany wspaniały przykład jego posłuszeństwa względem spowiednika. Był między nimi zgrzyt, gdyż eremita czuł się powołany aby stworzyć szczególny zakon, który wypełni lukę między duchownymi i świeckimi. Spowiednik mu zabraniał tworzenia reguły tego zakonu.
W każdym razie sytuacja jego jest podobna trochę jak między małżeństwami, a duchowieństwem. Tak naprawdę tu chodzi o posłuszeństwo względem Boga, któremu sprzeciwia się ludzka pycha. Bo tylko ludzka pycha jest tak wielka, że może zasłonić Boga. Dotyczy to niestety, także osób duchownych. Czytając Dzienniczek Faustyny pod tym kontem, dość często można zauważyć, że wola spowiedników rozmijała się z Wolą Bożą.
Mam trochę mało miejsca i czasu, aby rozwinąć ten temat i dlatego polecam twórczość Karola de Foucaulda. Dodam tylko, że zakon jego zaczął rozwijać się dopiero kilkanaście lat po jego śmierci, a więc Bóg nie dopuścił, aby jego dorobek uległ całkowitemu zniszczeniu. Jego teksty są klarowne i dają bardzo dużo do myślenia.
Tak Ojcowie Pustyni rozumieli czystość: okiełznanie instynktów, potrzeb cielesnych. A czy one są tylko złe, to wydaje mi się że to trochę trudniejszy temat. W czystości chodziło o rozpustę i o łakomstwo, o to aby nie zdominowały potrzeb duchowych. Ojcowie zawsze przerywali wszelkie posty, gdy odwiedzali ich goście. Tak wyglądała u nich hierarchia wartości. Miłość Bliźniego przede wszystkim.
Jeżeli chodzi o cierpienie, to jest to kwestia posłuszeństwa, a nie czystości. To posłuszeństwo bardzo dobrze okazał Jezus w Ogrodzie Oliwnym. Nie jest łatwo zrozumieć takie posłuszeństwo, właśnie dlatego, że kapłani wymagają posłuszeństwa względem siebie i siłą rzeczy można pomyśleć na takim przykładzie, że Bóg-Ojciec tak samo jest wielkim egoistą.
Wystarczy zrozumieć trzy proste reguły i wtedy dostaje się olśnienia, że faktycznie Drogi Pańskie proste są.
Ale jak to się ma do miłości??
Wstydzę się nawet tego słowa jeśli nie idzie z miłością w parze.
Z tego co wiem to takim jedynym przykładem było poczęcie NMP, jako wypełnienie Woli Bożej, gdyż obydwoje rodzice Maryii przedłożyli Wolę Bożą nad swoją. Oni chcieli żyć w czystości, czyli bez seksu. Nie zniszczyli tym swojej wzajemnej miłości. Sama widzisz jaki to był wyjątek w historii ludzkości.
Współżycie małżeńskie nie jest grzeszne. Usprawiedliwia je Miłość (jeżeli jest). Nie wiem jak to będzie wyglądało ze współżyciem pozamałżeńskim na Sądzie Bożym. Być może w wielu przypadkach też będzie w ten sposób usprawiedliwione.
Twoje pytanie nie jest proste.
To że ja uważam, że współżycie w małżeństwie = brak czystości, nie znaczy, że zgadzam się z kimkolwiek, który takie twierdzenia głosi. Ważne są też definicje, które Ci podałem, abyśmy się dobrze zrozumieli.
Nie jesteśmy aniołami, ale stworzeniami cielesno-duchowymi.
Wszystko co prowadzi do tego, abyśmy nauczyli się być dobrzy dla siebie nawzajem jest dobre. Proste?
Nie jestem jak Małgorzata, która jest w stanie przyjąć każdą ilość potomstwa. Nie jestem też eremitą, który ujarzmił swoje instynkty. Nie staram się znaleźć usprawiedliwienia przed spowiednikiem, ani też tutaj na grupie, czy gdziekolwiek indziej.
Dla mnie to jak żył Jezus, a potem próbowało wielu jego naśladowców stanowi wyzwanie. Nie uważam księży (w większości) za naśladowców Jezusa. Ani ludzi świeckich też. Większość chroni własną chwałę.
Dla mnie prawdziwym wyzwaniem, jest zrozumienie przesłania Jezusa. To co powiedział w Dzienniczku do tych najgorszych grzeszników. A tradycja wskazuje na to, że te najgorsze grzechy to są właśnie z seksem (małżeńskim) związane.
Dlaczego inaczej? Zgadzam się z tym co napisałaś powyżej.
Pozdrawiam serdecznie, muszę kończyć. Szczęśliwego Nowego Roku. PA
Też jest w miarę oczywiste, że dla zrównoważonej osoby życie bez zobowiązań rodzinnych może być "lepsze". Choć mało ludzi to odkrywa, by podjąć jakieś konkretne powołanie powiązane z życiem w celibacie. Jak ktoś pochodzi z normalnej rodziny, jest zrównoważony, to przecież brak rodziny pozwala mu na realizację bardzo fajnych rzeczy w życiu - na czymś takim opiera się przecież kapłaństwo czy życie zakonne, ale też życie naukowca, czy lekarza, jakiegoś społecznika itd.
Czyli wyżej ceniony bedzie samotny lekarz, społecznik, niż rodzic wychowujący dzieci? Czyli powołania nie są różne, ale równie dobre?
Ja mysle że wielu zapomniało że celibat jest obowiązkowy w KK dla każdego poza związkiem małżeńskim.
Czystość w małżeństwie jest możliwa. I potrzebna.
Ja bym oddzielila jednak sferę seksu, jedzenia, picia, itd cielesnych potrzeb od duchowości. Mamy sięgać po to co duchowe i uwalniac się od ciała, żeby ciało nami nie rządziło. Co nie znaczy że tu na ziemi jesteśmy w stanie z tego całkiem zrezygnować. Chodzi o wlasciwe uszeregowanie wartości.
I chyba to miał na myśli @Biznes Info i ojcowie pustyni.
Bóg istnieje więc myślę że każdy potrafi skoro i mnie się udaje