Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Depresja - też to słyszeliście?
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Dobrze. Przepraszam. Nie zauważyłam tego fragmentu. Chodziło mi o szkołę, ksiądz mówił o nauczycielach , z tym się zgadzam.
Masz rację @Elunia , przepraszam.
@jukaa , naprawdę chcesz rozwijać ten temat?
Naprawdę nigdy nie słyszano o toksycznych rodzicach, albo o alkoholikach rujnujących życie psychiczne rodziny?
Ja wiem, że tutaj na forum nie ma takich rodziców, i dlatego przeprosiłam, przypuszczam, że wszyscy tutaj bardzo się starają o dobro swoich dzieci, ale problematyczni rodzice też istnieją i ten ksiądz nie powiedział wcale pierdóletów.
Choć może uprościł, bo warto by było wymienić jednym tchem takie przypadki, gdzie rodzice szkodzą.
@Prayboy , masz chyba taka samą naturę jak ja. Też się o wszystko obwiniam, zwłaszcza jeśli coś źle poszło. Łatwo wpadam w stany depresyjne.
Ale wiesz co? Pomaga myślenie, że nie popełnia błędów tylko ten co nic nie robi .
Nie jesteśmy Bogiem. Mamy prawo do błędów, taka nasza natura.
A jeśli nasze serce oskarża nas, to Bóg jest większy od naszego serca i zna wszystko." 1 J 3, 20
Popełniamy błędy, nawet te poważne, bo jesteśmy tylko ludźmi. Mamy prawo do błędów.U nas jedno dziecko jest bardzo pogodne i wesołe od urodzenia, dwoje za to to smutasy, wszystkim się przejmują i stresują, łatwo wpadają w zły nastrój, a małe problemy w ich oczach urastają do wielkich rozmiarów. I to widać naprawdę od pierwszych tygodni życia.
Widzicie u Waszych dzieci korelację czy nastolatki zaskakują?
1. Wysokie wymagania, dupogodziny w szkole i na zajęciach dodatkowych, zacięcie na robienie kariery itd. Skutkuje syndromem wypalenia już u nastolatka.
2. Ograniczanie kontaktu z negatywnymi przeżyciami u dziecka i trudnościami, bo rodzic go chroni, by aby nie dostał potem depresji czy nerwicy.
Najgorsze to, że te dwie linie nad wyraz często się realizuja równocześnie, zgodnie z maksymą "dziecko, ty się tylko ucz".
Na swoim etapie wychowywania zaczęliśmy ćwiczyć z dzieciakiem, który właśnie poszedł do szkoły i jest mega wrażliwy - kontrolowane fakapy. Kupiliśmy książkę "Spokój żabki" do ćwiczenia uważności i próbujemy być uważni na nieprzyjemności i lęki, czego szkoła dostarcza aż zanadto. W myśl idei, że panować nad emocjami można wtedy, gdy się je umie przeżywać. Próbuję to łopatologicznie tłumaczyć, że to jest bardzo ważna umiejętność życiowa - bycie świadomym gniewu, lęku, smutku, wstydu itd., by móc o tym porozmawiać, szukać wsparcia o bliskich.
Na przykład ostatnio próbowałem wyjaśnić, że nikt nie ma prawa od niej wymagać, by była bezbłędna - zawsze miała zrobioną idealnie pracę domową, umiała idealnie wiersz itd. Nikt - ani pani w szkole, ani mama, ani tata ("naprawdę, wy też nie?" - o tempora, o mores!), ani ty sama.
Myślę, że współczesny świat wymaga zdecydowanie wyższych umiejętności miękkich, by w nim przetrwać - dosłownie. Próbuję to sobie wpisać w cele w ten sposób - w perspektywie dzieciaków, które na rynek pracy wyjdą za 10-20 lat wykształcenie, znajomość języków itd. będzie miała zdecydowanie mniejsze znaczenie niż stabilność emocjonalna, umiejętności interpersonalne i takie tam. Zatem jeśli jestem w stanie zainwestować w naukę angielskiego x czasu mojego dziecka w tygodniu (nie mówiąc już o dupogodzinach w szkole), to daje mniej więcej obraz ile powinienem zainwestować jego czasu w rozwój takich umiejętności. A koniec końców doprowadza do konkluzji, że trzeba zrezygnować być może z tego dodatkowego angielskiego na rzecz codziennego czytania książek wieczorem i spokojnego czasu na rozmowy itd.
https://www.bankier.pl/wiadomosc/Depresja-Nie-w-Polsce-NFZ-pokazal-raport-7826842.html
Depresja to choroba, która rzadko dotyczy Polaków – wynika z najnowszego badania Narodowego Funduszu Zdrowia. Inne dane z kolei prezentuje WHO – według nich kraj nad Wisłą zajmuje czwarte miejsce pod względem liczby chorych na tle innych krajów Unii Europejskiej.
Według danych WHO w regionie europejskim Polska znajduje się w czołówce państw, których obywatele cierpią na depresję, co wyklucza się z danymi przygotowanymi przez Narodowy Fundusz Zdrowia.
Doskonale temat ująłeś , @Anawim.
Zwłaszcza te dwa punkty, które wymieniłeś jako dwie linie wychowawcze.
Od paru dni pogrążona jestem w myślach na temat przyczyn depresji dzieci i nastolatków, bardzo mną wstrząsnęło to , że nie chcą żyć.
I mam takie same przemyślenia jak Ty @Anawim.
Nadmierne wymagania a jednocześnie nadmierna ochrona.
Przeciążenie dzieci obowiązkami edukacyjnymi, doprowadzające je do wypalenia i do utraty radości życia, a jednocześnie izolowanie tychże dzieci od trudów prawdziwego życia.
Przecież życie to nie tylko nauka szkolna, nauka gry na instrumencie oraz zajęcia z jujitsu.
Takie życie nie smakuje, jest jałowe i ... za trudne.
Trudno się dziwić, że dzieciaki wpadają w deprechę, każdy by wpadł.
Do tego mobbing w szkołach i brak czasu rodziców, brak więzi.
Przecież to jest jakiś psychiczny Holokaust.
Wszystko nie tak jak powinno być, wszystko na odwrót.
I potem informacje, że w Polsce dziecięce oddziały psychiatryczne są przepełnione a co roku w wyniku samobójstw dzieci i nastolatków znika .... Jedna szkoła.
Coś trzeba z tym wszystkim zrobić!
Tak nie może być!
Powinni rodzice wyjść z tzw. oddolną inicjatywą.
To jest za poważna sprawa, żeby się przyglądać i nic nie robić.
Nic nie da 500+ jeżeli dzieci będą sobie odbierać życie, a te co zostaną będą znerwicowane i w depresji.
To będzie zawsze chore i słabe społeczeństwo. I nieszczęśliwe.
Rząd musi coś z tym problemem zrobić, do cholery, nie wolno pozwolić na krzywdę najmłodszych!
Udało się w Norwegii czy takiej Finlandii stworzyć dzieciom przyjazne warunki do życia, to uda się i w Polsce. Nie jesteśmy gorsi.
To się naprawdę da zrobić!
https://www.dorzeczy.pl/kraj/131203/samobojstwa-nastolatkow-mlodzi-ludzie-nie-daja-sobie-rady-ze-swiatem.html?fbclid=IwAR2AA0aLv4Q2MGSQwn_KaZeDmIS8O8U_NEzqbyQtxshAfgJ3bf4OqN3bwpc
Co do Gietrzwałdu - dzieci tam były a w tym roku wybieramy się razem.