Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Sierpień miesiącem trzezwości
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Fajnie, dzięki za porównanie.
Greg - oboje wiemy, że każdy alkohol może prowadzić do uzależnienia. I ja znam, i zapewne Ty znasz osoby uzależnione choćby od piwa, nie mówiąc o dobrym winie (a cóż dopiero od 'czaru pegeeru'...!) Co w tym dobrego...?
A argumentację z Ewangelii słyszeliśmy tysiące razy. I o tym, że to na trawienie dobre itd...
Zapewne oboje wiemy, dlaczego Jezus zamienił w Kanie wodę w wino, a nie np. w mleko.
Chcesz - pij wino, czy piwo, czy co tam chcesz. Twój wybór i ja się go nie czepiam.
Boli mnie jednak, gdy ktoś czepia się mojego wyboru, a jest to niemal nagminne.
A że robisz to Ty - tym bardziej.
Czy czujesz się lepszy, bo potrafisz pić "kulturalnie"?
O sobie nigdzie nie pisałam w kategorii "lepsza". I nigdzie nie chwalę się niepiciem. Jest wątek, więc podzieliłam się, jak to wygląda u nas. I tyle.
to samo mam...:sad:
A, zapomnialam, w ciazy i przy karmieniu 3 lata w kawalku nie pilam, ale trudno nazwac to dobrowolna decyzja
A namawiania nie akceptuję. To jest brak kultury. Wystarczy raz zapytać, a absolutnie nie namawiać.
Naprawdę tak się mawiało...???:bigsmile:
To stawia sprawę w zupełnie nowym świetle...!:ag:
Olesia - pewnie że nie proste - a raczej bardzo bardzo trudne.
Bardziej chodziło mi o szczęśliwe dzieciństwo dzieci których rodzice nie piją, nie widzą awantur kłótni, zataczania się itd. - to bardzo bardzo ważne.
A synowie cóż każdy ma taki etap w życiu że koledzy, towarzystwo, wierzę jednak w to że czym skorupka za młodu... mając taki przykład i takich rodziców na pewno gdzieś tam kiełkują różne myśli które potem wyrosną na mądre szlachetne postanowienia.
A z osobistego głosu, ja bardzo lubię wino, nalewkę itp. pijemy rzadko, na wiosnę pomyślałam że jednak to rzadko było za często (niestety różne towarzystwo w prawy) i w poście pościłam - nie powiem lekko nie było - a zaraz po ciąża - więc abstynencja trwa (ale ze wstydem przyznam nalewkę morelową nastawiłam:shamed:)
Dziewczyny jeszcze raz ogromny szacunek, i życzę wytrwałości w podjętych decyzjach.
a z wspomnianego listu najbardziej uderzyły mnie dane że statystycznie Polak pije 13 litrów czystego alkoholu rocznie (odliczając z tego dzieci, i to że co 5 nie pije w ogóle) to wychodzi jakaś straszna liczna na miesiąc. Więc ja się pytam kto wypija moją normę???:cool:
I to się nie zmieni.:bigsmile:
Ja wole nie wiedzieć, kto wypija moja normę...
Teraz oczywiście nie piję,ale uważam,że pomiędzy nie piciem a upijaniem się ,jest przepaść
Lubię zimne piwo w upalny dzień,wypite w dobrym towarzystwie.Wszystko jest dla ludzi,byle z umiarem i z głową.Jeśli ktoś nie pija wcale,to jego sprawa i namawianie na alkohol uważam,za brak taktu.
Jeśli akurat nie jestem w ciąży lub nie karmię, to lubię czasem wypić z mężem lampkę wina lub dobre, "północne" piwko. Przy okazji większych imprez czasem dam się skusić na jakąś dobrą swojską nalewkę lub inszą wódkę smakową :bigsmile:
No i nienawidzę nachalnego wciskania mi alkoholu! A co do świadectwa i trudności, to zdecydowanie trudniej jest wg mnie utrzymać całkowitą abstynencję. Co więcej, wydaje mi się, że robi ona na współbiesiadnikach dużo większe wrażenie, niż wypicie z umiarem. Kiedy jeszcze w szkole średniej na zakrapianych imprezach mówiłam, że nie piję, bo ofiarowałam ten post w pewnej intencji człowieka zniewolonego alkoholem, zawsze było to początkiem do ciekawej i budującej rozmowy. Gdy piłam, ale z umiarem, zwykle, zanim ja dopiłam mój kufel piwa, reszta była już w stanie, w którym nie zauważała towarzyszy kieliszkowych, nie wspominając o jakiejkolwiek refleksji...
Co do refleksji i jej braku, to nad tanim winem deliberowało się do rano i roztrząsało sens życia:).
Dla mnie największym szokiem była pierwsza impreza w mojej pierwszej ciąży, myślałam, że umrę ze wstydu za wszystkich w okół mnie, choć nikt burd nie robił, nie zataczał się, nie bluzgał itp, ale mi i tak to wszystko się wydawało potwornie żenujące. A najbardziej wstrząsnęła mną moja koleżanka, z którą zawsze razem się bawiłam, bo uświadomiłam sobie że zachowuję się tak samo (niby nic, a jednak żenada).
To kiedy to wspólne wino i gdzie?
Ale to chyba zawsze jest wyrzeczenie ofiarowane za kogoś, czyż nie?