Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Jak nauczyć dziecko dobrych nawyków?
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Chyba. Mówię teoretycznie, bo my oboje abnegaci, staramy się jak możemy, ale pretensji o naczynia w zlewie nie ma nikt.
u wielodzietnych to częściej należy szukać miejsc niepokrytych nieczystością, bo dzieci jakoś sprytnie orientują się, że właśnie było odkurzone i ziuuu pokruczą bułeczkę, albo coś w tym stylu...
Myślę, a gdzieś też o tym czytałam, chyba w Apostolikowym Wychowywać dziecko między 1-3 rokiem życia,
że podstawowy błąd, to jest nieuczenie nawyków właśnie w tym wieku, a zostawianie wszystkiego, w tym porządku, na wiek przedszkolny. Otóż, wtedy jest już trudniej, bo dziecko już przyzwyczajone do bałaganu lub do wyręczania przez dorosłego. A taki 2-latek jest naprawde przeszczęśliwy, ż może pomagać, sprzątać, być pożyteczny. I to jest takie naturalne wzmacnianie dobrej skłonności. Potem to jest "działanie wbrew złemu już przyzwyczajeniu". Sami, rodzice sobie dowalamy roboty.
Największym szczęściem mojego 2-latka jest wynoszenie do kosza zasranej pieluchy młodszej siostry pokrzykuje przy tym A FUJ! ze śmiechem). Tymczasem starsze na taką prośbę pytają A DLACZEGO JA?
Pytają, bo kiedy miały 2 lata, to nie było ani pieluch do wynoszenia ani ja ich za bardzo nie angażowałam do pomocy, bo się sama wyrabiałam.
Honorato myślisz, że wyrabianie dobrych nawyków, nie zawsze wychodzi nam (w przyszłości dzieciom) na dobre, bo np. coś zostaliśmy tak wyuczeni, że potem nie umiemy wrzucić na luz jak sytuacja tego wymaga (np. trzeba sie dostosować do drugiej połowy)?
Ja się zastanawiam, czy w każdej rodzinie uczy sie takich samych nawyków, czy to jest uniwersalne. Czy jednak są sprawy które w jednej rodzinie uczy się tak (uznając za dobry nawyk) a w innych inaczej??????
po prostu do pewnego czasu nie spotkałam rodziny w której byoby inaczej.
do czasu....
(patrz moje wcześniejsze wpisy
niestety sprawy uważane przeze mnie za uniwersalne okazały sie nie byc powszechne.
wracając do tytułowej sprawy: moim zdaniem konsekwencja i jeszcze raz konsekwencja. no i osobisty przykład (bez dwóch zdań).
tak mi jeszcze przyszło do głowy: przeciez moje śląskie babcie i pra-pra-pra (a Ślązaczki słyną z tego, że maja wszędzie baaardzo czysto, w końcu chop z gruby (kopalni) brudnej wraca to chce w czystości przebywac a nie zaś w syfie) nie miały jakis super ekstra metod uczenia porządku rodem z nie wiadomo jakich eksperckich magazynów psycho i eko a jednak kolejne pokolenia wychowane należycie.
a teraz trzeba jakies historyjki o butkach wymyślać, żeby dziecko łaskawie sprzątnęło po sobie???
a rodzinę na wschodzie też mam i to nawet na wsi (o jakie piekne wakacje u nich były! teraz przynajmniej wiem jak wygląda prawdziwa krowa, hehe!) i pamiętam, że u ciotki seniorki to i myszy na bacznośc stały i po sobie śmieci wynosiły
a "artystyczny pierdolnik" to jeszcze nie syf
A w którym regionie? A może oni z zachodnich terenów pochodzą a na wschodzie tylko mieszkają?
Moja rodzina mieszka w Krasnymstawie czyli tak na prawdę na zachodzie wschodu
Muszę też przyznać, że Wschód (Rosja, Ukraina) rzeczywiście kojarzą mi się nie tyle z brudem tylko z takim, jak ja to nazywam, bylejactwem. Nie robi sie tam nic na sicher (tak na czysto i porządnie), jest tak po prostu byle jak. Byle by było jakoś tam. Taką postawę widać m.in. we Wrocławiu gdzie mieszkają głównie potomkowie przesiedleńców. NIby wszystko jest ładnie ale jakoś tak właśnie byle jak, nic schludnie. MOże wynika to też z faktu, że mieszkali tam przesiedleńcy (a teraz głównie ich potomkowie), którzy ciągle nie wiedzieli na czym stoją i czy za chwilę znów nie będą musieli gdzieś migrować. I to poczucie tymczasowości trochę zaważyło na tym, jak tam, nawet teraz, wygląda, "po co robić cokolwiek dokładnie jak nas stąd za chwilę mogą wyrzucić."
Niedaleko Rybnika jest taka miejscowość Rudy, która przed wojną była juz za granicą, w Niemczech (swoja drogą część mojej rodziny też jest z Niemiec, tzn. są Polakami ale spod niemieckiego zaboru, po plebiscycie przenieśli się do Polski). No więc w tych Rudach jest tak czysto i schludnie jak w przeciętnej niemieckiej wiosce. mieszkają tam sami Polacy oczywiście ale takie zamiłowanie do porządku i dyscypliny jest autentycznie poniemieckie. niesamowite jest to jak pewne nawyki pozostają niezmienne przez pokolenia.
A co do tych "przydasiów", to już chyba bardziej ogólnopolska mentalność (dotyczy i moich rodziców i dziadków, jak i moich teściów, którzy są wybitnie kresowi z pochodzenia) - wydaje mi się, że trochę rozdmuchana przez poprzedni system gospodarczy.
Trzeba mieć jak najmniej rzeczy. Wyrzucić, oddać wszystko, czego się nie używa (albo raz do roku).