Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Dom Narodzin Żelazna
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
@maksymilian, uściskaj żonę. Bardzo się cieszę, że się dała na Żelazną namówić. Idealnych szpitali pewnie nie ma, ale ten czasem do ideału się zbliża, szczególnie w kwestii ludzkiego traktowania pacjenta.
nie powiem wam jak często są pęknięcia bo ja się tym nie zajmuję, więc te pacjentki do mnie nie trafiają. Takich danych można poszukać w podręcznikach położnictwa. Ochrona główki jako podstawowa przyczyna nacięć jest podawana normalnie na zajęciach z położnictwa nie ma powodu twierdzić że to nieprawda. Różnego rodzaju krwiaki poporodowe, pól biedy jeśli zewnętrzne, gorzej jeśli wewnętrzne, są dosyć często spotykane (mój mąż nieraz musi je opróżniać u noworodków, mam na myśli te zewnętrzne). To właśnie leży w kompetencji głównie położnej, żeby oceniła ryzyko i czy trzeba czy nie. Najczęściej w praktyce nacina się jeśli jest to pierwszy poród, w kolejnych porodach znacznie rzadziej, no i jeśli dziecko jest większe niż przeciętnie. U nas raczej nie traktuje się tego bynajmniej jako rutynowe, zwłaszcza przy kolejnym porodzie.
Każda z was ma myślę sprawdzonego ginekologa i położną, więc można ich zawsze dopytać bardziej szczególowo na ten temat, jaka jest ich opinia i ich doświadczenia, komuś trzeba w końcu zaufać.
Każde ryzyko powikłania w medycynie ocenia się w kategorii "prawdopodobieństwa". Dopóki się nie wydarzy, nie wiemy czy w tym konkretnym przypadku się zdarzy. To nie jest łatwe wcale podjąć szybką decyzję w danej, konkretnej sytuacji.
Czy można nie wyrazić zgody na nacięcie? Ja bym jako lekarz prowadzący takiej "niezgody" nie zaakceptowała. Teraz są trudne czasy pod względem roszczeń. Nie da się przewidzieć w chwili przyjmowania kogoś jak będzie wyglądała końcówka porodu, a brak zgody niestety nas do końca nie chroni w razie roszczeń, bo potem ktoś może powiedzieć (i tak zwykle jest) że nie był świadomy co się może stać, i kropka. I z tym nie podyskutujesz. Ja zakładam, że jeśli wybieram miejsce gdzie rodzę ,miałam też możność wyboru położnej i lekarki, podpisuję zgodę na wszystkie działania które one uznają za konieczne.
;-)
Ja myślę , że o ile kiedyś była jedna skrajność- takie bardzo przedmiotowe i mało miłe traktowanie kobiet na porodówkach, każda z nas słyszała opowieści - o tyle teraz czasem pojawia się podejście skrajne w drugą stronę- że nic nie można robić, że każde działanie "medyczne" jest z założenia złe, (nie mówię o żadnej z was, ale sama niedawno spotkałam taką dziwną trochę kobietkę- w 3 miesiącu ciąży dopiero, a ona już wie że napewno "nie urodzi", a jeśli by jakimś cudem miała urodzić, to nie pozwoli na to, na tamto, na wszystko:))
Ja myślę, że najrozsądniej jest rozważyć i wybrać osoby które mają się nami zająć, wybrać miejsce gdzie chcemy urodzić o ile mamy możliwość wyboru, dobrze to przemyśleć ale jak się już zdecydujemy to trochę im zaufać. Ja np nie wtrącam się wogóle mojej gin w kwestie prowadzenia ciąży, zawsze jej pytam o wszystko, stosuje się do tego co ona mi mówi. Zwykle jest tak, że każda kwestia ma dwie strony, jak to w życiu. Z kolei jeśli moje dziecko odbiera położna, która odebrała już tysiące, widziała mnóstwo różnych sytuacji i ona uważa że trzeba tak albo inaczej, ja jej ufam. Mam przez to chyba mniej stresu:)
Poza tym ja byłam nacięta dwa razy - dzieci 4500, i 4150. Raz więcej (przy pierwszym), raz odrobinę - jeden szew. Pierwsze szycie goiło się około tygodnia, po 2-3 mies bez śladu. Drugie- nawet nie zauwazyłam, szew rozpuścił się po kilku dniach.
Co do pozwań- pozwać można o wszystko. Niestety każdy z nas to wie. Absurdalność niektórych roszczeń powoduje że nogi się uginają, jak bym wam opowiedziała w jakich sprawach chodziłyśmy....... rekordem była rodzina pacjenta 96-letniego (!) z ciężkim zapaleniem płuc, gdzie rodzina starszyła nas że pozwie jeśli dziadek umrze! Jasne że nie mają szans, że to będzie umorzone. Ale samo chodzenie jest okropne i potwornie stresujące
Co do możliwości pęknięcia zwieracza odbytu (jakoś mnie nie zniesmacza ta nazwa) warto wiedzieć, że zwykle jednak jest to powikłanie wcześniejszego nacięcia i prowadzenia porodu w niefizjologicznej dla kobiety pozycji, a nie komplikacja związana z ochroną krocza.
A sory że tak osobiście, ma któraś z was bliznę po nacięciu? Bo ja nie mam ani śladu, nie mam pojęcia z której strony było, nie pamiętam już.
Z mojego doświadczenia wynika, że głównym wskazaniem do nacięcia jest chęć szybszego ukończenia porodu przez personel. Chęć ta nie musi wynikać z wygodnictwa, często personel ma przekonanie, że dziecko jest bezpieczne dopiero, gdy znajdzie się po tej stronie brzucha i nawet przy braku objawów zagrożenia, woli mieć akcję poród już za sobą, a dziecko bezpieczne w rękach neonatologa...
Gdy kobiety rodzą w pozycjach fizjologicznych, to pęknięcia wcale nie koniecznie są w kierunku odbytu.
Widywałam niejednokrotnie u kobiet blizny po nacinaniu krocza przy porodzie.
Tak Kasia, masz oczywistą rację, a ciągle słyszę od kobiet jak mówiłam że tętno po każdym skurczu to robią oczy jak spodki.... że wogóle nie miały sprawdzanego!
Jak opisujesz swój pierwszy poród powyżej, to mi wygląda, że wcale taka sielanka to nie była, jak by się jawiło z wpisu wcześniejszego...
Tak Kasia, masz oczywistą rację, a ciągle słyszę od kobiet jak mówiłam że tętno po każdym skurczu to robią oczy jak spodki.... że wogóle nie miały sprawdzanego!
I tu wlasnie widac, jak duzo zalezy od sensownej i dobrze wyksztalconej poloznej, ktorej sie chce:)
Bliznę po pierwszym nacięciu miałam okropna, paprzącą, falbankową i przeszkadzającą długo. Poprawioną przy drugim porodzie, za moją zgodą. Bardzo starannie zszytą i dobrze zagojoną. to drugie nacięcie było de facto plastyką krocza, nie było potrzebne do porodu.
trzecie i czwarte dziecko, bardzo duze (czwarte 4560) bez nacięcia i bez peknięcia.
Ja najgorzej wspominam mój stan psychiczny. Nie wiem skąd to się wzięło. Obiektywnie- i byłabym niewdzięczną babą gdybym o tym zapomniała- położna była super. Troskliwa, pomocna, uspokajająca, miła, bardzo pilnująca stanu dziecka- tak jak piszesz, w tym długim II okresie nie odeszła ode mnie ani na moment, znosząc moje załamki, depresję, brak współpracy.... Tak jak pisałam, nacięcie miałam też super zrobione i zszyte. Ogólnie PO porodzie już był miód. Po dwóch godzinach zasadniczo miałam ochotę ....iść sobie do miasta:) Urodziłam sn dwoje dużych dzieci bez powikłań, i to jest najważniejsze oczywiście, acczkolwiek przy obu porodach ta dziura w głowie.... zabierzcie mnie stąd, ja nie urodzę, nie poradzę sobie, mnie jest wszystko jedno, zróbcie cokolwiek bylebym nie musiała tu być.... biedna ona była ze mną! Nie wiem czemu ja dorosła w sumie baba, nie jakaś nieświadoma jak poród wygląda tak źle psychicznie znosiłam, może to hormony?
Ale i tak nie cieszy mnie że teraz cc. Choć postanowiłam nie martwić się na zapas:) i zbierać jak najszybciej.