Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Przygnębiająca statystyka - o byciu matką
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Moje pokolenie to prawie wyłącznie dzieci mam pracujących i naprawdę nie zauważam żebyśmy byli jakoś emocjonalnie ubożsi. Choć nie przeczę, że dobrze wspominam okres kiedy mama była w domu, na macierzyńskim, w pierwszych latach mojej podstawówki
Nie pisałam że albo, albo. Napisałam że bzdurą jest realizowanie się jako pracownik i jako matka jednocześnie. Zazwyczaj cos przez to cierpi.
Ok wyjaśnię że w większości przypadków. Od reguły zdarzają się wyjątki. Tylko budowanie jakichś teorii na wyjątkach to trochę głupota.
jesli maja męza, ktory dobrze zarabia. wtedy moze skupic sie na rozwoju i satysfakcji.jesli nie to np. dwojka nauczycieli kredytu na mieszkanie nie dostanie, a pielegniarka z np. elektrykiem bedzie ledwo wiazala koniec z koncem (przyklady z obok). do zadowolenia i satysfakcji tym ludziom daleko.
Co do nieszczęśliwości mojej to było do M_Moni. Ona sugerowała żebym sie szczęśliwa poczuła.
AnnaLena, zanim się ugryziesz w język i umrzesz, spróbuj jednak spuścić z tonu. Założycielka wątka pracuje w dwóch albo trzech miejscach i jest to praca, która uważana jest za mega atrakcyjną. Naprawdę nie musisz tu nikomu współczuć ograniczonego oglądu, Twój jest ograniczony w tym samym stopniu.
Ja sobie naprawdę zdaję sprawę, że poruszam się w wyjątkowym środowisku, gdzie ojcowie zarabiają dość, żeby utrzymać rodzinę, a matki takie jak ja mogą sobie po godzinach pisać albo redagować, raczej dla przyjemności niż dla zarobku. I uważam za hańbę, że taka sytuacja nie jest powszechna. Bo tak naprawdę wybór nie przebiega po linii "realizować się w domu czy w pracy" ale "iść do pracy czy być ubogim".
Też znam lekarki z kilkoma tysiącami za trzy dni pracy, i nauczycielki akademickie (tu już raczej nie z kilkoma tysiącami) - ale to są wyjątki, nie reguła.
Nie twierdzę że matka to ma siedzieć plackiem w domu. Bo to szkodzi dziecku. Jak wyjdzie na trzy cztery godziny, to nic sie nie dzieje. Nawet małemu dziecku.
Może w Polsce bo przepisy nie pozwalają zostawać dziecka poniżej 12 r. ż. samego w domu. Tutaj nie jest aż tak restrykcyjnie pod tym względem.
Ale cały czas mówię że raczej jesteś wyjątkiem w tej kwestii. I tak, w wyjątkowych nazwę to okolicznościach pracowo, czasowo finansowych da się połączyć macierzyństwo z pracą. Ale jest to na tyle rzadkie zjawisko że raczej można mówić o zupełnie innej regule.
To jest właśnie dla mnie bolesne - nie jest trudno po specjalizacji pracować mało (już nawet nie istotne za ile kasy), ale jak chcesz zostać specjalistą, już nie tak łatwo o elastyczny czas pracy...
Ależ dokładnie na odwrót
jak ja , normalnie....
po polsku trzeba mówić ładnie i logicznie
I jasne, że można dorobić "po godzinach" - ale rozchodzi się właśnie o to, że już te godziny (8 dziennie + na dyżury na miesiąc, bo z tego jest ta pensja rezydencka, ministerstwo na ładne oczy też nie daje) to za dużo, jak na matkę z małym dzieckiem. Gdybym ci ja mogła pracować od razy po studiach, jak Twoja koleżanka (o godziny mnie chodzi, pal sześć pensję, naprawdę), to bym w podskokach leciała robić NAJWYMARZONIEJSZĄ specjalizacyjeczkę. A tak, to moooooże zrobię rodzinną, na dzień dzisiejszy, bo liczę, że A i Z będą mieli rodzeństwo. I nie zostawię maluha na 8 godzin. Bo nie i ch, chciałoby się rzec.
A mi w gineksach nie chodzi o trzepanie kokosów w prywatnym gabinecie. Ja bym mogła potem i nadal w szpitalu, byle na pół etatu. Albo mieć mało pacjentek.
Nie pisałam o domowych. ja tylko pisałam jako ilustrację do genderu. Tu był w szkole u K taki pan z Genewy który tłumaczył że nie ma różnic między płciami i nie ma prac w sensie zawodów typowo męskich. I to że większość mężczyzn jest silniejsza od kobiet to nie jest reguła bo zawsze się znajdzie kobieta która jest siniejsza od statystycznego mężczyzny. Jeśli chodzi o prace domowe to w bloku nie ma typowo męskich prac. Są wspólne.
Tzn normalne że wykonuję większość ja skoro jestem w domu a mąż w pracy, ale nikomu korona z głowy nie spada jak musi umyć podłogę albo ugotować obiad. mój mąż potrafi wszystko i to niektóre rzeczy lepiej niż ja, ale ich nie wykonuje bo się nie da jak nieobecny.