Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Przygnębiająca statystyka - o byciu matką
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Bardzo trafne spostrzeżenie! A ja powiem więcej, przykładów jest mnóstwo - proszę bardzo:
"ponieważ wykształcenie nie gwarantuje sukcesu zawodowego, to nie ma różnicy pomiędzy wykształconym a nieukiem"
"ponieważ inteligencja nie gwarantuje sukcesów w życiu, to nie ma różnicy pomiędzy geniuszem a tępakiem"
"ponieważ zdrowie nie gwarantuje długiego życia, to nie ma różnicy pomiędzy zdrowym a kaleką"
mógłbym tak do jutra...
To w ogóle nie oznacza, że mężczyzna ma nie trzymać dziecka. Oznacza tylko, że skoro dziecko powstaje wewnątrz kobiety i z niej się rodzi, to została ona zaopatrzona w całą serię diwajsów, które jej pomagają w pielęgnacji smarkacza, nim stanie na włąsnych nogach i się w podskokach oddali.
Uważam swoją konstrukcję psychofizyczną za naprawdę wypaśną i wyjątkową. Męska też jest wypaśna i wyjątkowa, ale nie taka sama, tylko kompatybilna.
Zresztą, po co ja to piszę. Od czterech lat piszę, i psinco.
Wybacz Maura, ale to już jest klasyczne czepialstwo, mielenie tematu i bicie piany.
Dość już dokładnie wyjaśniłam o co mi chodziło i uważam temat za zamknięty.
Tym bardziej, że napisałam parę razy, że pracę w domu postrzegam jak najbardziej za ważną i potrzebną. W przypadku mam wielodzietnych (zwłaszcza tych z małymi jeszcze dziećmi) to wręcz harówka.
Nie wiem jaki jest sens czepiać się jeszcze o jedno malutkie słóweczko "pracki", strasznie ważniutkie w tejże dyskusji (uwaga - ironia!).
I nie szydzę z pracy, jak to sugerujesz, tylko z ironią piszę na temat panów, którym się totalnie role pomyliły i zamieniają się tymi rolami z płcią piękną. Dżenderowo znaczy. Niestety tutaj to nie jest marginalne zjawisko.
I żeby było jasne - nie chodzi mi o to, że mężczyzna ma nie umieć nic zrobić przy dzieciach tudzież w domu, ale uważam za pomyłkę urlopy tacierzyńskie (już sama nazwa jest idiotyczna).
Moja mama pracowala, ja tez pracuje. Bylam szczesliwym dzieckiem i chce zeby moja corka byla szczesliwa. Poniewaz model mojego wychpwania w moim przypadku sie sprawdzil to go powielam wierzac, ze tak bedzie najlepiej. Ale nie neguje tych mam ktore uwazaja, ze mama powinna byc przy dziecku jak najdluzej. W zasadzie nie wiem co bym zrobila gdybym miala mozliwosc nie pracowania. Pewnie pracowalabym mniej. Do prawie drugiego roku corki mialam ten konfort bycia w domu i dziekuje ze chodz tyle moglabyc cala dla niej.
I jako psycholog napisze, tak, kobiety roznia sie od facetow i roznia soe wbtakie sposob, ze w poczatkowej fazie rozwoju dziecka w leszy sposob zapewniaja mu opieke. Nie roznia sie jednak kiedy sprawa rozchodzi sie o imucie podlogi albo wyprasowanie ubran. Tutaj roznic nie stwierdza sie
Te oskarżenia, są tym zabawniejsze,że ja w moim otoczeniu uchodzę za obrończynię wartości kobiecej pracy dla domu, dzieci i męża. Szlag mnie trafia jak ktokolwiek deprecjonuje ważność tej pracy.
Tak widzialam matki ktore nie spelnoaja sie w tej roli, widzoalam tez takie, ktore pozwalaly gwalcic swoje dzoeci swoim konkubenta albo takie co oddawaly swoje dzieci do adopcji. Ale co z tego? Bledem dzisejszych czasow jest to ze wszystko jest od d..y strony i w tym koerunki zmierza.
Nie mam kilkorga dzieci, ale z mojego doświadczenia wiem, że dziecko niekoniecznie zadaje ważne pytania punktualnie miedzy godziną 17.00 a 22.00, kiedy mama znajdzie wreszcie w swoim grafiku czas dla niego.
Dzieci zadają ważne pytania w najmniej oczekiwanych momentach a im więcej przebywa się z własnym dzieckiem tym lepiej się je poznaje i tym bardziej można wpływać na jego osobowość, kształtować charakter.
Po swojemu a nie tak jak chce tego pani w przedszkolu czy pani świetliczanka.
..............................................................................................................
Ale co, znów o patologii będziemy mówić, czy o normie?
Norma nie leży i nie pachnie izolując się od potomstwa.
Poświęcenie uwagi jest naturalne - razem jesteśmy, razem robimy wiele rzeczy.
Albo nic nie robimy, ale jesteśmy ze sobą.
no nie wiem:) jak mój mąż myje podłogę (a robi to tak samo często jak ja) to zwraca głównie uwagę na to by była czysta, ja chciałabym żeby też np. ładnie pachniała, dodaję do wody np. kroplę olejku aromatyczngo. Jak on kupuje płyn do podłogi to zwraca uwage głównie na cenę i użyteczność, ja sprawdzam jak pachnie. Niby efekt ten sam, podłoga jest równie czysta, a jednak są różnice damsko-męskie.
Musze meza podpytac chyba
W artykule widać zupełny brak wiary u autorki.
Chciałoby się Jej rzecz: "Wypłyń na głębie"
Czy większość dziewczyn z pokolenia 20+ i 30 + ma taką sieczkę w głowie?
Aż mi się oczy ze zdumienia otwierały jak można takie usprawiedliwienia sobie pisać dla własnego egoizmu.........
"Oczekuje się od nas..." - kto oczekuje? I czemu to by mialo kogoś obchodzić, że SIĘ oczekuje. Zawsze znajdzie się ktoś, kto będzie krytykował, wymagał czegoś, nie doceniał, i co z tego? Dlaczego kobiety miałyby te anonimowe oczekiwania spełniać? Ktoś je zmusza?
"Stawanie się matką to proces" - ciekawe, myślałam, że jak poczyna się dziecko, to matka zostaje matką i już.
No i te depresje poporodowe spowodowane faktem, że ciąża nie była upragniona i wyczekana...
Ciężko przebrnąć przez te mądrości.
I guzik z pętelką.
Wystarczy wiara w Pana Boga, wyzbycie się swojego egoizmu i jedziesz...........
A nie jakieś tam banialuki, że praca, ze kariera, co po Tobie zostanie? Dla kogo żyjesz?
Dla pracy?
Dla kariery?
Po co żyjesz?
dla pracy żyjesz?
W ogóle ciekawe, że piszę "dziewczyny", a nie "kobiety".
ale podejście "proszę mnie zachęcić, żebym miała dziecko" to jest tylko pewna egzemplifikacja (mam nadzieję, że dobrze używam tego słowa) ogólnego podejścia w moim pokoleniu, chyba byliśmy nazwani pokoleniem Y?
Dziewczyna pisze pozytywnie o macierzyństwie. O zmianie jaka w niej zaszła.
I chyba nie ma Jej na forum, więc obiektywna. Również wspomina o Twoich obawach które tu były wyszydzane (uroda).
Ale jednak koniec końców stawia na macierzyństwo!
http://www.deon.pl/wiadomosci/komentarze-opinie/art,838,polka-co-urodzila.html
"Po trzecie wreszcie, macierzyństwo to naśladowanie Matki Bożej. Najwspanialsza kobieta na ziemi jest też matką, która swoje życie przeżyła w tak cudownie prosty sposób. Ze swoimi przyjaciółkami rozmawiała raczej o kaszkach i ząbkowaniu niż o teologii dogmatycznej, a przecież jest Stolicą Mądrości. Prawdopodobnie nie miała dylematu dziecko czy kariera, ale decydując się na urodzenie Syna Bożego straciła ona, Panna wsławiona, dobre imię wśród sąsiadów. Niech więc Ta, która karmiła, przewijała, myła Słowo Wcielone, pomoże wszystkim kobietom kochać prawdziwie macierzyńską miłością własne dzieci i każdego człowieka."
Nie bój nic, dobrze będzie.
Ten czas się znajduje - między - innym - czasem.
Nie ma co gdybać, i wybiegać w przyszłość, szczególnie niepokojami - dość ma dzień swojej biedy itd.
Te usypiania i piętrzące się teraz - na oko - problemy to są technikalia. Zawsze można o nie podpytać, jak już pracujemy na konkrecie.
Odwagi !