Bojowa pieśń tygrysicy

Aniela

Czytaliście?



Amy L. Chua, Bojowa pieśń tygrysicy

Aniela

Do przeczytania zachęciła mnie EDUKACJA KLASYCZNA
http://www.edukacja-klasyczna.pl/bojowa-piesn-tygrysicy-recenzja

i @Monira.

Dziękuję, warto przeczytać.

jukaa

Nie było już gdzieś dyskusji o tej książce? Może ktoś pamięta?

Aniela

Może było, ale gdzie to znaleźć?

Małgorzata32

.

jukaa

No właśnie dlatego pytam. ..

Monira

@Aniela - byłam pewna, że Ci się spodoba.

Aniela

Chińscy rodzice rozumieją, że nic nie daje frajdy, dopóki nie osiągnie się w tym biegłości, a żeby tego dokonać trzeba pracować w pocie czoła. Pokażcie mi dziecko, które zrobi to z własnej woli. Dlatego przymus bywa w tej kwestii nieodzowny. Często wymaga to od rodziców nie lada wysiłku, gdyż dziecko staje okoniem; początki zawsze są najtrudniejsze i zachodni rodzice przeważnie dają za wygraną. Ale przy odpowiednim podejściu chińska metoda przynosi zaskakujące wyniki. Wytrwałe ćwiczenia, ćwiczenia i jeszcze raz ćwiczenia to klucz do doskonałości, Amerykanie często nie doceniają ich roli. Z chwilą, gdy dziecko zaczyna osiągać sukcesy (...) zewsząd spływają na nie pochwały i zyskuje podziw otoczenia, co z kolei daje mu niemałą satysfakcję. Dzięki temu zdobywa pewność siebie, a niemiłe dotąd zajęcie jawi mu się w zupełnie innym świetle. I rodzicowi łatwiej nakłonić je do wzmożonego wysiłku.

Ula

Miliard chinczyków nie moze sie mylic... mam znajomą , której dziecko przez jakiś czas chodziło do elitarnej chińskiej szkoły w Szanghaju - z bliska nie wszystko jest takie piękne. (choc w porównaniu z niby elitarna szkoła w Polsce - cóz, nie ma porównania) Poza tym, przy posiadaniu ustawowego jednego dziecka, nie ma innej rady - trzeba je wycisnac jak cytryne, dopracowac w kazdym calu.

prowincjuszka

Jak to mawiają niektórzy znajomi, lepiej postawić na jakość niż na ilość

Bambidu

Czy książka nie jest raczej o "chińskich" metodach wychowawczych ale w środowisku zachodnim? I to ludzi mocno wykształconych? To niekoniecznie przekłada się na ogólną "pedagogikę" miliarda Chińczyków. Tak sobie rozważam. Książki jeszcze nie czytałam choć powinnam ponad 2 lata temu. Jeden z wykładowców mawiał, że najlepiej pozycje literackie omawiają studenci, którzy ich nie czytali ponieważ... nie są ograniczeni faktami. ) Moja św. pamięci Mama obserwując nasze działania wychowawcze pytała, czy czytałam tę książkę. Bardzo ciekawa jestem dlaczego, ale jakoś w ręce mi dotąd nie wpadła.

agnieszkamama

Mnie jakoś przeraziła ta książka....

Ula

Z recenzji wynika, ze w środowisku zachodnim zewnętrznie, ale tak jak to sie robi w Chinach w rodzinie.

Malgorzata

ale gdyby chińscy rodzice to robili co ta tygrysica
byłby miliard świetnie wykształconych i z pasją ludzi
mogliby zagrozić Dolinie Krzemowej
i innym , na luzie i spokojnie
póki co pracują za miche ryżu od dziecka
tak, wiem, że są Tygrysem Azji czy jak to sie tam nazywa
ale jednak chińska matka mieszka w Stanach , i wychowuje też w Stanach, a to inna bajka
plus ogromny za przytczek w nos beztsresowemu wychowaniu dzieci
tu jestem bardzo ZA

Malgorzata

podtytuł

mnie powalił

dlaczego chińskie matki są najlepsze
a są ???
maja w Chinach jakiekolwiek prawa, skoro mężczyźni narzucili bezwzględny nakaz jednego dziecka
to się zmieniło????

rzucam kamyki tygrysicy :P do klatki

Malgorzata

zgadzam się co do przymusu, bywa nieodzowny , jakże często

Pioszo54

tylko i wyłącznie przy czynnościach mechanicznych, np. przy grze na instrumencie (choć i to nie zawsze)

MartynaN

Przeczytam chętnie.

Agnieszka

Jakze bardzo mi brakuje tutaj dobrze zaktualizowanej biblioteki,ksiazek itp

Taja

Czytałam. Podobało mi sie

Barbasia

mnie też
ale nie chciałabym być jej córką

Aniela

Miliard chinczyków nie moze sie mylic... mam znajomą , której dziecko przez jakiś czas chodziło do elitarnej chińskiej szkoły w Szanghaju - z bliska nie wszystko jest takie piękne. (choc w porównaniu z niby elitarna szkoła w Polsce - cóz, nie ma porównania) Poza tym, przy posiadaniu ustawowego jednego dziecka, nie ma innej rady - trzeba je wycisnac jak cytryne, dopracowac w kazdym calu.
-------------
To nie tak.
Tzw. chińskie wychowanie, doskonale znane również naszej zachodniej kulturze, bo oparte na pracowitości i posłuszeństwie rodzicom, stosowane jest/było od wieków, gdy w Chinach i na całym świecie normalnością była wielodzietność.

No teraz to tylko elity chcą wychowywać w ten sposób dzieci, bo w przeciwnym wypadku ich przyszłe pokolenia przestałyby być elitami.

Aniela

Książki jeszcze nie czytałam choć powinnam ponad 2 lata temu.
-----------------------
Ja powinnam była ją przeczytać 27 lat temu , wtedy nie miałabym wątpliwości.

In Spe

książki nie czytałam , bardzo podoba mi się recenzja p.Zalewskiego
zgadzam się, że brakuje w tym wszystkim ( jak w ogóle w całej znanej mi Azji) tego CZEGOŚ
Celu Ostatecznego tych wszystkich działań ( trudno, niech wyjdę na nawiedzoną)

prawda, że taki system oparty na konfucjanizmie dobrze funkcjonuje na miejscu i w dużej rodzinie
zachwycił mnie wiele lat temu i uważam, że wiele można się z niego nauczyć

jednak w wolnej chwili sięgnę nie po tę tygrysicę lecz ponownie po książkę Jadwigi Zamojskiej "O wychowaniu"

a jeszcze na marginesie sobie westchnę z żalem , że Azja kulturowo... zanika
amerykanizacja, popkultura, konsupcjonizm, odrzucanie rodzimych tradycji...

Aniela

mnie też
ale nie chciałabym być jej córką
--------------
patrząc retrospektywnie (e; jako konsumpcyjne dziecko) , ja też, ale

wychowanie do pracowitości i posłuszeństwa utrudnia obecnie postmodernistyczna kultura, w której żyjemy. Dzieci spotykają się ze swoimi rówieśnikami wychowywanymi naturalistycznie i też by chciały luzu i przyjemności. "Im wolno a mnie nie?!"
Dawniej tego nie było i dzieci tradycyjnie wychowywane nie miały za złe swoim rodzicom sposobu wychowania, bo tak byli wychowywani wszyscy naokoło, nie mogło być inaczej.

Przy tym tworzyli silne więzi z rodzicami oparte na prawdziwym szacunku. Widać to nawet w rodzinie Amy Chua.

Aniela

Czyli w sumie teraz to bym chciała być jej córką

MartynaN

Może ktoś byłby skłonny pożyczyć? Wiedzę, że na allegro używane trzymają cenę.

Ula

Nie czytałam ksiażki, wiec moze nie powinnam sie wypowiadac, ale nie wiem - czy tam tez polityka jednego dziecka jednak nie wypaczyła idei? Chodzi mi o to, ze obok jak najbardziej pożądanego szacunku dla rodziców, karnosci, pracowitości pojawiło sie jednak nadmierne śrubowanie wyników, bo to wszystko, co kiedyś miala zapewnic gromadka dzieci teraz skupia sie na jednym , góra dwójce (jesli jedno jest dziewczynka na wsi W moim przypadku np. - nie mamy zdolności muzycznych - niestety, nauka przez ileś tam lat gry na instrumentach byla by męka i wymagała by znacznei wiecej poświecen, niz dla kogoś , kto jednak ten słuch muzyczny ma. W efekcie moze i by sie udało mechanicznie coś tam odtworzyc, ale nei wierze, zeby słuchanie tego bylo jakimś szczególnym przeżyciem dla innych. Z drugiej strony - rysunek zawsze przychodził naturalnie, z łatwościa i w okolicach studiów rysowałam i malowałam juz całkem dobrze, nawet odtwarzałam takie japońskie rysunki całkem udanie ;)Ale wiem, ze wiele osób nie lubi rysowac, ma z tym problem (czesc moich dzieci) i też - nauka rysunku nie bardzo wiem, do czego miala by ich prowadzic. Dzieci chińskie czesto np. wcale nei maja wakacji, bo w czasie wakacji są szkoły dodatkowe, "douczające". I te nawet opisane dojezdzanie tydzien w tydzien na zajecia co niedziela...

Maciejka

Dokladnie taka sytuacj w tej ksiazce jest opisana. Nie chodzi o systematycznosc, o przekraczanie siebie, chodzi o to, ze dziecko ma byc lepsze od innych. Kosztem wakacji i wolnego czasu, czasu na zabawe, czy inne aktywnosci. Mama jest zadowolona jak wygrasz konkurs, nie jak zagrasz lepiej niz ostatnim razem. Taki wyscig szczurow doprowadzony do perfekcyjnosci.

Maciejka

A ksiazka fajnie i lekko napisana, rzeczywiscie warto przeczytac.

In Spe

właśnie w taki wyścigu szczurów ( od żłobka) uczestniczą kuzyni i kuzynki moich dzieci
mi przykro na to patrzeć, ale synowe są dumne z "osiągnięć" swoich pociech
są przekonane,że to zapewni im dobrą przyszłość