Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Bardziej-wielo-mamy na etacie. Science fiction czy reality show?
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Mając kilkoro małych dzieci branie sobie na głowę zadaniowej pracy w domu to naprawdę heroizm!
chyba w firmie u męża milionera
Generalnie w pracy się pracuje i jest się rozliczanym z tego. Nikt za darmo pieniędzy nie daje, niestety
Po powrocie z pracy czeka cała robota domowa i dzieci, które często niedopieszczone przez cały dzień, wiszą u nóg.
Chyba nie ma takiej pracy, że człowiek siedzi i nic nie robi jeśli się do niej uczciwie podchodzi... chyba, że jakiś ochroniarz itp., zakladajac ze akurat nikt się nie wlamie czy coś się nie wydarzy...
Pytałam bardziej o to, jak dajecie wieczorami radę ogarnąć pranie po 7 osobach, sprzątanie, gotowanie (u nas dieta hypoalergiczna)? Co na to dzieci, z których każde ma coś ważnego do powiedzenia, pomożenia przy lekcjach, lub wyszukania na pawlaczu kilometra seledynowego sznurka na technikę (koniecznie brokatowy).
Co robicie z wizytami u specjalistów? U nas zdarzają się tygodnie spokojne, ale też i takie, że mamy 1-2 (a nawet 3) lekarzy/rehabilitantów dziennie.
Dorabianie na komputerze w wolnych minutach jest możliwe, ale na myśl o cyklicznych, sztywnych terminowo wyjściach fantazja mi się kończy.
Więc pytam - czy ktoś takie coś ogarnia? Jak???
Natomiast praca w domu, która wymaga skupienia i uważności przy maluchu (nie wyjatkowo grzecznym) to dla mnie jest science fiction
Teraz jestem na macierzyńskim i bardzo się cieszę, że zawsze domowników mogę witać obiadem, że jestem, że wszystko mam bardziej dopilnowane.
Już niedługo wracam do pracy, zobaczymy jak będzie
A w ogóle to, ze dzieci mają 12, 14 czy 16 lat i są już duuuże jest przereklamowane. Owszem nie wymagają bycia i czuwania non stop, ale to nie mali starzy przecież.
A jeśli chodzi o pytanie z pierwszego posta, to chyba osoba trzecia nie jest w stanie na nie odpowiedzieć - każda rodzina jest inna i każdy zna swoje ograniczenia i potrzeby. Nasza pediatra ma szóstkę dzieci i pracuje w przychodni. Ja mam tylko trójkę na razie, 5 lat, 2,5 roku i 3 m-ce i często siedzę nad tłumaczeniami - w międzyczasie, jak dzieci nie patrzą, jak lepią z ciastoliny, popołudniami, w nocy, karmiąc i w soboty. Nie dla każdego, u mnie się sprawdza.
Jedna z moich koleżanek jest lekarką, pracuje u nas w przychodni. Druga skończyła prawo i pracuje na uczelni. Trzecia jest po biotechnologii i po 5 dziecku wróciła do pracy zawodowej (teraz już może też ze dwa dni w tygodniu pracować zdalnie). Czwarta jest radcą prawnym.
Poza tym znam jeszcze kilka zatrudnionych u nas w szkole (ale to jest wyjątkowo prorodzinne miejsce pracy, gdzie nikt do nikogo nie ma pretensji o to, że zaszedł w ciążę) - głównie w administracji, ale nauczycielki też. Jedna dopiero przy siódmym dziecku skorzystała z wychowawczego. Jedna nawet mając 9 dzieci pracowała w szkole na część etatu.
W każdym razie wszystkie z tej pierwszej grupy mają do pomocy nianię i czasem też dziadków oraz przeważnie korzystają z pomocy pań do sprzątania lub chociaż prasowania. Mężowie pracują dużo i do późna u 99% wszystkich moich koleżanek, przyjaciółek i znajomych, nie tylko wielodzietnych.
Rodziców można dopisać, tylko należy miec na uwadze, że większość banków zakłada, ze człowiek pada w dniu 70. urodzin. Czyli jak rodzic ma lat 60, to kredyt na maks 10 lat. Ale moze da sie negocjować.
a poza tym bardzo ciekawy watek
Mam etat realizowany z domu. Mam nianię, do której ja się dostosowuję czasowo (ma wolne wtorki i czwartki) - w te dwa dni wychodzę do biblioteki i tam pracuję. (10.00-10.30 wychodzę z domu, ok 16.00 odbieram starszaki z przedszkola).
pon, śr, pt dzieciaki są w przedszkolu do 12.45-13.00. W te dni mamy też zajęcia dodatkowe, czas na spacery etc. W sytuacji choroby dzieci, niania zostaje z trójką dzieci.
Mój mąż wychodzi 6.15, wraca koło 19.00, nie ma szans, żeby odebrał/zaprowadził dzieci do przedszkola. Najgorzej jest jak choruje mała, bo wtedy starszaki też nie idą do przedszkola. Moje dzieci sporo chorują - średnio są w placówce 14 dni/mc.
Jeżdżę też okresowo jako technik - w tym miesiącu miałam trzy pracujące weekendy, z czego w zeszłym tygodniu wyjechałam w pt rano, a wróciłam ok 4 rano w pon. Dziś wróciłam o 4 rano, o 7.15 wstałam (zaspaliśmy), na 8 do przedszkola.
Znam terminy z wyprzedzeniem i obdzwaniam różne osoby starając się je namówić na pracę jeżeli to jest dzień w tygodniu - raz mój mąż brał urlop, raz babcia mogła pomóc.
Kiedyś pracowałam stacjonarnie w weekendy w teatrze, ale także grafik znałam z wyprzedzeniem.
W weekendy jest tatuś, ale w ten weekend musiał pracować zdalnie, i niania przybyła z odsieczą.
Babcie pracujące obie - jedna bardziej zaangażowana, a druga niechętna więc nam nie pomaga, dziadków nie mamy.
Za to mamy świetnych znajomych z okolicy, którzy służą pomocą w razie W