Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Tatusiowie
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Dodatkowym fachowcem jestem ja - na poziomie podstawówki i gimnazjum jestem w stanie dzieci wesprzeć we wszystkich przedmiotach - w necie teraz jest naprawdę wszystko i to bardzo przystępnie wytłumaczone. Nawet jeśli coś mi się zatarło w pamięci od kiedy sama się tego uczyłam, to przecież mogę sobie przypomnieć, żeby dzieciom wytłumaczyć. Licealista może będzie potrzebował przed egzaminami jakiś doraźnych korków z fizyki lub chemii, ale to się powinno zamknąć w 2-3 spotkaniach.
Miał chyba także maturzystów z Warszawy, którzy przyjeżdżali do babci. Także uczyli się w domu i także z wielodzietnej rodziny.
U kobiet to z kolei idzie odwrotnie, w czym pomaga menopauza. Kiedy kobieta kończy wychowanie dzieci ma przestrzeń, by się wykazać, stwardnieć. Przecież nie będzie mamkować dorosłym dzieciom.
I się całkowicie zgadzam, że Kościół nie bardzo oferuje coś mężczyznom. Ale - z drugiej strony - nie są ograniczeni i gdyby chcieli, mogliby się zorganizować.
Druga refleksja: ludzie są bardzo różni. Są oczywiście różnice anatomiczne, fizjologiczne, psychiczne i związane z tendencjami wychowawczymi pomiędzy statystyczną kobietą i mężczyzną. Ale to jest mimo wszystko pewien rozkład i to mam wrażenie dość spłaszczony. Chodzi mi o to, że pewne cechy wykazują istotne korelacje z płcią, ale nie zmienia to faktu, że nie każda kobieta jest ciepłą mamusią i nie każdy mężczyzna urodzonym wojownikiem. I to też trzeba brać pod uwagę przy tych wszelakich wzorcach. Nie chciałbym, by, daj Bóg, mój kiedyś zrodzony syn, będąc wrażliwą osobą został wychowywany jakby był kipiącym testosteronem młodym byczkiem. Bo od takiego wychowania się nim nie stanie, natomiast nie wykorzysta swojego potencjału.
I trzecia refleksja, bycie człowiekiem to kobiecość i męskość. Dojrzały człowiek staje się coraz bardziej elastyczny, repertuar jego reakcji i możliwości działania jest coraz szerszy, wykracza poza biologię czy uwarunkowania wychowawcze. Taka pozytywna wymiana następuje w małżeństwie, co widać po tutejszych wpisach o ojcach.
Ale ja nie piszę o tym, co być powinno, a co nie powinno, tylko o statystycznych tendencjach - faktach. Mężczyźni są statystycznie bardziej agresywni choćby ze względu na poziomy androgenów (co nie zmienia faktu, że kobieta też je ma). Kobiety są zaś bardziej empatyczne, przynajmniej w tzw. empatii afektywnej.
Niedługo gender studies przejdą do lamusa. Teraz jest już tyle badań które wykazują iluzoryczność przekonania o tym, że różnice są przede wszystkim kulturowe, że nie idzie tego zatrzymać. Najlepsze są badania na noworodkach, gdzie przekonują, że dziewczynki mają zdecydowanie więcej reakcji prospołecznych, tzw. rudymentarnej empatii. To już jest ładnie zatopione w sosie neurobiologicznym: konkretnie widać różnice jak działa kobiecy / męski mózg, które obwody są aktywne itd.
Nie mówię już o oksytocynie i jej wpływie na budowanie więzi.
Nasza córka chodzi do 6 klasy i widze różnice w zachowaniach dziewczyn i chłopców i widzę podejście nauczycieli.
Bardzo dobrze pamiętam skargi i żale nauczycielki na zebraniach w klasach 1-3 u córki. Problemem byli chłopcy. Inni nauczyciele, inna szkoła, problemy te same. Kilka lat później to dotyczy mojego syna. I dopiero po czasie rozumiem koleżankę, która powiedziała, że jak mój syn pójdzie do szkoły też będę wzywana na dywanik. Myslalam, że jak będziemy go dobrze wychowywać to problemu nie będzie. Hahaha. Problem jest, bo ma dużo energii, ktorej w szkole nie ma możliwości dać ujścia nawet na przerwach. ma swoje zdanie o które walczy. ma swoje chłopięce zainteresowania, lubi miecze, pistolety, budowanie szałasów, na które nauczyciele nie mają czasu i wolą spacer wokół szkoły. W bajce o czerwonym kapturku podoba mu się fragment, jak myśliwy zabił wilka i rozcial mu brzuch. Opowiada jak na wyprawie dżipowej samochod ugrzązł w bagnie i śmierdziało. Nauczycielom to rozwala "system". No i są skargi i frustracja dziecka. Ale to nie tylko na niego, na większość chłopców z jego klasy. I ciągnie się opinia, że niegrzeczny, że zła klasa.
Czy to jest dla niego/nich dobre?
Owszem, system jest fatalny i do zaorania, i być chłopcy szczególnie na tym tracą z powodów, które tu podano. Ale wydaje mi się, że to rodzi u chłopaków raczej bunt niż zanik typowo męskich cech i upodobań.
Naprawdę nie znam chłopca, który pod wpływem nauczycielki faktycznie zaniechał gry w piłkę i kopania kolegi pod ławką i skupił się na szlaczkach.
A większy też widzi, ale częściej udaje że nie, bo może miec coś w zamian.
Z czasem tych cosiów jest tak dużo że już nagości nie widać
Ciekawi mnie to niestereotypowe podejście w kontekście tego co powinien prawdziwy mężczyzna, a co powinna prawdziwa kobieta. Czy kobieta powinna umieć się obronić? Czy powinna być gotowa na ciężką pracę? Czy wreszcie powinna jakoś współczuć swoim dzieciom?
Jasne, że w konkretnych warunkach: jeśli mężczyzna jest silniejszy (nie zawsze!) niech on broni, niech on wykona cięższą pracę. A jeśli jest bardziej empatyczny? Niech to on współczuje swojej córce, co to właśnie ją chłopak rzucił... tak?
I czy on później będzie umiał być dumny że jest mężczyzną, a nie wstydzić się za każdy swój przejaw "męskości" - kto wie...
Kobiety żyjące na obszarach rolnych w Europie Środkowej, w dalekiej starożytności, pracowały tak energicznie przy mieleniu zboża, uprawianiu ziemi i innych codziennych zadaniach, że ich średnia siła ramion, w górnych partiach przewyższała siłę mięśni obecnych medalistek wioślarskich.
http://naukaniegryzie.pl/naukaniegryzie/super-kobiety-kiedys-bylyscie-silniejsze/
ostatnio jestem z moją młodą na wspinaczce i ją asekuruję, obok jakaś podstarzała mama 40+
A ona odpowiada, że ma starsze dziewczyny, i że zdecydowanie chłopcy są łatwiejsi w obsłudze i bym poczekał na ten miły okres dojrzewania.
Mam wrażenie, że moja to akurat bardziej z tych, co to będą rzucać, niż będą rzucane. A nawet jak rzucane, to tylko dlatego, że same tak chciały i zmusiły chłopaka, by je rzucił.
Co do sił kobiet. Owszem, kobieta może robić to wszystko co mężczyzna, zwłaszcza, jak nie ma innego wyjścia. Tylko wszelkie siłowe prace odbijają się na jej zdrowiu, na zdrowiu mężczyzny zaś nie robią takiego spustoszenia. Pamiętam opracowanie nt kobiet w pewnej wiosce. Wodę się nosiło wiele kilometrów i ogólnie pracowały one bardzo ciężko. Te kobiety miały bardzo duże problemy zdrowotne, już nie będę się wdawać w szczegóły.
A w zasadzie, dziś, dzięki wynalezieniu lejka do sikania dla pań, nawet ten mur na stojąco może kobieta obsikać. Tylko, czy na pewno warto o to walczyć?
Pewnie trudno by jej było powiedzieć teraz. Mam nadzieję, że zachowa dotychczasowy dystans do siebie i nie będzie zbyt przywiązana do tego, jak ją odbiera otoczenie czy jak sama siebie postrzega.
Co do zdrowia - pytanie, jak się ciężka praca odbija na zdrowiu mężczyzn, patrz oczekiwana długość życia dla obu płci.
i inne drogie Panie. Przecież napisałem to żartobliwie.
Mam nadzieję, że tłumacząc się nie jestem zbyt empatyczny, bo jeszcze wyrosną z Was fochujące się stare baby, zbyt skupione na sobie i swoim wyglądzie. Jak to, co wyrasta z tych dzieci, co mają zbyt empatycznych rodziców.