Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Aborcja - czyli od Annasza do Kajfasza
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Albo walczymy o nienarodzone, albo pomagamy urodzonym.
Kto pomaga tym chorym, urodzonym?
Uczestnicy czarnych marszow?
No może, ale się tym jakos nie chwalą.
Za to bardzo wiele inicjatyw, ktore kiedyś przede wszystkim walczyly na polu ocalenia dzieci nienarodzonych bardzo rozwinelo opiekę nad tymi narodzonymi.
Po tym, co przeżyłam słysząc że Tomek będzie miał zespół Edwardsa jestem w 100% za zakazem. To jakas chora presja i chamstwo. Masz 5 minut na plakanie a potem pisz oświadczenie ze poonformowali Cię o prawie do aborcji. Dużo pisania, nie chce szczegółowo.
2. Jestem za wolnością. Uważam że to najwieksze prawo. Tym też Bóg nas wyróżnił. Wolność wyboru. Najświętszym prawem wolności jest prawo do życia. I jak prawo chroni mnie i Ciebie powinno dziecko w łonie. Jest też prawo do nie posiadania dzieci. Jeśli ktoś nie chce chorego dziecka, to nie dojrzał do rodzicielstwa. Ono wiąże się z odpowiedzialnością.
3. Dziś mordujemy chore w łonie matki bo nie krzyczy. Jutro eutanazja chorych dzieci które cierpią. Potem wszystkich, gdy rodzicom brakuje motywacji do opieki.
Dokąd zmierzamy?
Mam dużo więcej szacunku do osoby która całe życie mówiłaby że w życiu nie dokona aborcji, a później w krytycznej sytuacji by sie złamała a teraz żałuje, niż do kogoś kto nigdy nawet nie rozważał aborcji i jest przeciw ALE...
Kiedy byłam jeszcze niewierząca, żonie mojego kolegi proponowano aborcję ze względu na ewentualne zagrożenie życia dla niej. Rodzina nie zgodziła się i pamiętam swoje oburzenie, że nie liczą się ze zdrowiem kobiety. Wiedziałam, że są wierzący, ale nie rozumiałam ich decyzji. Przeżyło dziecko, żona też.
Mieszają nam media w głowach, a wiele osób to łyka. Niestety, brak wiary też swoje robi. I żadne pieniądze tego nie zmienią. Tu trzeba porządnej modlitwy za tych ludzi i dzieci poczęte. Wszystko w rękach Boga, a w naszych zanoszenie tego do Niego. I nasze świadectwo pełne miłości.
Jesli kobieta podjęła decyzje to bardzo dobrze i o to chodzi, o wybór. przypadek zagrożenia życia jest jeszcze mniej niejednoznaczny niż ciężkie wady genetyczne dziecka. Nikt nie ma prawa decydować tu za kobietę, to jej życie, jej zdrowie i to ona będzie ponosić konsekwencje swojego wyboru jaki by nie był. Pewnie znasz taka książkę "matki mężne czy szalone" - w rzeczywistości całkowitego zakazu aborcji nie byłoby żadnych bohaterek, tylko kobiety zmuszane przez ludzi których zadne ryzyko nie dotyczy.
Oszczędzili jej życia w ciągłych wyrzutach sumienia.
Odpowiedz mi @Paprotka na moje pytanie z godziny 9.55.
Czy to jest w porządku, że namawia się kobietę do zabicia swojego dziecka? Naprawdę to jest w porządku, że lekarze i rodzina zmuszają, namawiają dla własnej wygody, bo przecież nie chodzi tu o dobro drugiego człowieka, tylko własne. Nikt potem nie będzie żył z tym brzemieniem, wszyscy zapomną, a matka zostaje. W momencie ciąży działają hormony. Naciski, zastraszanie w tej sytuacji to jest wykorzystywanie czyjejś słabości.
Może, idąc tym tropem, wybijmy wszystkich niewygodnych sąsiadów, członków rodziny, wszystkich chorych. Człowiek jest wygodny z natury i wygody będzie bronił, często niestety, za wszelką cenę. Jak potem ubierze to w słowa, to nieważne. Śmierć to śmierć. Nie nam decydować o czyimś życiu i śmierci. Albo życie jest wartością, albo nie. Jak ktoś nie widzi perspektywy życia po śmieci, kierować się może tym co wydaje mu się dobre tu i teraz. A tu trzeba myśleć o życiu wiecznym. I tu, Paprotka, nie dogadamy się.
Jeżeli lecimy balonem i balon zaczyna opadać, wolno nam podjąć próbę ratunku, wykonując nawet niebezpieczne manewry i ryzykując, że niektórzy z pasażerów (albo i my sami) poniesiemy śmierć. Nie wolno nam natomiast wybrać najsłabszych pasażerów i wyrzucić ich z kosza, zyskując dzięki temu na chwilę na wysokości i ocalając życie innych. I nie można nikomu pozostawiać takiego prawa wyboru.
Nie jest to też sytuacja samoobrony i uprawnionej obrony koniecznej. Z obroną konieczną mamy do czynienia w przypadku świadomego napastnika nastającego na nasze życie. Nienarodzone dziecko w żadnym przypadku nie jest takim napastnikiem.
Jeżeli nie można uratować nikogo, nie zabijając przy tym kogoś drugiego, należy pozostawić sprawy swojemu biegowi, oddając je ufnie w ręce Boga. Nie zawsze spodoba nam się Jego decyzja, ale jeżeli nie mogliśmy zrobić nic dobrego, nie róbmy niczego złego. Może być ciężko, ale to nie będą wyrzuty sumienia. Czasem po prostu nie da się nic zrobić i trzeba to przyjąć z pokorą.
Należy jeszcze dodać, że w przypadku ateisty wspieranie zabijania dzieci przed urodzeniem albo swobodnego wyboru takiej możliwości jest wyjątkowym okrucieństwem, ponieważ ateista wierzy jedynie w to życie. Pozwalając na zabicie dziecka zabiera mu tę, jego zdaniem, jedyną szansę na życie.
nie. wystarczy uznać tylko i aż że ta kobieta jest człowiekiem, ale do tego potrzeba empatii, z czym, co pokazujesz nie pierwszy raz, jest u Ciebie na bakier. może dlatego postrzegasz taką ciężarną wyłącznie poprzez pryzmat jej ewentualnego "pożytku" .
co do przykładu z balonem, podam dużo realniejszy do przemyślenia. dlaczego nie jest praktykowane zmuszanie ludzi do oddawania nerek czy szpiku swoim genetycznym bliźniakom? nie zmuszamy nikogo by to zrobił, nawet dla swojego dziecka czy rodzica, nawet w przypadku 100% zgodności, gdy przeszczep jest ostatnim ratunkiem od śmierci. zapisanie się do bazy dawców jest dobrowolne, a nawet po znalezieniu potencjalnego biorcy dawca może się wycofać. oczywiście, można wywierać na takiej osobie presję, szantaż emocjonalny, ale zgodnie z prawem nikt jej do tego nie zmusi. i jeśli się nie zgodzi, nawet kosztem życia swojego dziecka, to ona będzie żyć z tą decyzją. bo może tak wybrać. a może to źle? przecież ilu ludzi można by uratować, gdyby tak każdy zdrowy człowiek oddał choćby szpik.
maliwiju - jak wyżej, jeśli ktoś wywierał na Ciebie presję w sprawie aborcji, to przykro mi, nie powinno tak być (i to kolejny argument za tym, by zwiększyć wsparcie dla kobiet w takiej sytuacji), ale chyba nikt łącznie z lekarzami nie Ci groził łamaniem prawa i więzieniem? nie miałaś zakazu urodzenia dziecka, miałaś wybór, urodziłaś nie dlatego że kazał Ci lekarz i posłowie pisu.
Dziecko na świat się nie prosi. Dlaczego nie zaleca się wstrzemięźliwości, tylko zabijanie?
drogie panie i panie bronku, szkoda czasu nas wszystkich, bo i tak żadne z nas zdania nie zmieni. aczkolwiek polecam zastanowić się nad hipotetycznym przymusem bycia dawcą, a jeśli jednak wam taki przymus nie odpowiada, to pomyśleć dlaczego.
I warto choć to zrobic- tzn.przejrzec fb i wyczyscic.
Dac znac i w mediach spol., ze nie popiera sie cywilizacji śmierci.
Przerazila mnie znajoma, która ma niepełnosprawnego syna i też jest za wyborem, bo ona go nie miała.
Przy okazji ostatniej robiłam listę z 1 % - znajomych, których dzieci są chore/niepełnosprawne. No i trafiłam na koleżankę, której córka jest niepełnosprawna, i też "z nakładką"...
Czy nie warto jednak mówić. Może ktoś się obudzi, zobaczy to z innej strony. Może nie wszyscy są zabetonowani.
Dla mnie tez jest niedojrzałością i nieodpoqiedzialnoscia wchodzenie w coś (współżycie) co wiąże się z pewnymi faktami- możliwość poczęcia dziecka a potem nagle panika i usuwanie problemu. Czy tak postępuje ktoś odpowiedzialny?