Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Mój kler
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
I śmiem przypuszczać, że wrogowie kościoła spojrzą na ten kościół trochę inaczej, gdy ten film obejrzą.
Też jestem ciekawska i obejrzałabym dla samej siebie, żeby mieć opinię na podstawie tego co sama zobaczę. Ale dlaczego tego raczej nie zrobię?
Ponieważ niestety mam wrażliwą psychę. Jako dorosła już osoba zetknęłam się ze zmanipulowanymi zdjęciami księży w sutannach. A to wtedy, gdy robiłam zakupy w małym sklepiku, a tam patrzył na mnie obleśny biskup z Faktów i Mitów, który przeliczał miliony zagrabione, a to Newsweek częstował mnie na swojej okładce bardzo wymowną sceną z chłopcem i księdzem. I pomimo, że nigdy nie miałam złych doświadczeń z księżmi, to te obrazy od czasu do czasu przemykają mi przed oczami duszy.
Jeżeli Ty tak nie masz, jesteś absolutnie odporna i nie szaleje Ci potem wyobraźnia, to szczerze zazdroszczę. Serio.
Nie, nie robię, bo się przeprowadziłam :-)
Ten film nie przeklamuje rzeczywistości, ale żeby to zobaczyć, trzeba film obejrzeć.
A w seminarium miałam znajomych i najbliższy przyjaciel mojego ojca był księdzem.
Smarzowski w kilku wywiadach krytycznie się wypowiadał o kościele, ale moim zdaniem w tym filmie nie przegiął aż tak, jak niektórzy mogą myśleć, patrząc jak robił inne filmy.
Polecam filmy: ,,Uśpione dziecko'', ,,Dziewczynka w trampkach'' i wiele innych.
Jako osoba wierząca nie uważam, by w interesie Kościoła było zamiatanie problemów pod dywan. Oczywiście, że takie sytuacje będą wykorzystywane przez antyklerykałów, ale najlepszym sposobem na to, by zamknąć temat i odebrać im broń, jest gruntowne zbadanie i wyjaśnienie każdej sprawy.
Mam wrażenie, że dyskusji, która toczy się między antyklerykałami i osobami czasem bezkrytycznie wierzącymi w autorytet duchownych tak naprawdę na dalszy plan schodzą przyczyny bardzo realnych problemów. Oczywiście, że nie jest tak, że większość księży to pedofile, złodzieje itp. Moim zdaniem istnieją jednak w Kościele (jako instytucji) pewne mechanizmy, które sprawiają, że gdy taka jednostka się pojawi, może mieć "ułatwione" działanie.
- Nieprzejrzysta struktura prawna i organizacyjna
To działa na wielu poziomach. W Kościele nie są stosowane rozwiązania np. prawne, które dzisiaj są oczywistością właściwie we wszystkich sferach życia. Przykładowo, moja przyjaciółka ostatnio była misjonarką w Zambii. Przed wyjazdem miała obiecane, że będzie miała pokryte koszty biletu lotniczego w dwie strony, noclegi, dostanie kieszonkowe i będzie miała odprowadzane składki emerytalne. Tylko, że Kościół w takich sytuacjach nie podpisuje żadnych umów, to wszystko jest "na gębę". W między czasie zmieniła się siostra przełożona. Dziewczyna w praktyce dostała bilet w jedną stronę, noclegi i 50 dolarów kieszonkowego. Z dnia na dzień właściwie, już na miejscu dowiedziała się, że bilet powrotny ma sobie sama kupować. O składkach emerytalnych nie było mowy. Nie wiem, jak ta sprawa się zakończyła, moja przyjaciółka pracuje w IT i na szczęście nie ma problemów finansowych, ale nagle dowiedzieć się, że masz dać trzy tysiące złotych na bilet to dziękuję. Oczywiście, to jest sprawa zupełnie innego kalibru niż pedofilia, ale chcę pokazać, że taka nieprzejrzysta sytuacja prawna i chaos organizacyjny mogą sprzyjać przekrętom także na dużą skalę.
- Kryzys powołań i zła kondycja intelektualna części duchowieństwa
Kiedyś duchowni byli najlepiej wykształconą warstwą społeczeństwa. Dzisiaj, w obliczu kryzysu powołań, często jest zupełnie inaczej. (Choć znam genialnych i bardzo wykształconych księży, pewnie, że tak). Oczywiście, wykształcenie nie świadczy o wierze ani moralności, jednak uważam, że jest to jednak problem, który powoduje, że duchowni tracą autorytet, nie są w stanie sensownie odpowiadać na wątpliwości wiernych i problemy w swoim otoczeniu (np. dość długo przyzwalano na działalność Międlara).
Ktoś wcześniej opisywał, że księdzem został ktoś, kto klnie. Ja raczej dosyć często widzę inny problem: młodzi mężczyźni w seminariach trochę budują sobie jakąś taką "złotą wieżę", palą się do tego, by pouczać, zbawiać świat, pokazywać drogę innym. Ale ciężko jest radzić coś osobom z bardzo trudnymi, skomplikowanymi sytuacjami, gdy jest się jeszcze młodym człowiekiem, w pewnym stopniu odciętym od takiej codzienności. Z tego względu ja bardzo cenię tych księży, którzy zamiast zamykać się w "złotej wieży" stawiają na aktywność, pracę na rzecz wspólnoty i potrafią codziennie być blisko ludzi.
I inne tez
Specjalne fundusze na ewentualne ugody, na zamykanie ust. Nawet nasz święty JPII też nic z tym nie zrobił. A wiedział,jaki jest problem,jaki ma zasięg
Polecam dokument " Mea maxima culpa".