Rozpadające się małżeństwo - gdzie szukać pomocy - małopolska

feodor

J2017 powiedział(a):

@Joannna Nie każdy ma z kim zostawić dzieci, żeby iść na randkę. Poza tym u @fedor sprawa raczej bardzo poważna jak chce się rozwodzić majác małe dzieci, w tym jedno nie ma nawet roku.... Randka tu nie pomoże raczej, bo pewnie żadne z nich nie ma na to ochoty ani nawet patrzeć na wspòłmałżonka. Raczej terapia.

Ja ją kocham i mógłbym patrzeć godzinami. Ona - uważa mnie za psychopatę (nerwowy ze mnie egzemplarz, ale zdrowy psychicznie) i nie chce mieć ze mną nic wspólnego. Tak już od tygodnia, a koleżanka tylko podkręca atmosferę. Jest po kontakcie z prawnikiem, więc sytuacja bardzo poważna.

feodor

J2017 powiedział(a):

Ale w sumie to nie wiemy o co chodzi, bo może nie o zwykłe nieporozumienia dnia codziennego ale o zdradę. Wtedy to nie każde małżeństwo się ostoi i trudne to wszystko bardzo jest.Kryzys kryzysowi nieròwny a jeśli @fedor wspomina o rozwodzie, to jest już poważnie.

Nie było ani zdrady, ani alkoholu, ani kłótni o finanse.
Idzie o dzieci (oboje wychowujemy je fatalnie), teściową i wybuchowość (takie mamy temperamenty), do tego zaburzenia psychiczne mogące mieć związek z depresją poporodową.

kowalka

Sychar macie w Krakowie. Umow sie i pogadaj. Tam mają zespół specjalistow i doswiadczenie duze.

Bambidu

feodor powiedział(a):

Ja ją kocham i mógłbym patrzeć godzinami. Ona - uważa mnie za psychopatę (nerwowy ze mnie egzemplarz, ale zdrowy psychicznie) i nie chce mieć ze mną nic wspólnego. Tak już od tygodnia, a koleżanka tylko podkręca atmosferę. Jest po kontakcie z prawnikiem, więc sytuacja bardzo poważna.

Oj to rzeczywiście ciężka materia. Kobieta, którą mąż kocha nie rzuca raczej łatwo takich oskarżeń. Trzeba by było dokładnie przyjrzeć się co stoi za określeniem "nerwowy egzemplarz" ale tego internety nie rozwiążą i nawet nie powinny próbować. Bo może być to coś bardzo poważnego, a może po prostu inna koncepcja wychowania dzieci, która wymaga uzgodnienia i trzymania się owych uzgodnień. Na pocieszenie tydzień to bardzo krótki czas - tyle czasu to na emocjach się jedzie bez głębszego zastanowienia. Św. Józefowi polecam +

aga---p

+++

jan_u

+

Agax4

bardzo potrzebna
+++

Kasik

Z sugerowaniem pomocy psychiatrycznej to trzeba uważać. Na kobiete to dziala jak plachta na byka.
Brat jest w malzenstwie 15 lat. Dwojka nastoletnich dzieci. Od dluzszego czasu nie jest dobrze, ale on sie staral. 2 lata ciągnąl bratową na terapie malzenska. Gdy odkryto u niej zaawansowaną boreliozę i on w końcu zasugerował pomoc psychiatry, to złożyla pozew o rozwód, bo przecież brat robi z niej wariatkę. Niestety wiele cierpienia dla wszystkich.
Gwozdziem do trumny jest matka i przyjaciolka, ktore szalenie wspierają bratową w " dążeniu do szczęscia". Niestety nie ma szans na odsunięnie tych szkodników.

Bridget

Jakaś zaraza z tymi rozwodami.
Straszne.

Katarzyna

Szatan uderza w rodzinę. Ostatnio z różnych stron to słyszę.

Bridget

Dzis sie dowiedzialam ,znajoma Agnieszka urodzila coreczke 3 lata temu.
I zostawil je maz.

Kasik

Bo to jest zaraza. Chyba powoli zaczynam żyć zasadą, że zrywam z przyjaciółmi rozwodnikami. Może to okrutne, ale gdyby planujący rozwód wiedzieli, że stracą nie tylko drugą połowę ale przyjaciół i innych bliskich, to by się zastanowili. Ponadto chciałabym chronić swoją rodzinę. Artkul może i z onetu, ale jaki prawdziwy....:

https://kobieta.onet.pl/zdrowie/psychologia/twoi-znajomi-sie-rozwodza-uwazaj-mozesz-byc-nastepny/8k7f5

Bridget

Znam takich...
Cierpiących bardzo...
Ją zostawił mąż 6 lat temu z ciezko chora corka.Poszedl do innej małpy.
Jego żona zona zostawila I uciekla z kolegą.
Spotkali sie jako rodzice chrzestni .
I co z takim przypadkiem?

beatak

Za mało jest publicznego potępienia i ostracyzmu za takie czyny. Z reguły komentuje się to ,,każdy ma prawo do szczęścia " i tyle.  A że żona i dzieci cierpią?  To nie ma znaczenia,  zwlaszcza, gdy kolejne dziecko w drodze.

kasha

Katarzyna powiedział(a):

Szatan uderza w rodzinę. Ostatnio z różnych stron to słyszę.

On zawsze uderza w relacje międzyludzkie.Każde.To jest zawsze jego cel.

beatak powiedział(a):

Za mało jest publicznego potępienia i ostracyzmu za takie czyny. Z reguły komentuje się to ,,każdy ma prawo do szczęścia " i tyle.  A że żona i dzieci cierpią?  To nie ma znaczenia,  zwlaszcza, gdy kolejne dziecko w drodze.

Bo tak najłatwiej,wysilać się nie trzeba.

Wysiłek jest modny w bieganiu,w dbaniu o ciało ale wysilać się  w relacjach ?

Przegięcie.

Agax4

smutne to bardzo
ciesze się, że nasi najbliżsi znajomi trwają w związkach mimo nieuniknionych kryzysów
ale oni mocno w wierze zakorzenieni, dla mnie są umocnieniem gdy sama mam kryzys

z rodziną już gorzej, brat po rozwodzie (małżeństwo cywilne tylko na szczęście)

Kasik

Mam przyjaciółkę, mąż odszedł do kochanki, zostawil ją i dzieci. Ale to ona złożyła pozew. I mimo, że przebaczyła mężowi i chciała jego powrotu, to szybko znalazła pocieszyciela. Dla takiej postawy nie mam akceptacji. 

September

Dlatego trwam w róży za małżeństwa w kryzysie. W święta dowiedziałam się, że kolejny kuzyn sie rozwodzi. To straszne! Plaga jakaś 

matka6

A dzieci w tym wszystkim.....
Wiem, że różne traumy można przeżyć, ale dzieci po rozstaniach rodziców noszą w sobie duży ból

September

matka6 powiedział(a):

A dzieci w tym wszystkim.....
Wiem, że różne traumy można przeżyć, ale dzieci po rozstaniach rodziców noszą w sobie duży ból

Ból porównywalny do śmierci bliskiej osoby. Jestem świadkiem jak cierpią dzieci mojej kuzynki. Najstarsze dziecko (15l.) zaczęło się samookaleczać, żeby tylko zwrócić uwagę taty. Psycholog, terapia i tylko na pozór jest poprawa. Nie tracimy nadziei, że niewierny mąż kiedyś oprzytomni. Tylko to będzie trudne bo dzieci już go nienawidzą. 

PawelK

Przedtem myślałem że przy  trójce dzieci kij w żeby i trzeba trwać. Żeby nie były małe. Z perspektywy czasu nie wiem czy jednak nie lepiej było skończyć gdy miały 10- niż 15+. Tak czy tak koniec świata, niektóre dzieci znoszą lepiej, niektóre fatalnie. A chyba nastoletnie znoszą ciężej. Pewnie nie ma reguły.

Jeżeli obydwie strony są zainteresowane ratowaniem, są szanse, w innym przypadku to marne szanse.

Ostracyzm jest, większość rodziny i znajomych reaguje jak kasik - zacznie cię traktować jak trędowatego. Niezależnie od stopnia winy. Mało komu przyjdzie do głowy zapytać czy coś pomóc, chociażby przy wychowaniu. 

Bridget

Wedlug mnie jak są dzieci zaden czas nie jest dobry.

Bridget

Kiedyś bylam u znajomej a tam byla jej znajoma.
Nasza I.sie bawi z dziewczynka ktora tam byla .
Po chwili nasza corka przychodzi I nie potrafi się z nią bawic.
Okazalo sie ze mala dziewczynka chciala tylko w rozwod sie bawic!.
Pytam a jak to wygląda .
Okazalo sie ze byl domek I lalki I wrzeszczala na okraglo wynoś sie z mojego życia itd!..
A miala tylko 4 latka.

mamaw

PawelK powiedział(a):

Przedtem myślałem że przy  trójce dzieci kij w żeby i trzeba trwać. Żeby nie były małe. Z perspektywy czasu nie wiem czy jednak nie lepiej było skończyć gdy miały 10- niż 15+. Tak czy tak koniec świata, niektóre dzieci znoszą lepiej, niektóre fatalnie. A chyba nastoletnie znoszą ciężej. Pewnie nie ma reguły.

Jeżeli obydwie strony są zainteresowane ratowaniem, są szanse, w innym przypadku to marne szanse.

Ostracyzm jest, większość rodziny i znajomych reaguje jak kasik - zacznie cię traktować jak trędowatego. Niezależnie od stopnia winy. Mało komu przyjdzie do głowy zapytać czy coś pomóc, chociażby przy wychowaniu. 

A pytales dzieci jak widza takie sytuacje? Jak oceniaja rozwody u innych? Moj dorastajacy syn czasem opowiada sytuacje ze szkoly jak cierpia dzieci rozwodzacych się rodzicow. Mowi ze nie wyobraza sobie ze miglby byc takim dzieckiem. To rozerwanie psychiki dziecka na pol, bo ono widzi rodzicow jako calosc. Moj znajomy, ktory mial ojca alkoholika i ciezko bylo, podkreslal, ze najbardziej bal się ze rodzice się rozwioda. Rozwod to nie jest rozwiazanie i nie powinno się go wogole brac pod uwage. 

AgaMaria

Zawsze rozwód uważam za dramat. U osoby wierzącej tym bardziej, bo jeśli wiąże ją ślub kościelny, to raczej (poza unieważnieniem) nie ma szans na powtórne małżeństwo. To zawsze dramat, chyba, także, gdy nie ma dzieci. A dla osoby zostającej samej, może nawet większy niż gdy ma dziecko/dzieci i ma się dla kogo trzymać. Znam osoby, które właśnie po rozwodzie znajdują przyjaźń i wsparcie we wspólnotach.

AgaMaria

Co więcej znam takich, co przeszli i rozwód, a potem stracili pracę. I co, znaleźli inną, stoją na nogach, może nawet idą dalej przed siebie. Ale poczucie podwójnej porażki życiowej jest.

mamaw

Rozwod jest nieporownywalny z utrata pracy wdg mnie.

AgaMaria

Ale bez pracy rachunki nie zapłacą się same.

mamaw

Tak, ale prace mozna zmienic, na lepsza gorsza, byle jaka na jakis czas, malzenstwo jest nierozerwalne.

Nieznany

Kasik powiedział(a):

Mam przyjaciółkę, mąż odszedł do kochanki, zostawil ją i dzieci. Ale to ona złożyła pozew. I mimo, że przebaczyła mężowi i chciała jego powrotu, to szybko znalazła pocieszyciela. Dla takiej postawy nie mam akceptacji. 

a może nie pocieszyciela ale wsparcie?