Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
"Ogień ewangelicznego radykalizmu"
Ogień ewangelicznego radykalizmu
Ks. Mariusz Pohl
Jeśli ktoś uważa chrześcijaństwo za bezbarwny, ugrzeczniony i niewymagający system konwenansów i uprzejmości, to Jezus właśnie wyprowadza nas z błędu
W celowo prowokacyjny i szokujący sposób burzy fałszywe wyobrażenia o Ewangelii. A takich fałszywych wyobrażeń i mitów nie brakuje, i trwają one, niestety, do dzisiaj, a może nawet jest ich coraz więcej. Jednym z nich jest mit pacyfizmu. Nie jest to wcale jakaś niewinna idea powszechnej zgody i miłości bliźniego, lecz dobrze zorganizowana ideologia, mająca na celu spacyfikowanie chrześcijan. Spacyfikowanie, czyli uczynienie ich, a raczej nas, niegroźnymi idealistami, znudzonymi sobą i swoimi poglądami. Ów pacyfizm z całą premedytacją buduje przekonanie, że chrześcijanie powinni się ze wszystkimi zgadzać, wszystkim ustępować, wszystkiemu przytakiwać i w ogóle przepraszać za to, że żyją. A wszystko w imię rzekomej miłości bliźniego i budowania pokoju. W rzeczywistości zaś â?? dla świętego spokoju świata. Chrześcijaństwo w takim wydaniu miałoby się stać faktycznym opium dla ludu, bez żadnego realnego wpływu na życie i zbawienie.
Niestety, proces takiej pacyfikacji chrześcijaństwa można już zaobserwować. Wszędzie tam, gdzie zdołano wmówić ludziom, że religia to tylko czysto prywatna sprawa; że każdy ma prawo do swojej osobistej prawdy, bo żadnej obiektywnej prawdy ani absolutnych wartości nie ma; że wolność sumienia oznacza, że wszystko wolno... Tak, takie chrześcijaństwo spokojnie mogłoby wejść na rynek współczesnych ideologii i konkursów audiotele â?? przegrałoby nawet z bajkami o krasnoludkach.
A Chrystus mówi o ogniu, o krwi, o rozłamach i zażartej walce o prawdę. Ogień parzy, podpala i budzi respekt: wystarczy nikły płomyk zapałki, by wzniecić pożar. Ewangelia jest czymś bardzo serio, a nie baśnią fantasy. Dlatego wymaga radykalizmu i odwagi, a nie wstydu. Więź z Bogiem powinna być dla nas ważniejsza i silniejsza niż więzy krwi. Pokój, zgoda i międzyludzka solidarność mają sens tylko wtedy, jeśli są budowane w oparciu o prawdę. I właśnie tej prawdzie mamy dawać świadectwo.
Zobaczmy, o ile błahych drobnostek potrafimy się nieraz wykłócać w rodzinach czy z sąsiadami. Złe emocje rozpalają nas do czerwoności, spory i urazy trwają całymi latami, jesteśmy gotowi nie ustąpić nawet na milimetr i walczyć o swoje racje, gdy chodzi o jakieś głupstwa. Natomiast tam, gdzie chodzi o prawdę, o fundamentalne zasady, o godność ludzkiego życia, o wiarę i zbawienie, jak trudno nam niekiedy otworzyć usta albo raczej: wolimy ustąpić, by nie psuć miłej atmosfery i nie narazić się na wstyd, a już nie daj Boże, na oskarżenia o katolicki fundamentalizm.
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Uwaga tekst prowokacyjny!
" ... byli tacy co na pasach mieli napisane "Got mit uns" i nieśli ludziom miłość i pokój w imię Najwyższego, którego imię mieli wygrawerowane ale ludzie tego nierozumieli i musiało ich zginąć ponad sześć milionów aby ten napis się zatarł i tak oto dali świadectwo ale czego i komu ..."
Niech nasze życie i nasz przykład świadczy o Nas. Jeżeli tym nie przekonamy innych to albo źle żyjemy albo dajemy zły przykład.
Czy ciągłe spory w samym sercu naszego Kościoła mogą być przykładem i wzorcem dla innych i przekonać ich, że to właśnie nasza religia jest ta najlepsza.
A co robimy z ewangelicznym tekstem: "idź i ZMUSZAJ do wejścia aby dom mój był zapełniony"?
i było strasznie.
Maćku w tym okresie ludzie dowiadywali się po tygodniu lub miesiącu o najważniejsazych wydarzeniach w stolicy a ty myślisz, że wiedzieli o encyklikach zakładając, że wiedzieli co to encyklika.
My z perspektywy czasu jesteśmy mądrzy. Ale gdy sypią się bomby, czołgi wzniecają potężne tumany kurzu i uśmiechnięci czołgiści. Zapewniam cię ludzie wtedy myśleli inaczej i o czym innym. (Pomijam wielkie miasta Warszawa, Kraków, Lwów, Wilno)
dlatego dołączam do grona zwolenników stwierdzenia ,że religia sprawą moją prywatną jest.a że >>założyciel<< tej ,którą wybrałam,głosił,że nie przyszedł na świat by nieść pokój a miecz i że trzeba będzie przyjmujac ta wiare za nią umierać,i być przesladowanym jakoś mnie nie dziwi ,ze chrześcijanie znów zaczynaja być mniejszością.:shades:
Ale to nawracanie powinno dotyczyć także rodziców i niestety brak tutaj jakiejkolwiek działalności Kościoła a Rydzyk niestety więcej w tej materii zaszkodził niż pomógł.
Nóż się w kieszeni otwiera - dobrze, że go nie noszę. :devil::devil::devil:
Żeby zniknąć musiałoby najpierw istnieć. A coś takiego jak pokolenie JPII było tylko pobożnymi życzeniami niektórych biskupów i dziennikarzy. Polacy płakali za Janem Pawłem II za cholerę nie rozumiejąc, a nawet nie interesując się, co on chciał nam przekazać. Zjawisko nazywane pokoleniem JPII było naprawdę tylko płytkimi emocjami nakręconymi przez media i jak można było się spodziewać, rozleciało się jak ów dom zbudowany na piasku.
To ta impreza, na której przerywano Mszę świętą, bo było wejście na czas antenowy w telewizji?
I jeszcze rozdawano święte smarkatki Jana Pawła II. Czekam na kolejne wynalazki, np. święte kapcie Jana Pawła II z wyhaftowaną dedykacją od kard. Dziwisza.
Dziękuję serdecznie za takie imprezy. :-/
a co Ty zrobiłeś ,żeby pokazać młodzieży ,że istnieje jeszcze inna droga rozwiązywania problemów niż ćpanie ,alkoholizowanie się i popełnienie samobójstwa?
śniło się filozofom :bigsmile:
uśmiecham się do Ciebie ,może to tez Cię zadziwi chociaż mam nadzieję ,że pozytywnie
:bigsmile:
a) Msza święta jest nieskończenie ważniejsza od transmisji telewizyjnej
b) chusteczki JPII balansują gdzieś na granicy pomiędzy kiczem, żenadą i śmiesznością
c) imprezy religijne nie są po to, by spełniać funcje wychowawcze wobec trudnej młodzieży (która i tak raczej się na nich nie pojawia zbyt licznie)
d) pozytywne emocje wywołane takimi imprezami niestety bardzo szybko się rozpływają
e) aby wywołać przemianę życiową u kogokolwiek (nie tylko u młodzieży) potrzebna jest ciągła, regularna formacja duchowa. Imprezy typu Lednica czy Przystanek Jezus dają tylko dobre samopoczucie organizatorom, natomiast długoterminowe efekty są sprawą mocno wątpliwą.
I ja też się uśmiecham
a czy mógłbyś dojaśnić: >>W tym kontekście rozumiem irytację Torquemady, że w tym karnawale uczestniczą przedsięwzięcia organizowane przez Kościół. To strzelanie sobie w stopę.<<,bo chyba nie bardzo rozumiem o co Ci chodziło.
nie jako dalekiego krzyczącego i karzącego surowego Ojca ale ojca ,który potrafi zrozumieć problemy zagubionych nastolatków,mimo ze jest ojcem nie ziomalem.
Młody buntownik zauważy zapewne przede wszystkim, że ma najpierw wytrzeć nos, a później tą samą chusteczką wytzeć usta. :-/
a moze nastolatki wiedzą już jak sie obchodzić z chusteczkami?!:shocked:
Fajny księżulo. Cytuję:
Jak widać, upodobnił się nie tylko wyglądem, ale też obyczajami. Jestem pod wrażeniem praktykowania przez x. Gilberta cnót ewangelicznych.
czy Jezus też się zachowywał tak jak przystoi Bogu?bo z takimi grzesznikami się zadawał,i nawet bacik ukręcił na handlarzy przyświątynnych.i śmierdzącego
Łazarza wskrzesił...
A skąd takie pomysły?
Swoją wiarę publicznie manifestuję na różne sposoby, między innymi przez kontrowersyjne ewangelizacyjne koszuli Frondy, które wyłącznie noszę w wolnym czasie, a które bardzo rażą co niektórych.
Jestem przeciwny robieniu z wiary szopki i ośmieszaniu jej przez takie żenujące rzeczy jak święte smarkatki JPII (Lednica), tancerki wypinające się d*.* do wystawionego Najświętszego Sakramentu (Lednica), helikoptery dla Jezusa (przystanek Jezus) czy dziękczynienie po Komunii św. w formie wesołego pociągu biegającego pomiędzy ławkami kościoła (prrzystanek Jezus w zeszłym roku czy dwa lata temu - nie pamiętam).
W sprawach wiary należy zachować powagę (co nie oznacza, że trzeba być smutnym - powaga nie wyklucza wesołości i odwrotnie). Tam gdzie kończy się radość a pojawia śmieszność - tam zaczyna działać diabeł.
Maćku, czym innym jest narzucanie wiary przemocą, które czasem jest dopuszczalne (wszak nawet naszych przodków ochrzczono na siłę), a czym innym przemoc w "obronie twarzy" przy jednoczesnym braku ewangelizacji.