Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
"Andrzejkowe wróżby"
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
To jak z pierwszymi papierosami. Jednego nie chwycą, a inny wdepnie. Po uszy.
-----------
czas spać
przeczytałam:
każde dziecko chce mieć z nim zdjęcie, SIUSIAĆ mu na kolanach
rób sobie co chcesz
mnie to nie przeszkadza
ja wiem swoje :-)
i dobrze nam z tym
Odradza wszelkie formy "andrzejkowego wróżenia na niby". Otwieranie furtek.
a ja sobie pomyślałam (bo wlała się w me serce wątpliwość),
że jeśli nawet przesadzam
to rezygnacja z czegoś dla Jezusa będzie heroizmem
jak Krucjata
więc tak czy inaczej wyda dobre owoce
przecież dziecko nie wierzy, że to naprawdę
Taki nie-katolik również patrzy na nas jak na oszołomów gdy klękamy przed Monstrancją, bo przecież to absurd by ten biały opłatek był Ciałem Jezusa
Dziwi fakt, że dla niektórych katolików gdy nauka Kościoła mówi jasno wszelkie oznacza to niektóre. Na ten temat znalazłam, np.
http://www.katolik.pl/mlodzi-pytaja-o-andrzejki,2214,416,cz.html
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/P/PR/echo-2011-47-andrzejki.html#
http://www.fronda.pl/blogi/miroslaw-salwowski/halloween-andrzejki-zarty-i-pozory-zla-219r09h4,36031.html
polegają na losowaniu karteczek, pogaduchach, laniu wosku
jedzeniu ciastek
Nie mam nic przeciwko
Bez przesady
http://www.niedziela.pl/artykul/3435/Wrozby-andrzejkowe-–-to-nie-zabawa
Wielu nauczycieli i rodziców uważa, że to [wróżby andrzejkowe] tylko niewinne zabawy...
– Traktowanie wróżbiarstwa jako zabawy jest bagatelizowaniem
niebezpieczeństwa, jakie ono w sobie kryje. Św. Tomasz z Akwinu w
„Summie teologicznej” potępia czynności wróżbiarskie, m.in. wróżenie z
kształtów roztopionego ołowiu wlanego do wody. Analogicznie czyni się z
płynnym woskiem, dość podobnie jest odnośnie do wróżenia z fusów, dłoni
itp. Natomiast przebijanie papierowego serca naśladuje wbijanie szpilek w
lalkę voodoo – symboliczną postać jakieś osoby. To stary okultystyczny
zabieg stosowany przez czarowników afrykańskich w celu zaszkodzenia
danej osobie.
Wróżbiarstwo w szkole jest zatem szerzeniem zachowań irracjonalnych,
niedających się pogodzić z misją nauczyciela i niewątpliwie obniżających
jego autorytet. Część uczniów w sumieniu się temu sprzeciwia, bo uznaje
wróżbiarstwo za grzech, i dla nich nie jest ono żadną zabawą.
Nauczyciel powinien proponować rzeczy pożyteczne, kształcące, wychowywać
ku wartościom. Na pewno nie powinien publicznie przeprowadzać praktyk,
które dla części uczniów są rozumiane jako grzech.
– Na jakiej podstawie możemy mówić, że wróżby są czynem moralnie złym?
– Jak zatem należy postępować?– Wróżbiarstwo kwestionuje Opatrzność Bożą. Jest to forma odwrócenia
się od Boga, dlatego Pismo Święte zakazuje praktyk wróżbiarskich (por.
Pwt 18; Kpł 19). W Katechizmie czytamy: „Należy odrzucić wszystkie formy
wróżbiarstwa: Korzystanie z horoskopów, astrologia, chiromancja,
wyjaśnianie przepowiedni i wróżb (…) Praktyki te są sprzeczne ze czcią i
szacunkiem – połączonym z miłującą bojaźnią – które należą się jedynie
Bogu” (nr 2116).
– Co jest złego we wróżbiarstwie, pomijając kwestie religijne?
– Wróżbiarstwo zakłada determinizm, jakby już wszystko zostało
ułożone. Człowiek ma się tylko dostosować i czekać na określone
rozwiązanie. Jest to też kwestionowanie ludzkiej wolności, a więc
możliwości twórczego kształtowania swojej przyszłości. W światopoglądzie
okultystycznym wszystko wygląda ponuro.
– Jakie mogą być konsekwencje wróżbiarstwa?
– Instruktaż technik wróżbiarskich grozi w przyszłości uwikłaniem
niektórych uczniów w praktyki okultystyczne (bo nauczyciel mówił, że to
zabawa). W obszarze wróżbiarstwa, spirytyzmu pojęcie zabawy jest mylne.
Ludzie mają czasami po takich praktykach dość poważne problemy
psychiczne i duchowe, znane z doświadczenia duszpasterskiego i opisane w
literaturze.[...]
– Znam przypadek, w którym uczeń nie poszedł do szkoły na wieczór
andrzejkowy, gdyż planowano wróżenie. Mama interweniowała w tej sprawie.
Rodzice, powierzając swoje dzieci opiece nauczycieli, mają prawo do
uszanowania wyznawanych przez nich wartości, co gwarantuje Konstytucja
RP: „Każdy jest obowiązany szanować wolności i prawa innych. Nikogo nie
wolno zmuszać do czynienia tego, czego prawo mu nie nakazuje” (art. 31,
u. 2). „Rodzice mają prawo do zapewnienia dzieciom wychowania i
nauczania moralnego i religijnego zgodnie ze swoimi przekonaniami” (art.
53, u. 3). Widzimy więc, że wywieranie presji, aby ktoś wziął udział w
czynnościach wróżbiarskich w szkole, może zrodzić problem natury
prawnej... Sądzę, że jeżeli dorośli zrozumieją, na czym polega problem
wróżb w szkole, to zjawisko powinno słabnąć. Księża i katecheci, którzy
studiowali teologię, powinni życzliwie podać nauczycielom rzeczowe
argumenty, wtedy unikniemy zbędnych problemów. Jesteśmy przecież ludźmi
myślącymi racjonalnie. Boże prawo nas nie ogranicza, ale chroni i
zachęca do mądrego postępowania.
Wypowiedzi w stylu "mnie się wydaje..." mogłyby równie dobrze usprawiedliwiać wiele innych czynów uznanych przez Kościół Katolicki jako grzech. Komuś wydaje się, np. że antykoncepcja czy rozwód w pewnej sytuacji są usprawiedliwione.
Z przytoczonych przeze mnie wcześniej wypowiedzi dość jasno wynika,że Kościół traktuje wszelkie wróżby jako grzech. Odpowiedzialność za grzech dzieci spada w takiej sytuacji na osoby dorosłe.
Co do innych wróżb i zabobonów - wszystkie to wszystkie. A propos rzucania wiankiem tam chodzi chyba o symboliczny gest pożegnania z panieństwem, ale nie czuję ekspertką do wypowiedzi w tej kwestii.