Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Zbrodnia na dziecku w szpitalu Świętej Rodziny
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Czytałam wywiad z neonatologiem dzieci z 24 tyg maja 65% szans na przezycie.
Nie wierze że można kochać dziecko i porzucić....
Jaka to miłość???
I jeszcze jedno.
"wychowywać - bez pomocy z zewnątrz da sie do 4-5 dzieci, potem to juz z wychowaniem wiele wspólnego nie ma."
nie rozumiem... :-O
http://www.fronda.pl/forum/morderstwo-prawnie-usankcjonowane,73392.html
Aborcja w polskim systemie prawnym.
Do którego momentu można przerwać ciążę?
a) ciąża jest wynikiem czynu zabronionego – do 12 tygodnia ciąży (do I trymestru).
b) upośledzenie płodu - do chwili osiągnięcia przez płód zdolności do samodzielnego życia poza organizmem ciężarnej kobiety
c) zagrożenie dla życia kobiety – brak terminu końcowego.
***
"Według zapisów polskiego prawa można usunąć ciążę w przypadku, gdy „ciąża stanowi zagrożenie dla życia lub zdrowia kobiety ciężarnej”. W tym przypadku można usunąć ciążę bez względu na wiek płodu. Nie ma więc ograniczenia do którego tygodnia można przeprowadzić zabieg."
http://meditok.pl/ciaza/ciaza-tydzien-po-tygodniu/ktorego-tygodnia-mozna-usunac-ciaze/
Rozumiecie? - w tym przypadku można dziecko zabić nawet w ósmym miesiącu życia płodowego.
Zalezy od grupy społecznej
Moja babcia obecnie 90letnia /5 dzieci/ wilokrotnie opowiada jak to starsze dzieci szly do szkoly a mlodsze z nią w pole lub po prostu taka 5 latka zostawala juz sama w domu..
Obecnie nikt 5latki nie zostawi samej w domu bo to karalne
Ja nie rozumiem tego prawa. Nawet z logicznego punktu widzenia to sie kupy nie trzyma.
Gdyby ktos zamordowal człowieka juz urodzonego- nawet chorego czy niepełnosprawnego, czy tez nie udzielił mu pomocy to byłoby przestepstwo. W tym przypadku jest to zgodne z prawem.
Szok
Mnie dziwi cała ta dyskusja o bezduszności zachowania personelu, który pozwolił dziecku z "nieudanej aborcji" konać. Nie tu jest problem. Problem jest w bezduszności, która odmawia dziecku na etapie płodowym człowieczeństwa. Że to dziecko musiało skonać było naturalną konsekwencją decyzji o aborcji. To w momencie decyzji o aborcji ktoś zdecydował, że to dziecko nie jest człowiekiem. A skoro nie jest człowiekiem, to nie przynależą mu prawa człowieka - w tym prawo do ratowania życia i zdrowia.
Dla mnie, dyskusje o tym, czy takie dzieci z "nieudanych aborcji" powinno się okryć, ogrzać, podać im środki przeciwbólowe, wspomagać oddychanie, czy ratować ich życie jest zupełnie nie na miejscu. Całkiem uprawnione jest przy takim rozpatrywaniu sprawy sformułowanie zalecenia, że trzeba dołożyć starań, by aborcje były "skuteczniejsze" - np. uśmiercając przed przedwczesnym porodem dziecko zastrzykiem. :-?
I zapomniałaś, pisząc o pomocy, wymienić starsze rodzeństwo. Myślę, że 6 dzieci rok po roku to dużo większe wyzwanie, niż wówczas, gdy różnica między najstarszym i najmłodszym wynosi kilkanaście lat. Poza tym ja akurat uważam, że duża rodzina sprzyja wychowaniu. Wszyscy uczą się jedni od drugich, ilość interakcji niezliczona. Dziś lansuje się model wychowania taki, żeby się dzieckiem ciągle zajmować, najlepiej dokształcać się czytając książki, zapewniać drogą edukację i atrakcje 24/7. No w takim rozumieniu to samemu dwójkę jest trudno wychować...
Ale to co innego niż nie udzielenie pomocy.
Ktoś się wybiera?
http://m.interia.pl/fakty/news,nId,2162716
Opinia społeczna zaangażowana na rzecz prawa do życia jest oburzona milczeniem wobec potworności, do jakiej doszło w Szpitalu na Madalińskiego w Warszawie. Kilka dni temu przeprowadzono tzw. późną aborcję dziecka w 24 tygodniu życia płodowego, którą dziecko to najpierw przeżyło, a potem zostało ostatecznie doprowadzone do śmierci.
W polskiej demokracji standardem są żądania polityków i dziennikarzy, by wszyscy - zainteresowani i niezainteresowani - zajmowali stanowisko wobec każdej kontrowersji, nawet jeśli to tylko mało istotna wypowiedź. W tym wypadku nie chodzi o wypowiedź, chodzi o śmierć człowieka. A także o wydarzenia, które do niej doprowadziły.
Przypominamy, że ubiegłym roku z warszawskiego Szpitala na Madalińskiego prezydent Warszawy usunęła dyrektora, profesora Bogdana Chazana, dzięki któremu Szpital Świętej Rodziny był jednym z najlepszych ośrodków porodowych. Powodem usunięcia dyrektora Chazana był jego konkretny (i jednocześnie ogólny) sprzeciw wobec zamachów na życie nienarodzonych. Prezydent Warszawy nie przywróciła charakteru (i gwarantującego ten charakter dyrektora) szpitala nawet wtedy, gdy Trybunał Konstytucyjny pół roku temu potwierdził, że na lekarzy nie można nakładać żadnego obowiązku kolaboracji aborcyjnej. Kierownictwo Platformy Obywatelskiej ma obowiązek zająć stanowisko w sprawie następstw i efektów polityki swojej wiceprzewodniczącej. A oponenci Platformy mają obowiązek tego żądać. Nie chodzi przy tym o oskarżenia (a tym bardziej o obrażanie kogokolwiek), ale o jasne potwierdzenie, że do tego dramatu nigdy nie powinno było dojść i nie doszłoby, gdyby prezydent Warszawy, a jednocześnie wiceprzewodnicząca Platformy Obywatelskiej, nie przyłączyła się najpierw do ataków na profesora Chazana, a nawet gdyby po prostu zastosowała się do stanowiska Trybunału Konstytucyjnego.
Zimne milczenie polityków i dziennikarzy tworzy potworny kontekst tej zbrodni. Co za immunitet chroni aborterów i aborcjonistów przed jakimkolwiek zainteresowaniem zawodowych obrońców sprawiedliwości, praw człowieka i narodu oraz jawności bez granic? Skąd ta nagła wyrozumiałość, pobłażliwość i „umiar”? Zbrodnia na Madalińskiego pokazuje jak głębokiej naprawy wymaga polskie życie publiczne, we wszystkich swoich wymiarach.
Honor polskiego życia publicznego obronił na szczęście poseł Piotr Liroy-Marzec. Do ludzkiej reakcji i wypełnienia społecznego obowiązku nie zobowiązywały go ani przekonania religijne, ani „oczekiwania elektoratu”. Wystarczyło sumienie i odpowiedzialność. To lekcja dla nas wszystkich.
(-) Marek Jurek,
prezes Prawicy Rzeczypospolitej
(-) Marian Piłka,
wiceprezes Prawicy Rzeczypospolitej
(-) Lech Łuczyński,
sekretarz generalny Prawicy
http://www.fronda.pl/a/dlaczego-milcza-potwornosc-na-madalinskiego,67905.html