Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
chłopiec, czy dziewczynka?
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
podobno na którąś płeć trzeba jeść dużo pomidorów, może warto poczekać do lata
przepraszam nie mogłam się powstrzymać
a tak w temacie, mój najstarszy syn jak dowiedział się, ze 3 będzie dzidziuś i to siostra siostra, padł na kolana (przy moich rodzicach) z okrzykiem dziękuję Ci Panie Boże i stwierdził, że będzie się modlił żeby była piękna i mądra i nauczy ja tabliczki mnożenia do 100 jeszcze w przedszkolu
popłakałam się na tę reakcję, chyba wszyscy osłupieli, bo to ten syn od ogniska w ubikacji sąsiadów
@J2017 - przepraszam Cię bardzo, ale jeśli ktoś decyzję o kolejnym dziecku uzależnia od tego, czy to będzie chłopiec, czy dziewczynka, to nie szczególnie mi imponuje jego stosunek do życia.
Miałam się nie wypowiadać, ale...
Kiedyś,dawno dawno temu też mi się wydawało, że wiele ode mnie zależy, że mam wpływ na kierowanie własnym życiem, że wiele sobie mogę zaplanować...
Po pierwszym synu i kolejnych dwóch córkach (tak jak chcieliśmy, choć tu akurat nie planowaliśmy) zapadła decyzja o kolejnym dziecku. Oczywiście miał być syn- żeby było do pary, żeby brat miał brata... Znając "tajniki" planowania płci i bedąc zachwyconym skutecznością npr-u z premedytacją planowaliśmy chłopca. Jakaż była nasza radośc, gdy starszy syn dostał na swoją pierwszą komunie wymarzonego brata!
Jakże byliśmy z siebie dumni!!!
A niedługo potem dostaliśmy od Pana Boga ogromną lekcje pokory, która zburzyła nasze patrzenie na npr i w ogóle na wszystko...
I paradoksalnie otworzyła nas nie tylko na przyjmowanie kolejnych dzieci ale ogólnie na Boga i jego wolę względem nas.
A dalsze życie dowiodło namacalnie, że jakiekolwiek planowanie to se można w buty wsadzić!
Dziś po latach patrząc tamtą sytuację widzę jak wielka pycha była we mnie.
OGROOOOMNA!
Atsd...analizując historię poczęć naszych dzieci nasz najstarszy syn w mysl zasad planowania, biorąc pod uwagę moment poczęcia, nie miał najmniejszego prawa urodzić sie chłopcem... A jednak. Z tym, że on nie był "planowany"- w powszechnym rozumieniu tego słowa. Bo, ze Bóg miał swój plan wzgledem niego i naszego zycia...nie wątpię!
Tu się sprawdza stare powiedzenie: "Człowiek strzela, a Pan Bóg kule nosi!"
Miało być na kolejną corcie imię czeklo kilkanaście miesięcy
Decyduje sie/ przyjmuje dziecko, a nie chłopca czy dziewczynkę.
U nas była zaledwie druga dziewczynka, a kilka razy usłyszałam- szkoda, że nie chłopiec albo, że to jeszcze nie rodzina
Moim zdaniem to czysty przypadek.
Nie wierzę w planowanie płci!
To BÓG jest tym, który planuje!
I szkoda, ze nie zrozumiałas mojej wypowiedzi.
Też rozkminiałam jakiś czas temat " jak by tę córeczkę", ale dzisiaj chce mi się z tego smiać.
Zaplanować to sobie możemy ile deko szynki kupimy w delikatesach...
Moja bardzo mądra Pani doktor powiedziała mi, ze widocznie Pan Bóg wie, że będę/jestem dobrą matką dla synów, toteż nimi mnie obdarza.
Więcej już nie zachodzę w głowę.
Dar i zadanie.
Moje przynajmniej jest jednolite!
Niestety całkiem serio bardzo dużo ludzi lubi myśleć w ten właśnie sposób ... my mamy trzech cudownych synów i co rusz słyszymy tekst "to co czwarta córka?" Kiedy w odpowiedzi na to próbujemy uzmysłowić, że można starać się o dziecko a nie konkretnie o synka czy córeczkę to widać, że nie rozumieją o co chodzi ( myślą standardowo musisz mieć córę i syna i to nie możliwe być szczęśliwym mając tylko synów lub tylko córy)
Chlopcy tez fajni i po 2 corkach fajna taka odmiana. Trzeba zmienic myslenie.
Podejście typu "marzę o dziewczynce, ale przy chłopczyku też będę szczęśliwa" jest dobre.
A z tego, co piszesz, w ogóle nie musisz się martwić. Miałabyś dziewczynkę - wspaniale, bo lubisz dziewczynki, miałabyś chłopczyka - cudownie, bo mąż byłby zachwycony. Ty też byś się zakochała w synku.
Każde dziecko zbliża do Boga.
Jedno dzieciątko zmarło, niedlugo po porodzie. Drugie wychodzi na prostą. I te biedna dziewczynę ciotki, a nawet mama tak pocieszaja
Kompletny brak wyczucia!
Nie powiem, że mnie duma nie rozpiera, jak moich trzech starszych synów razem przy ołtarzu służy, albo jak na zakupy idę i ani jednej torby nosić nie muszę.
Dla mnie to zaczyna być oczywistą oczywistością, ale czasem ludzie wokół sie dziwią.
Słoików w domu nie muszę odkręcać, śmieci wynosić.
Tyle, że ta wrażliwość na "ład i porządek" jakby inna..
No ale to już na osobny watek- " jak żyć w syfie i być szczęśliwym"..