Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
,,Bóg cię...no wiesz....No, Kocha!!!!
W Gościu Niedzielnym przepiękny wywiad ,, Róża"
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Jak zobaczyłam okładkę GN to osłupiałam, nie mogłam uwierzyć, że właśnie teraz taki artykuł, kiedy mamy tyle wiadomości o odchodzących dzieciątkach. Potrzebne są takie świadectwa.
Zazdroszczę dotyku tych mięciutkich nóżek. Zazdroszczę przytulenia. Zazdroszczę wspomnienia, które jest obrazem na zawsze. To wielkie błogosławieństwo w tak ogromnym nieszczęściu.
Dzięki za linka. I przytulam wszystkich osamotnionych ostatnio rodziców.
Ja nie wiem, gdybam, próbuję w ten sposób znaleźć możliwość że Pan Bóg jest jednak dobry, bo pierwsze co mi się ciśnie na myśl jak czytam o poronieniu lub śmierci dziecka, to: jak On mógł do czegoś takiego dopuścić???
Oszalałabym chyba, gdyby mi przyszło przeżyć coś takiego. Dlatego chyba już wolę, że jest tak jak jest, że nie mogę zajść w tę cholerną ciążę, niż stracić dziecko.
Kingo - mimo wszystko próbuję nie płakać. To osłabia, więc po co? Płacz nic nie daje, to strata czasu, nawet przed Jezusem.
Osłabia do pewnego momentu. Płacz pozwolił mi uświadomić sobie, jak bardzo boli. Zwykle boli bardziej i głębiej niż pozwalamy to sami przed sobą przyznać. A w płaczu wyłazi prawdziwy rozmiar krzywdy. Za to jak się już obmaca tę czarną dziurę wzdłuż i wszerz, to można zacząć się podnosić. Myśleć spokojniej, spróbować zaradzić albo zacząć budować od nowa.
To, że nie płaczę, nie znaczy, że jestem silniejsza. Słabość i tak jest we mnie ukryta. I podgryza.
@Rosea Ja odebrałam całkiem inaczej. Już nie widzę tych zewnętrznych spraw, które Ty widziałaś. Przed pierwszym porodem miałam ten sam problem. Pamiętam uśmiechnięte oczy położnej jak mówiłam, że boję się tej krwi. I nie chciałam oglądać filmu przedstawiającego poród. Wściekałam się jak może dopuszczać taki ból w trakcie porodu. A potem zobaczyłam oczy mojej córci. Nikt nie daje takiego ukojenia jak Bóg i to w chwilach trudnych. Zabiera lęk, strach, ból. On jest miłością. Dopuszcza trudne sytuacje, ale nigdy nas nie zostawia samych. Tego doświadczyła Ola. Dla mnie to wywiad o doświadczeniu miłości Boga.