Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
W góry z niepełnosprawnymi dziećmi
Chciałam się podzielić ciekawym artykułem.
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Z jednej strony wielki szacun że im się chce, z drugiej strony to jednak trochę igranie z losem.
Ale w ciągu swojego życia miał tyle przygód. Jeździł na nartach ( w specjalnych sankach), pływał z delfinami, zjeżdżał na tyrolce i dużo innych , to wspaniałe jak jego mama wykorzystała jego krótki czas.
Co do wypraw w góry to podziwiam tych rodziców za pasję i że się nie poddają, moje obawy dotyczą sytuacji niezaplanowanych kryzysowych dlatego nie zdecydowałabym się bym się nawet gdybym była bardzo przygotowana, ale może nasz przypadek jest zbyt trudny.
Nie mam tak chorych dzieci, ale dwóch autystykow, gdzie zalecenie jest, zeby przebywali w znanym sobie środowisku najlepiej, z ustalonym rytmem dnia itd. Jeden mocno sie wkurza, druga bardzo aktywnie próbuje uciekać. A my od lat podróżujemy z nimi i plecakami przez różne kraje azjatyckie. Aktualne jestesmy w Indonezji i nie mam jeszcze pojęcia gdzie pojutrze będziemy spac, ani co robić.
Rodzina łapie sie za głowę, znajomi nawet ze zdrowymi dziecmi by nie pojechali, „bo strach” (chociaz nie wiadomo czego), tak ogolnie, a już tak na żywioł jechać, to dopiero szaleństwo...
Ale dzieci i my mamy w tym wielka frajdę. Nie wiem jak to ładnie w słowa ubrac, ale jak sie da, w ramach niewybujalego rozsądku trzeba jak najnormalniej żyć, zeby nie robić z dzieci jeszcze większych kalek niz i tak już sa.
Niesamowici ludzie...