Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Chrzest tego dziecka mnie nie cieszy, pisze matka-katoliczka
Jestem matką adoptowanego dziecka. Katoliczką, osobą naprawdę wierzącą. Niebywale poruszyła mnie informacja w Państwa artykule ["GW", 14 stycznia - red.] na temat porzuconego w kościele noworodka, który natychmiast został ochrzczony przez księdza, a chrzestnymi zostali policjanci.
Lektura owej notatki nie powoduje mojej radości - wręcz przeciwnie.
>> więcej
Lektura owej notatki nie powoduje mojej radości - wręcz przeciwnie.
>> więcej
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
poczwarka
Mam tego świadomość.
Ale nazywanie tej kobiety epitetami jak powyżej jak dla mnie nie do przyjęcia.
Pytanie czy to kobieta? Może autor tej postaci fikcyjnej ma brodę, wąsy i pierdzi w redakcyjny stołek z nudów... bo za oknem nawet nie ma psa
Postacie fikcyjne mają to do siebie że nie istnieją... chyba
Co do braków formalnych, to w przypadku podrzutka trudno je traktować jako poważną przeszkodę. Nie trzeba mieć aktu urodzenia, aby stwierdzić, że ktoś się urodził :wink:
Kan.870- Dziecko podrzucone lub znalezione, jeśli po dokładnym zbadaniu nie ustali się jego chrztu, należy ochrzcic.
Jak to było "EOL"?
Natomiast cała argumentacja krytykująca decyzję księdza sprowadza Chrzest św. do jakiegoś świeckiego obrzędu, którego organizacja się komuś należy, który musi być odpowiednio sformalizowany. Tymczasem jeżeli popatrzymy na to z punktu widzenia dziecka, to nie ponosi ono żadnej szkody z tego, co się wydarzyło.
Ech... wraca stare.
A jednak...
Macku, nie wiem, jak chrzciłeś Zosię, Franka i Józka, ale przynajmniej przy Uli jak się zdaje nie poszedłeś na najbliższy posterunek w celu pobrania chrzestnych. Co więcej, nie udałeś się nawet do najbliższego kościoła. Zależało Ci na konkretnych chrzestnych i odczekałeś, aż wrócą z wakacji. Sposób i miejsce w jaki ochrzciłeś Ulę też nie były dla Ciebie bez znaczenia. Inni rodzice też mają prawo do takich "fanaberii".
W liście gazetowej "matki-katoliczki" widzę pewną zachłanność, chęć zawładnięcia maksymalnie życiem dziecka, które obiektywnie patrząc jest cudze. Bo przecież można adoptować dziecko, które zostało już ochrzczone przez rodziców biologicznych, ma jakichś rodziców chrzestnych, ale tak mu się życie potoczyło, że zostało oddane do adopcji. Wtedy przyjmuje się to całe "dobrodziejstwo inwentarza" i nikt z tego nie robi kłopotu.
b) rodziców chrzestnych można uznać jako reprezentantów a adopcyjni rodzice uzupełnią potem wpis lub bez formalności kogoś poproszą, skoro tak się robi w przypadku, gdy chrzestni nie moga być obecni w czasie udzielania sakramentu, to chyba można i tak,
c) imię dziecka trafiającego do adopcji w jakimś przeciągu czasu można zmienić
czyliiii ...................
Często rodzice odkładają chrzest dziecka z różnych dziwnych przyczyn: bo trudno zdecydować się na chrzestnego, albo ciężko znaleźć lokal na przyjęcie... Igra się z ogniem chyba po prostu nie mając świadomości czym jest chrzest i jakie są jego konsekwencje. Przecież nawet zdrowe dziecko, jak i każdy inny człowiek, może w każdej chwili umrzeć. Nikt z nas nie zna dnia ani godziny. Odkładanie chrztu dlatego, że może kiedyś znajdą się adoptowani rodzice, którzy będą chcieli zrobić to sami wydaje mi się tak samo absurdalnym powodem.
Zgadzam się, że są przypadki, w których ksiądz waha się, czy można udzielić chrztu dziecku. Takim przypadkiem jest na pewno sytuacja, gdy rodzice są daleko od Kościoła św. i trudno wyrokować, czy wychowają dziecko w wierze. Natomiast wahanie, czy ochrzcić, bo może ktoś kiedyś będzie chciał zrobić to w innej oprawie lub w innym towarzystwie - to już przesada.
przypuszcza się że będą