Kwestia potrzeb

Taw

NA pytanie czy nam starcza, czy radzimy sobie zwykle odpowiadałem -Kwestia potrzeb- no i widze że Święty się ze mną zgadza...


Nie zapominaj: najwięcej posiada ten, kto najmniej potrzebuje. â?? Nie stwarzaj sobie potrzeb. (Droga, 630)

DaddyPig

Ponad dwadzieścia pięć lat temu odwiedzałem stołówkę dobroczynności dla ubogich, dla których otrzymywany tam posiłek stanowił jedyne pożywienie w ciągu dnia. Był to duży lokal, obsługiwany przez grupę dobrych kobiet. Po pierwszej turze pojawiali się dalsi żebracy, by skorzystać z tego, co pozostało. W tej drugiej grupie zwrócił moją uwagę jeden człowiek: był właścicielem cynkowej łyżki. Ostrożnie wyciągał łyżkę z kieszeni i patrzył na nią chciwie i z lubością, a kiedy kończył posiłek, znowu przyglądał się jej oczyma, które zdawały się wołać: to moja własność! Oblizywał ją dwukrotnie i zadowolony chował w fałdach swoich łachmanów. Istotnie â?? to była jego łyżka! Ten biedny żebrak wśród tylu towarzyszy niedoli uważał się za bogatego.

W tym samym czasie poznałem pewną damę z wysokich kręgów arystokracji hiszpańskiej. Wobec Boga to nie ma żadnego znaczenia: wszyscy jesteśmy równi, wszyscy jesteśmy potomstwem Adama i Ewy, słabymi stworzeniami, posiadającymi cnoty i wady, zdolnymi do największych zbrodni, kiedy Pan nas opuści. Z chwilą odkupienia nas przez Chrystusa nie ma różnicy rasy, języka, koloru skóry, pochodzenia czy majątku... wszyscy jesteśmy dziećmi Bożymi. Osoba, o której wam opowiadam, mieszkała w pałacu przodków, ale nie wydawała prawie nic na swoje własne potrzeby. Dobrze płaciła za to swojej służbie, a resztę â?? odmawiając sobie samej wielu rzeczy â?? przeznaczała na pomoc dla potrzebujących. Kobiecie tej nie brakowało wielu spośród tych dóbr, o które tylu ludzi zabiega, a przecież osobiście żyła ubóstwem, życiem pełnym umartwienia, całkowitym wyrzeczeniem się wszystkiego. Czy zrozumieliście mnie należycie? Wystarczy, zresztą, posłuchać słów Pana: Błogosławieni ubodzy w duchu, albowiem do nich należy królestwo niebieskie.

Jeśli chcesz osiągnąć tego ducha, to radzę ci, abyś w stosunku do siebie był oszczędny a wspaniałomyślny wobec drugich; unikaj zbytnich wydatków na luksus, na wygodę, próżność, zachcianki... nie stwarzaj sobie potrzeb. Słowem, naucz się od świętego Pawła, który mówi: Umiem cierpieć biedę, umiem i obfitować. Do wszystkich w ogóle warunków jestem zaprawiony: i być sytym, i głód cierpieć, obfitować i doznawać niedostatku. Wszystko mogę w Tym, który mnie umacnia. Również my, jak Apostoł, wyjdziemy zwycięsko z tej walki duchowej, jeżeli zachowamy serce wolne od przywiązań. (Przyjaciele Boga, 123)

Monika73

Cały nasz "zachodni" styl życia opiera się na sztucznym stwarzaniu sobie coraz to nowych potrzeb ... konsumpcyjnych oczywiście.

DaddyPig

mona

Fryzjer + kosmetyczka + tipsy +krem na zmarszczki+ solarium+ buty = nie mam co na siebie włożyć

mona

Koszula pożyczona, rozumiem, ale gdzie te buty? :shades:

Bogdan

Podoba mi się Ten Święty.

Gromadka dzieci świetnie pomaga by temperować swoje potrzeby i egoizm i zauważyłem jedną ciekawą rzecz - im mniej potrzebuję, tym bardziej jestem syty i zadowolony.

mona

[cite] agaga:[/cite]

[cite] mona:[/cite]Fryzjer + kosmetyczka + tipsy +krem na zmarszczki+ solarium+ buty = nie mam co na siebie włożyć

Ja:
nie mam co na siebie włożyć - fryzjer - kosmetyczka - buty = nadal nie mam co na siebie włożyć :shocked:

Zapomniałaś o tipsach :tooth:

Socrat

[cite] Bogdan:[/cite]Podoba mi się Ten Święty.

Gromadka dzieci świetnie pomaga by temperować swoje potrzeby i egoizm i zauważyłem jedną ciekawą rzecz - im mniej potrzebuję, tym bardziej jestem syty i zadowolony.

Bogdanie: polecam Ci stronę http://www.pismaescrivy.org - tam znajdziesz więcej materiałów o Świętym Josemarii.

Zaraz pewnie też pojawi się Gnyszka, który skieruje Cię do którejś z księgarenek sieciowych (-;