Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Homoseksualne rodzicielstwo - czy czas na zmianę?
American College of Pediatricians – Marzec 2013
ABSTRACT: Czy dzieci wychowywane przez dwie osoby tej samej płci są równie dobrze przystosowane jak dzieci wychowywane w rodzinach, których podstawą jest matka i ojciec? Aż do tej pory jednomyślną odpowiedzią na to pytanie było: "nie". W ciągu ostatniej dekady jednakże profesjonalne organizacje zdrowotne, naukowcy, ustawodawcy i media zaczęli zapewniać, że należy znieść wszelkie ograniczenia w stosunku do homoseksualnego rodzicielstwa. (1) Tworząc zalecenia, które będą miały dalekosiężne, zmieniające kolejne generacje skutki, każdy odpowiedzialny adwokat zmian powinien opierać się na poważnych, jednoznacznych dowodach naukowych. W omawianej sytuacji nie tylko nie ma to miejsca. Istnieją jednoznaczne dowody naukowe na to, że dzieci wskutek ekspozycji na homoseksualny styl życia mogą być wystawione na zwiększone ryzyko szkody emocjonalnej, psychicznej a nawet fizycznej.
Biologia ma znaczenie
Ponad trzydzieści lat badań potwierdza, że dzieci najlepiej sobie radzą gdy są wychowywane przez dwoje biologicznych rodziców związanych pełnym miłości, nisko konfliktowym małżeństwem. Dzieci przechodzą kolejne etapy rozwojowe łatwiej, są pewniejsze swej tożsamości płciowej, lepiej radzą sobie w nauce, rzadziej cierpią na zaburzenia emocjonalne i stają się lepiej funkcjonującymi dorosłymi, jeśli wychowywane są w swojej naturalnej rodzinie (2,3,4,5,6,7,8). Po części jest to wynikiem więzi o biologicznym podłożu, która rozwija się między dziećmi a rodzicami (9).
Choć samotne rodzicielstwo, adopcja i powtórne związki małżeńskie są pełnymi miłości odpowiedziami na porażkę w stworzeniu naturalnej rodziny, dzieci wychowywane w takich rodzinach spotykają się z unikalnymi wyzwaniami (9,10) . Samotni rodzice zmagają się z większymi wyzwaniami finansowymi i ograniczeniami czasowymi,. W konsekwencji dzieci samotnych matek spędzają znacząco mniej czasu z obojgiem biologicznych rodziców. Dzieci adoptowane mogą napotkać problemy z wykształceniem przywiązania do adopcyjnych rodziców i odczuwać konflikt lojalności wobec rodziców biologicznych i adopcyjnych. Każde adoptowane dziecko musi poradzić sobie z poczuciem odrzucenia przez rodziców biologicznych i tęsknoty za poznaniem swoich korzeni. Choć są to wyzwania do przezwyciężenia, mogą mieć negatywny wpływ na rozwój dzieci. Poza odosobnionymi przypadkami pozbawienie dziecka jednego lub obojga biologicznych rodziców - a przypomnijmy, że ma to miejsce za każdym razem w przypadku rodzicielstwa homoseksualnego - jest niezdrowe.
Dzieci potrzebują matki i ojca
Istnieją znaczące, wrodzone różnice między mężczyzna a kobietą, na które wpływają zarówno geny jak hormony, które wykraczają daleko poza różnice anatomiczne. Różnice biochemiczne uwidaczniają się w rozwoju męskiego i kobiecego mózgu, psychiki i stylów uczenia się (11). W konsekwencji ojcowie i matki inaczej wychowują dzieci i mają unikalny wkład w ogólny rozwój dziecka (11,12,13). Psychologiczne teorie rozwoju zawsze podkreślały krytyczną rolę, jaką matki odgrywają w zdrowym rozwoju dzieci. Najnowsze badania pokazują, że brak ojca jest także szkodliwy dla dzieci. Pozbawione ojca dziewczęta gorzej radzą sobie w szkole, szybciej rozpoczynają aktywność seksualną i częściej jako nastolatki zachodzą w ciążę. Chłopcy pozbawieni ojców wykazują wyższy poziom agresji, przemocy i młodocianej przestępczości (12,13).
Różnice związane z płcią wpływające na style wychowania są komplementarne, co ma ochronny wpływ na dzieci. Erik Erikson był jednym z pierwszych, którzy zauważyli, że miłość ojcowska i macierzyńska są jakościowo odmienne. Matki wykazują więcej miłości bezinteresownej, są bardziej ekspresyjne i opiekuńcze. Miłość ojcowska z kolei związana jest z pewnymi oczekiwaniami osiągnięć (13). Późniejsze badania naukowe wykazały, że najefektywniejsze rodzicielstwo jest jednocześnie wysoce ekspresyjne jak i stawiające wymagania. To podejście do wychowania "zapewnia dzieciom rodzaj wspólnoty charakteryzującej się zarówno przynależnością i bliskością jak i potrzebą niezależności i indywidualizmu. Jest to coś czego mężczyzna lub kobieta nie są w stanie zapewnić samodzielnie"(13).
Różnice płci odzwierciedlają się także w sposobie dotykania dzieci przez matki i ojców. Matki często za pomocą dotyku uspokajają i pocieszają. Ojcowie częściej wykorzystują dotyk, by stymulować. pobudzać dzieci do działania w czasie zabawy. Matki angażują się w zabawę na poziomie dzieci, pozwalając im na prowadzenie zabawy w preferowanym przez dzieci tempie. Ojcowie angażują się raczej żywe zabawy i przepychanki, podejmując rolę przywódcy, czy coacha. Zabawy siłowe, przepychanki między ojcami a synami skutkują rozwojem lepszej samokontroli u chłopców w okresie dojrzewania (13).
Różnice między-płciowe widoczne są też w podejściu do dyscypliny. "Ojcowie maja tendencje do większej stanowczości w dyscyplinowaniu, do opierania się na zasadach. Podejście matek oscyluje w kierunku większej wrażliwości, jest bardziej podatne na negocjacje, bardziej dostosowuje się do kontekstu i nastroju dziecka, a także częściej opiera się na intuicyjnym rozumieniu potrzeb i emocji dziecka w danym momencie (13)."
W konsekwencji - wychowanie przez matkę i ojca pomaga synom i córkom moderować swoje inklinacje związane z płcią. Chłopcy, z reguły przedkładają rozum nad emocje, zasady nad relacje, podejmowanie ryzyka nad ostrożność i standardy nad współczucie. Dziewczęta z reguły większy nacisk kładą na więzi emocjonalne, relacje, ostrożność i współczucie. Z biegiem czasu rodzic płci przeciwnej ukazują dzieciom wartość podejścia drugiej płci.
Badania dotyczące homoseksualnego rodzicielstwa
Badani wydające się wskazywać neutralne, lub wręcz korzystne wyniki homoseksualnego rodzicielstwa są skażone krytycznymi błędami. Badania są nielongitudinalne, oparte na niewielkich próbach, skażonym błedami doborze badanych, brakuje im prawidłowych grup kontrolnych, nie biorą pod uwagę ważnych czynników, a co najbardziej kontrowersyjne - wszystkie interpretowane są jako potwierdzające hipotezę braku różnic (14,15,16) . Ze względu na to badania te nie dostarczają dowodów wspierających przypisywane bezpieczeństwo czy potencjalne korzyści związane z wychowywaniem dzieci przez pary homoseksualne.
Istnieje niewiele badań dotyczących długoterminowych skutków jakie wywiera homoseksualne rodzicielstwo na dzieciach, dają one powody do niepokoju (17) . Badania te pokazują, że dzieci wychowywane przez pary jednopłciowe są bardziej podatne na doświadczenie zaburzeń tożsamości płciowej, angażują się w ryzykowne zachowania seksualne, z większym prawdopodobieństwem przyjmują nieheteroseksualną tożsamość (18,19,20,21,22,23) .
Jest to niebezpieczne, ponieważ nastolatkowie i młodzi dorośli podejmujący homoseksualny styl życia są bardziej narażeni na problemy ze zdrowiem psychicznym, w tym - depresję, zaburzenia nastroju, zachowania, uzależnienia od substancji psychoaktywnych a szczególnie na myśli i tendencje samobójcze (24) .
Najnowsze badania potwierdzają, że dzieci wychowywane przez pary jednopłciowe mają gorsze wyniki i doświadczają szkód na wielu wymiarach w porównaniu z dziećmi wychowywanymi przez heteroseksualne pary małżeńskie (25,26).
ABSTRACT: Czy dzieci wychowywane przez dwie osoby tej samej płci są równie dobrze przystosowane jak dzieci wychowywane w rodzinach, których podstawą jest matka i ojciec? Aż do tej pory jednomyślną odpowiedzią na to pytanie było: "nie". W ciągu ostatniej dekady jednakże profesjonalne organizacje zdrowotne, naukowcy, ustawodawcy i media zaczęli zapewniać, że należy znieść wszelkie ograniczenia w stosunku do homoseksualnego rodzicielstwa. (1) Tworząc zalecenia, które będą miały dalekosiężne, zmieniające kolejne generacje skutki, każdy odpowiedzialny adwokat zmian powinien opierać się na poważnych, jednoznacznych dowodach naukowych. W omawianej sytuacji nie tylko nie ma to miejsca. Istnieją jednoznaczne dowody naukowe na to, że dzieci wskutek ekspozycji na homoseksualny styl życia mogą być wystawione na zwiększone ryzyko szkody emocjonalnej, psychicznej a nawet fizycznej.
Biologia ma znaczenie
Ponad trzydzieści lat badań potwierdza, że dzieci najlepiej sobie radzą gdy są wychowywane przez dwoje biologicznych rodziców związanych pełnym miłości, nisko konfliktowym małżeństwem. Dzieci przechodzą kolejne etapy rozwojowe łatwiej, są pewniejsze swej tożsamości płciowej, lepiej radzą sobie w nauce, rzadziej cierpią na zaburzenia emocjonalne i stają się lepiej funkcjonującymi dorosłymi, jeśli wychowywane są w swojej naturalnej rodzinie (2,3,4,5,6,7,8). Po części jest to wynikiem więzi o biologicznym podłożu, która rozwija się między dziećmi a rodzicami (9).
Choć samotne rodzicielstwo, adopcja i powtórne związki małżeńskie są pełnymi miłości odpowiedziami na porażkę w stworzeniu naturalnej rodziny, dzieci wychowywane w takich rodzinach spotykają się z unikalnymi wyzwaniami (9,10) . Samotni rodzice zmagają się z większymi wyzwaniami finansowymi i ograniczeniami czasowymi,. W konsekwencji dzieci samotnych matek spędzają znacząco mniej czasu z obojgiem biologicznych rodziców. Dzieci adoptowane mogą napotkać problemy z wykształceniem przywiązania do adopcyjnych rodziców i odczuwać konflikt lojalności wobec rodziców biologicznych i adopcyjnych. Każde adoptowane dziecko musi poradzić sobie z poczuciem odrzucenia przez rodziców biologicznych i tęsknoty za poznaniem swoich korzeni. Choć są to wyzwania do przezwyciężenia, mogą mieć negatywny wpływ na rozwój dzieci. Poza odosobnionymi przypadkami pozbawienie dziecka jednego lub obojga biologicznych rodziców - a przypomnijmy, że ma to miejsce za każdym razem w przypadku rodzicielstwa homoseksualnego - jest niezdrowe.
Dzieci potrzebują matki i ojca
Istnieją znaczące, wrodzone różnice między mężczyzna a kobietą, na które wpływają zarówno geny jak hormony, które wykraczają daleko poza różnice anatomiczne. Różnice biochemiczne uwidaczniają się w rozwoju męskiego i kobiecego mózgu, psychiki i stylów uczenia się (11). W konsekwencji ojcowie i matki inaczej wychowują dzieci i mają unikalny wkład w ogólny rozwój dziecka (11,12,13). Psychologiczne teorie rozwoju zawsze podkreślały krytyczną rolę, jaką matki odgrywają w zdrowym rozwoju dzieci. Najnowsze badania pokazują, że brak ojca jest także szkodliwy dla dzieci. Pozbawione ojca dziewczęta gorzej radzą sobie w szkole, szybciej rozpoczynają aktywność seksualną i częściej jako nastolatki zachodzą w ciążę. Chłopcy pozbawieni ojców wykazują wyższy poziom agresji, przemocy i młodocianej przestępczości (12,13).
Różnice związane z płcią wpływające na style wychowania są komplementarne, co ma ochronny wpływ na dzieci. Erik Erikson był jednym z pierwszych, którzy zauważyli, że miłość ojcowska i macierzyńska są jakościowo odmienne. Matki wykazują więcej miłości bezinteresownej, są bardziej ekspresyjne i opiekuńcze. Miłość ojcowska z kolei związana jest z pewnymi oczekiwaniami osiągnięć (13). Późniejsze badania naukowe wykazały, że najefektywniejsze rodzicielstwo jest jednocześnie wysoce ekspresyjne jak i stawiające wymagania. To podejście do wychowania "zapewnia dzieciom rodzaj wspólnoty charakteryzującej się zarówno przynależnością i bliskością jak i potrzebą niezależności i indywidualizmu. Jest to coś czego mężczyzna lub kobieta nie są w stanie zapewnić samodzielnie"(13).
Różnice płci odzwierciedlają się także w sposobie dotykania dzieci przez matki i ojców. Matki często za pomocą dotyku uspokajają i pocieszają. Ojcowie częściej wykorzystują dotyk, by stymulować. pobudzać dzieci do działania w czasie zabawy. Matki angażują się w zabawę na poziomie dzieci, pozwalając im na prowadzenie zabawy w preferowanym przez dzieci tempie. Ojcowie angażują się raczej żywe zabawy i przepychanki, podejmując rolę przywódcy, czy coacha. Zabawy siłowe, przepychanki między ojcami a synami skutkują rozwojem lepszej samokontroli u chłopców w okresie dojrzewania (13).
Różnice między-płciowe widoczne są też w podejściu do dyscypliny. "Ojcowie maja tendencje do większej stanowczości w dyscyplinowaniu, do opierania się na zasadach. Podejście matek oscyluje w kierunku większej wrażliwości, jest bardziej podatne na negocjacje, bardziej dostosowuje się do kontekstu i nastroju dziecka, a także częściej opiera się na intuicyjnym rozumieniu potrzeb i emocji dziecka w danym momencie (13)."
W konsekwencji - wychowanie przez matkę i ojca pomaga synom i córkom moderować swoje inklinacje związane z płcią. Chłopcy, z reguły przedkładają rozum nad emocje, zasady nad relacje, podejmowanie ryzyka nad ostrożność i standardy nad współczucie. Dziewczęta z reguły większy nacisk kładą na więzi emocjonalne, relacje, ostrożność i współczucie. Z biegiem czasu rodzic płci przeciwnej ukazują dzieciom wartość podejścia drugiej płci.
Badania dotyczące homoseksualnego rodzicielstwa
Badani wydające się wskazywać neutralne, lub wręcz korzystne wyniki homoseksualnego rodzicielstwa są skażone krytycznymi błędami. Badania są nielongitudinalne, oparte na niewielkich próbach, skażonym błedami doborze badanych, brakuje im prawidłowych grup kontrolnych, nie biorą pod uwagę ważnych czynników, a co najbardziej kontrowersyjne - wszystkie interpretowane są jako potwierdzające hipotezę braku różnic (14,15,16) . Ze względu na to badania te nie dostarczają dowodów wspierających przypisywane bezpieczeństwo czy potencjalne korzyści związane z wychowywaniem dzieci przez pary homoseksualne.
Istnieje niewiele badań dotyczących długoterminowych skutków jakie wywiera homoseksualne rodzicielstwo na dzieciach, dają one powody do niepokoju (17) . Badania te pokazują, że dzieci wychowywane przez pary jednopłciowe są bardziej podatne na doświadczenie zaburzeń tożsamości płciowej, angażują się w ryzykowne zachowania seksualne, z większym prawdopodobieństwem przyjmują nieheteroseksualną tożsamość (18,19,20,21,22,23) .
Jest to niebezpieczne, ponieważ nastolatkowie i młodzi dorośli podejmujący homoseksualny styl życia są bardziej narażeni na problemy ze zdrowiem psychicznym, w tym - depresję, zaburzenia nastroju, zachowania, uzależnienia od substancji psychoaktywnych a szczególnie na myśli i tendencje samobójcze (24) .
Najnowsze badania potwierdzają, że dzieci wychowywane przez pary jednopłciowe mają gorsze wyniki i doświadczają szkód na wielu wymiarach w porównaniu z dziećmi wychowywanymi przez heteroseksualne pary małżeńskie (25,26).
Podziękowali 1Pioszo54
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Badania wykazały znaczące ryzyko, jakiego doświadczają dzieci doświadczające homoseksualnego stylu życia rodziców. Przemoc między partnerami tej samej płci jest dwu-trzykrotnie częstsza niż wśród heteroseksualnych związków małżeńskich (27,28,29,30,31). Związki homoseksualne są znacząco bardziej narażone na rozstanie niż małżeństwa heteroseksualne, przy czym przeciętnie homoseksualny związek trwa tylko dwa do trzech lat (32,33,34,35) . Homoseksualni mężczyźni i kobiety są bardziej rozwiązłe seksualnie, mają więcej partnerów seksualnych niż heteroseksualiści, nawet w sytuacji pozostawania w stałym związku (36,37,38,39,40). Osoby homoseksualne są bardziej narażone na zaburzenia psychiczne (41,42,43), uzależnienia (44) , tendencje samobójcze (45,46) i zmniejszoną długość życia (47).
Choć niektórzy utrzymują, że dysfunkcje te są rezultatem nacisków społecznych w USA, te same dysfunkcje występują na tak samo wysokim poziomie w kulturach, w których praktyki homoseksualne są szerzej akceptowane (48).
Konkluzja
Podsumowując. Zarówno tradycje kulturowe jak i nauka są zgodne, że więzi biologiczne i obupłciowe rodzicielstwo są ochronnymi czynnikami dla dzieci. Środowisko rodzinne dziecka jest kluczowe dla formowania bezpiecznego poczucia tożsamości płciowej, zdrowia psychicznego i emocjonalnego oraz rozwoju intelektualnego. Dekady badań naukowych dowodzą, że dzieci najlepiej rozwijają się, gdy są wychowywane przez naturalnych rodziców, pozostających w niskokonfliktowym związku małżeńskim. Ograniczone badania dotyczące homoseksualnego rodzicielstwa cierpią na poważne ograniczenia metodologiczne. Istnieje znaczące ryzyko szkody związanej z ekspozycją dziecka na homoseksualny styl życia rodziców. Biorąc pod uwagę dotychczasowe dostępne dowody naukowe American College of Pediatricians uznaje, że zniesienie dotychczasowych ograniczeń prawnych homoseksualnego rodzicielstwa - przez prawo do adopcji, opieki jako rodzice zastępczy, czy manipulacji reprodukcyjnej (np. in vitro, surogatki) jest niewłaściwe i potencjalnie szkodliwe dla dzieci. Stanowisko to oparte jest na najlepszych dostępnych dowodach naukowych.
Główni autorzy: Michelle Cretella, MD, FCP, and Den Trumbull, MD, FCP
22.01.2004
wersja zrewidowana: marzec 2013
The American College of Pediatricians jest amerykańskim stowarzyszeniem profesjonalistów, specjalizujących się w opiece nad niemowlakami, dziećmi i nastolatkami. Misją stowarzyszenia jest umożliwienie wszystkim dzieciom osiągnięcia optymalnego zdrowia psychicznego i emocjonalnego.