Wychowanie wychowanie z wizją

DaddyPig

Pioszo54

jestem sługą swoich dzieci
i jestem z tego dumny

napisałem to już lata temu, ale trzeba to powtarzać

podstawą wychowania jest towarzyszenie w dorastaniu dzieci i pomoc im w tej ICH drodze.

Można to dość łatwo skonkretyzować, zaczynając od pierwszych chwil życia:

pierwsze i najważniejsze, zawsze, to zapewnienie poczucia bezpieczeństwa i oparcia dla dziecka
potem przychodzi pomoc w poznaniu świata, więc noszenie i rozmawianie z maluchami, czytanie książek, nauka czytania i liczenia, wspieranie w ich talentach, podsuwanie lektur,

oraz codzienność w dawaniu przykładu,
zaufanie, gdyż zaufanie rodzi zobowiązanie,
ewentualnie dawanie rad,
to chyba wszystko, co można i trzeba dać dziecku

DaddyPig

Sługą? Zupełnie tego nie rozumiem. Dajemy naszym dzieciom życie, dbamy o nie i zaspokajamy ich potrzeby. Po co jeszcze się uznawać za ich sługę?

Pioszo54

DaddyPig powiedział(a):

Sługą? Zupełnie tego nie rozumiem. Dajemy naszym dzieciom życie, dbamy o nie i zaspokajamy ich potrzeby. Po co jeszcze się uznawać za ich sługę?

bo to nasze podstawowe doczesne zadanie
służba nie w znaczeniu podległości, tylko jako wykonywanie obowiązku

i tego też, przez własny przykład, powinniśmy nauczyć dzieci

Biznes Info

Służba ludziom i Bogu to dla mnie bardzo trudny temat. Obok posłuszeństwa i wstrzemięźliwości jest to filar walki chrześcijańskiej. Do służby innym odnosi się ślub ubóstwa (obok ślubów czystości i posłuszeństwa), który składany jest przez mnichów. Służba innym zwycięża chciwość. Anioł Gabriel jest potężnym wsparciem dla służących i służebnic. Dla ludzi chcących nauczyć się służyć, polecam gorąco wsparcie tego niesamowitego Anioła. Bo nawet zrozumieć Wolę Bożą w temacie służby (serviam) nie jest łatwo. Odnosi się do niej fragment Biblii opisującej Jezusa walczącego z Szatanem:

Wówczas wyprowadził Go w górę, pokazał Mu w jednej chwili wszystkie królestwa świata i rzekł diabeł do Niego: Tobie dam potęgę i wspaniałość tego wszystkiego, bo mnie są poddane i mogę je odstąpić, komu chcę. Jeśli więc upadniesz i oddasz mi pokłon, wszystko będzie Twoje. Lecz Jezus mu odrzekł: Napisane jest: Panu, Bogu swemu, będziesz oddawał pokłon i Jemu samemu służyć będziesz.

Pioszo54

AyEm powiedział(a):

Pioszo54 powiedział(a):

jestem sługą swoich dzieci
i jestem z tego dumny

napisałem to już lata temu, ale trzeba to powtarzać

podstawą wychowania jest towarzyszenie w dorastaniu dzieci i pomoc im w tej ICH drodze.

Można to dość łatwo skonkretyzować, zaczynając od pierwszych chwil życia:

pierwsze i najważniejsze, zawsze, to zapewnienie poczucia bezpieczeństwa i oparcia dla dziecka
potem przychodzi pomoc w poznaniu świata, więc noszenie i rozmawianie z maluchami, czytanie książek, nauka czytania i liczenia, wspieranie w ich talentach, podsuwanie lektur,

oraz codzienność w dawaniu przykładu,
zaufanie, gdyż zaufanie rodzi zobowiązanie,
ewentualnie dawanie rad,
to chyba wszystko, co można i trzeba dać dziecku

A gdzie miejsce na realizację siebie - zawodowo czy społecznie, skoro większość dorosłego życia podporządkowujesz pod potrzeby własnych dzieci a nie swoje własne? 

To chyba powinna być zasada jak z maskami w samolocie - „najpierw zakładamy sobie, a następnie dziecku”. 

jestem odludkiem, więc przez czas jakiś zajmowałem się fizyką, teoretyczną, na własny rachunek;
ale to tylko dodatek do zadania podstawowego

Pioszo54

AyEm powiedział(a):

A z czego utrzymywałeś cała rodzinę? 

Domyślam się, że żona nie pracowała, więc musiałeś coś robić w życiu za co dostawałeś pieniądze. 

w końcówce komuny robiłem zapinki do broszek, takie agrafki z płaską stopką, w 90-tym to padło, 
potem uprawiałem maliny, a potem żyłem (biednie) z najmu

Pioszo54

AyEm powiedział(a):

M_Monia powiedział(a):

AyEm tak najpierw zakładamy maskę sobie. W chwili zagrożenia. Wtedy jest większa szansa ze założymy ją nie tylko dziecku ale i innym ludziom. 

Taka sama zasada jest w życiu. Niezadowolona z życia matka czy niespełniony zawodowo ojciec podporządkowujący swoje życie dzieciom jest właśnie w takiej sytuacji „bez maski”.  Prędzej czy później to wyjdzie i sam się „udusi”. Dzieci przeżyją, ale czy będą szczęśliwe widząc poświęcenie rodziców? 

nie potrafisz sobie wyobrazić satysfakcji, jaką daje wzrastanie dziecka, nie mówiąc o satysfakcji z widoku dzieci zakładających rodziny, z wnuków, z tego kawałka świata, który się samemu zbudowało...

przepraszam za porównanie, ale satysfakcja z "osiągnięć zawodowych"
ma wartość mniejszą od satysfakcji mrówki, budującej mrowisko

Pioszo54

owszem, miałem, ale skończyły się wraz z pojawieniem się dzieci,
wówczas to one stały się najważniejsze;

jeśli praca może odbywać się z domu lub z niezbyt długą nieobecnością, to można to pogodzić z należytą opieką nad dziećmi;
istnieją też zajęcia o dużo większej wartości, niż zarabianie dla samego zarabiania

Pioszo54

myślę, że to tylko wygodna wymówka, żeby nie być innym, niż wszyscy;

to, czego dzieci potrzebują, to nie pieniądze, tylko czas rodzica - czytanie książek, uczenie czytania, wspieranie zainteresowań i talentów, noszenie po nocach i dniach, rozmowy - wszystko to tylko wtedy, gdy dziecko da znać, że jest potrzebne, lub nie odejdzie znudzone

Pioszo54

czas , który można poświęcić dzieciom, stoi w kontrze -

przy pracy stacjonarnej, nie mówiąc np. o handlowcach, czy marynarzach

Pioszo54

zależy, co rozumieć przez dobre wychowanie,

w znanych mi przypadkach jest znacząca różnica, np. między mną i moimi dziećmi
i dla tej różnicy, warto żyć w ubóstwie (które, swoją drogą, też daje dobre efekty wychowawcze)

Pioszo54

tak się składa, że moje dzieci pracują w domu i mają wystarczająco dużo czasu, by zajmować się dziećmi

Pioszo54

AyEm powiedział(a):

Pioszo54 powiedział(a):

zależy, co rozumieć przez dobre wychowanie,

w znanych mi przypadkach jest znacząca różnica, np. między mną i moimi dziećmi
i dla tej różnicy, warto żyć w ubóstwie (które, swoją drogą, też daje dobre efekty wychowawcze)

Wiesz - jak to mówił ks. Pawlukiewicz - „trzeba znać granice między ubóstwem a dziadostwem”. Zasłanianie się dziećmi, żeby nie wkładać wysiłku w prace jest raczej tym drugim. Przecież jak dzieci chodziły do przedszkola czy do szkoły to miałeś całe dnie, żeby robić coś pożytecznego. A Ty siedziałeś i czekałeś aż wrócą do domu? 

gdzieś tam wyżej pisałem, że zajmowałem się fizyką, robiłem zapinki, doglądałem malin i takie tam

Pioszo54

AyEm powiedział(a):

Pioszo54 powiedział(a):

tak się składa, że moje dzieci pracują w domu i mają wystarczająco dużo czasu, by zajmować się dziećmi

To już nie wiem o co Ci chodzi. 

o czas dla dziecka, o to, by nie musiało siedzieć w żłobku czy przedszkolu

Pioszo54

w poziomie wiedzy w odpowiednim wieku,
w zaufaniu do rodziców

Pioszo54

AyEm powiedział(a):

Pioszo54 powiedział(a):

AyEm powiedział(a):

Pioszo54 powiedział(a):

zależy, co rozumieć przez dobre wychowanie,

w znanych mi przypadkach jest znacząca różnica, np. między mną i moimi dziećmi
i dla tej różnicy, warto żyć w ubóstwie (które, swoją drogą, też daje dobre efekty wychowawcze)

Wiesz - jak to mówił ks. Pawlukiewicz - „trzeba znać granice między ubóstwem a dziadostwem”. Zasłanianie się dziećmi, żeby nie wkładać wysiłku w prace jest raczej tym drugim. Przecież jak dzieci chodziły do przedszkola czy do szkoły to miałeś całe dnie, żeby robić coś pożytecznego. A Ty siedziałeś i czekałeś aż wrócą do domu? 

gdzieś tam wyżej pisałem, że zajmowałem się fizyką

Czyli co konkretnie?
Byłeś nauczycielem, korepetytorem, naukowcem? 

jest taka dziedzina fizyki, która w dawnych czasach nazywała się aksjomatyczną teorią pola,
oraz dział matematyki zwany alternatywną teorią zbiorów, udało mi się , tak mi się wydaje, pokazać, że niektóre aksjomaty teorii pola wynikają dosyć naturalnie z alternatywnej teorii zbiorów

Pioszo54

nie zarabiałem, robiłem to z własnej potrzeby i na własny użytek

beatak

Pioszo54 powiedział(a):

nie zarabiałem, robiłem to z własnej potrzeby i na własny użytek

Kto u Was w domu zarabiał zatem na życie?

Pioszo54

beatak powiedział(a):

Pioszo54 powiedział(a):

nie zarabiałem, robiłem to z własnej potrzeby i na własny użytek

Kto u Was w domu zarabiał zatem na życie?

ja

Pioszo54

tak

Pioszo54

jak dla mnie, to wystarczy tego czepialstwa, dobranoc

Pioszo54

rozmowa zeszła, z wychowania dzieci, na moje życie

a o moim życiu świadczy rezultat wychowania dzieci,
dwoje z nich, jest tu na forum,
więc jeśli uważasz, że konfabuluję czy coś w tym rodzaju
to nie mamy o czym rozmawiać

saga

Pioszo54 powiedział(a):

rozmowa zeszła, z wychowania dzieci, na moje życie

a o moim życiu świadczy rezultat wychowania dzieci,
dwoje z nich, jest tu na forum,
więc jeśli uważasz, że konfabuluję czy coś w tym rodzaju
to nie mamy o czym rozmawiać

Jestem pod wrażeniem Twojego opanowania i cierpliwości. 

Pioszo54