Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Aspekt społeczny, moralny i etyczny planowania płci dziecka
Katastroficzne wizje roztaczał np. dr A. Mitai Etzioni, profesor socjologii na Uniwersytecie Columbia, że umożliwienie ludziom planowania płci będzie prowadzić do nadprodukcji chłopców.
Rzeczywiście wiele różnych niezależnych instytucji w badaniach stwierdziło, że kiedy przyszli rodzice podjęli próbę wyboru płci dziecka już w pierwszej ciąży, to chłopcy mieli przewagę. Do rzadkości należało jednak, aby rodzice chcieli, aby drugie dziecko było tej samej płci.
W zdecydowanej większości jako drugie dziecko planowana jest dziewczynka. Ogólnie wszyscy chcą mieć "parkę", jak tłumaczą dla równowagi, bo rodzina powinna być kompletna, bo trzeba mieć wszystkie dzieci, bo dziadek jak i babcia chcą być babcią i dziadkiem itp.
>> więcej
Rzeczywiście wiele różnych niezależnych instytucji w badaniach stwierdziło, że kiedy przyszli rodzice podjęli próbę wyboru płci dziecka już w pierwszej ciąży, to chłopcy mieli przewagę. Do rzadkości należało jednak, aby rodzice chcieli, aby drugie dziecko było tej samej płci.
W zdecydowanej większości jako drugie dziecko planowana jest dziewczynka. Ogólnie wszyscy chcą mieć "parkę", jak tłumaczą dla równowagi, bo rodzina powinna być kompletna, bo trzeba mieć wszystkie dzieci, bo dziadek jak i babcia chcą być babcią i dziadkiem itp.
>> więcej
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Albo: "wszystkie dzieci"? :sad:
istnieje mit parki :shocked:- że to jest szczęście dla rodziców i usprawiedliwienie, że już "innych dzieci nie trzeba mieć"
Bełkot zaczyna się już w tytule.
Mnie baaardzo drażni pytanie czy dziecko jest/było planowane... ostatnio mnie "koleżanka z piaskownicy" spytała, czy planowaliśmy to, które ma się urodzić. Trochę mi zabrakło refleksu (nie spodziewałam się takich pytań już przy drugim dziecku), więc odpowiedziałam tylko, że tak, oczywiście, że pragnęliśmy już kolejnego dziecka...
Wydaje mi się, że ona nawet nie miała nic złego na myśli, tak tylko spytała, a to sformułowanie tak weszło do potocznego języka, że się ludzie nawet nie zastanawiają :devil:
Teraz jak się nad tym zastanowiłam, to doszłam do wniosku, że nawet pomijając to, że dzieci są darem od Boga, a nie naszym planem, to to pytanie jest przecież potwornie niedyskretne... szczególnie biorąc pod uwagę to, że zadają je często kompletnie obcy ludzie. No bo czego oni się spodziewają? że usłyszą, że to za przeproszeniem "wpadka"/ "przypadek"?
Fakt. Ja z kolei czasem się spotykam z komentarzem (gdy ktoś widzi trzy starsze córki i najmłodszego syna): no to wreszcie się pani synka doczekała! Tak jakby wytłumaczeniem ilości mych dzieci było oczekiwanie na męskiego potomka...
Jak planujesz dużą liczbę, to jesteś nieodpowiedzialny. Jak nie planujesz, ale masz dużo, to jesteś nieudacznik, któremu życie wymknęło się spod kontroli...:devil:
W każdej kolejnej ciąży wszyscy pytali, czy wolałabym dziewczynkę mając już chłopców.
Każdemu odpowiadałam, że nie. Że darem Pana są synowie. i że bardzo mi odpowiada bycie jedyną kobietą w domu.
Reakcją na to było zazwyczaj stwierdzenie:
No tak, płeć nieważna, byle tylko zdrowe było!
Najpierw się na to zżymałam, ale w końcu brałam się na odwagę i mówiłam takim ludziom, że chore dzieci też mają prawo być kochane. I że jeśli urodzi nam się chore dziecko, to będzie takim samym członkiem naszej rodziny, jak to zdrowe.
Czasem niezła rozmowa z tego wychodziła.
(z radości oczywiście), a Piotra duma roznosiła :shades: .
Pamiętam że, personel szpitala dziwnie na mnie spoglądał- bo jak można cieszyć się kolejnym potomkiem tej samej płci!
A ja jestem dumna zarówno z moich chłopców jak i dziewusi. Pan Bóg często pokazuje, że taki właśnie miał plan. On wie co robi!
A tak na marginesie, może to i śmieszne, ale czułam się troszke zagubiona i miałam małe kłopoty z oporządzaniem Joanny po urodzeniu.....- czegoś jej brakowało:wink:
K