Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
autyzm
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Czy zespół Aspergera jest samodzielną jednostką kliniczną, czy odmianą autyzmu? Cierpiący na niego ludzie przypominają osoby z autyzmem pod tym względem, że od wczesnego dzieciństwa występuje u nich ten sam rodzaj upośledzeń, wyróżniają się jednak o wiele większą elokwencją i lepszą adaptacją społeczną, a z powodu swych niezwykłych zainteresowań częsciej uchodzą za ekscentryków niż za ludzi o zaburzonej osobowości. W niniejszej książce czołowi eksperci omawiają diagnostyczne kryteria zespołu Aspergera, ilustrując swe poglądy opisami przypadków. Uzupełnieniem badań klinicznych jest analiza twórczości literackiej osób z tym zespołem, stanowiąca punkt wyjścia do przedstawienia nowych propozycji teoretycznych. Książka ta, dająca pierwszy zwarty obraz zespołu Aspergera jako odrębnego wariantu autyzmu, przeznaczona jest zarówno dla badaczy, terapeutów i klinicystów, jak i dla rodziców i nauczycieli.
Spis treści:
* Podziękowania
1. Asperger i zespół Aspergera
2. "Psychopatia autystyczna" okresu dzieciństwa
3. Związek między zespołem Aspergera i autyzmem Kannera
4. Kliniczne i naurobiologiczne aspekty zespołu Aspergera na podstawie sześciu badań rodzin
5. Zespół Aspergera w wieku dorosłym
6. Życie z zespołem dorosłym
7. Życie z zespołem Aspergera
8. Twórczość autobiograficzna trzech dorosłych osób z zespołem Aspergera: problemy interpretacyjne i implikacje teoretyczne
książka "Autyzm i zespół Aspergera", pod red. Uty Firth, Wydawnictwo Lekarskie PZWL
Tak na pierwszy rzut to przychodzi mi do głowy
Joanna Kruk - Lasocka
Zapewne teoria ta "pomogła" niejednej rodzinie oswoic problem..:-(
Może lepiej poczytac tutaj...
http://www.dzieci.bci.pl/strony/autism/index.html
http://autyzmirodzina.phorum.pl/viewtopic.php?p=121
"Obok zupełnie normalnych zachowań rozwojowych, na pierwszy rzut oka dziwnych pojawić się mogą też objawy, które powinny nas zaniepokoić. Do końca 3 roku życia ujawnia się np. autyzm dziecięcy. Ważne jest w tym wypadku wczesne wykrycie objawów autyzmu, by można dziecku lepiej pomóc. Wczesne â?? czyli w drugim, trzecim roku życia. Choć każde dziecko autystyczne ma swój unikalny zestaw zachowań oto kilka, na które warto zwrócić uwagę (przy czym nie ma co niepokoić się jednym lub dwoma objawami, za to gdy pojawia się ich więcej â?? warto poradzić się psychologa dziecięcego).
Pewne sygnały można zaobserwować już w późnym niemowlęctwie â?? np. jeśli dziecko nie gaworzy, bardzo dużo czasu śpi, leży w łóżeczku nie wykazując żadnego zainteresowania otoczeniem, krzyczy i nic nie uspokaja jego krzyku, natomiast mogą być różne inne przyczyny takich zachowań, niekoniecznie autyzm.
Oto szereg zachowań w drugim i trzecim roku życia, na które powinniśmy zwrócić uwagę:
* śmiech nieadekwatny do sytuacji;
* słaby kontakt wzrokowy;
* dziwaczne zachowania: trzepotanie palcami, rękoma, jedzenie rzeczy niejadalnych, gryzienie się itp. bawienie np. ręką mamy, jakby była przedmiotem;
* potrzeba niezmienności, reagowanie złością na zmiany np. przestawienie łóżeczka, zmiana koloru pościeli itp.
* dziecko nie mówi ani jednego słowa w wieku 16 miesięcy, nie składa słów w pary w wieku 2 lat, lub powtarza słowa i dźwięki po ich usłyszeniu (echolalia); nie komunikuje się jednocześnie za pomocą gestów, mimiki
* dziecko nie reaguje na swoje imię
* nie wykonuje świadomych gestów społecznych â?? np. "pa, pa"
* traci umiejętności społeczne i językowe â?? np. nie pokazuje, nie przynosi, nie wskazuje obiektów zainteresowania
* bawi się zabawkami układając je w linii prostej, lub bawi się wyłącznie jedną (kilkoma) zabawkami â?? w stereotypowy, niezmienny sposób"
Chcę to wrzucić do książki o małych dzieciach, ale nie chcę siać paniki.
Jednak chcę wrzucić, bo znajomi nie rozpoznali wystarczająco wcześnie i potem mieli problemy.
śmiech nieadekwatny do sytuacji;
Tak, zdarza się u całej trójki
jedzenie rzeczy niejadalnych
No to standard jest
dziecko nie mówi ani jednego słowa w wieku 16 miesięcy
Ty mnie nie strasz, dobra?
Może niektóre, ależ nie może to być wyznacznikiem! Bo rodzice wpadna w panikę....
Tym bardziej, że dla zdiagnozowania autyzmu to musi być chyba wiele czynników, nie jeden czy dwa...
Tu jest dobre miejsce do przetestowania jak rodzice odczytują to, co napiszę. Dlatego wasza opinbia jako rodziców jest dla mnie tak ważna.
Dziecko, które w wieku trzech lat nie mówi to moim skromnym zdaniem powód do głębszego zastanowienia się, może i do niepokoju.
a na dobre, jak miał pięć:bigsmile:
Do lat trzech nie było nawet "mama", "bam", ani "pa"? A potem zaczęły normalnie mówić?
Denerwują mnie takie ludowe mądrości. Nie wiem, czy takie bagatelizowanie sprawy wynika z niewiedzy, czy ze strachu przed lekarskimi diagnozami, które często, o zgrozo trzeba konsultować z innymi lekarzami, aby być pewnym diagnozy.
zdecydowalismy się na wizytę u logopedy i Jasio zaczął mówić, powtarzać. wystarczyła nasza decyzja
teraz marze by na chwilę przestał mówić
a do dzieci autystycznych - dodam zabawę sznureczkami, niteczkami, charakterystyczne potrząsanie i nie nawiązywanie kontaktu wzrokowego. patrzenie z boku, tzw ptasi sposób patrzenia