Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
"Jestem Mamą" (dyskutujemy też o kolczykach ;) )
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Jeszcze bardziej odnosi się to do pozostałych przytoczonych przeze mnie fragmentów Pisma św. Jeśli siwizną jest "koroną starców" (w domyśle danym przez Boga przywilejem i chlubą) to jaki sens mam jej ukrywanie przed ludźmi?
no ja na ten przyklad zastanawiam sie teraz czy mam sie tylko szarym mydlem myc czy moge swoim ulubionym plynem pod prysznic nivea o zapachu hmm orchideii, bo to chyba ciut za bardzo skupianie sie na sobie i swoim zapachu co nie?
;;)
E tam, bardzo daleko posunięta, a przez to nietrafiona i błędna analogia
;;)
E tam, bardzo daleko posunięta, a przez to nietrafiona i błędna analogia
Dlaczego nie trafiona? Wręcz przeciwnie.
Nie widzę nic złego w tym, że coś wywodzi się z pogaństwa. W czasach przedchrześcijańskich nie było wielu alternatyw
Poza tym dosłowne rozumienie Biblii wbrew pozorom nie jest domeną Świadków Jehowy czy fundamentalistycznych protestantów, ale tak naprawdę zdecydowana większość prawd i zasad nauczanych w Piśmie św. jest dosłownie rozumianych przez Tradycję i Magisterium Kościoła. Ciągłe uciekanie od dosłownej interpretacji Biblii w kierunku przeróżnych metafor, megakulturowych kontekstów, etc. tak naprawdę jest domeną modernistów i przeróżnych "postępowych" teologów, którzy w ten sposób chcą np. usprawiedliwiać homoseksualizm twierdząc, że biblijne jego potępienia "nie mogą być odczytywane dosłownie".
1. Nawet gdyby przykład Judyty i Estery był podany jako taki, który należy naśladować, to i tak trudno byłoby uznać, iż Słowo Boże chciało w ten sposób zachęcać chrześcijanki do noszenia biżuterii w normalnych okolicznościach, gdyż:
- ogólną normą skierowaną do chrześcijanek w Piśmie świętym jest to, iż nie mają się stroić w "złoto i perły"
- Judyta i Estera działały w ekstremalnych okolicznościach i Biblia w żadnym miejscu nie sugeruje, że wszystkie elementy ich działalności mają być naśladowane w codziennym życiu lub normalnych okolicznościach
Sugestia, iż przykład działających w ekstremalnych okolicznościach Judyty i Estery ma być naśladowany w codziennym życiu jest tyle trafna co twierdzenie, iż występne narody trzeba poddawać totalnej fizycznej eksterminacji, bo przecież Bóg w pewnych miejscach i czasach nakazał to czynić wobec grzesznych Kananejczyków.
2. Nie jest wcale pewne, iż przykład Judyty strojącej się dla Holostrofenesa, a następnie go upijającej został podany w Słowie Bożym jako usprawiedliwienie dla takiego postępowania choćby i w ekstremalnych okolicznościach. Niektóre czyny choćby i wielkich Bożych mężów i niewiast nie zostały raczej spisane po to byśmy je naśladowali, ale raczej byśmy ujrzeli, że także oni byli grzeszni i popełniali błędy. Czy przytoczenie złożenie przez Jefte swej córki w ofierze całopalnej (czyli jej zabicia) jako realizacji ślubu złożonego Bogu oznacza, że Wszechmocnemu podoba się zabijanie własnych córek? Albo relacjonowany w Księdze Rodzaju fakt chęci ofiarowania przez Abrahama swych dziewiczych córek potencjalnym ich gwałcicielom po to by ci nie zgwałcili mężczyzn znaczy, że Bogu było to miłe i my w podobnych sytuacjach powinniśmy tak czynić?
W Biblii są wyrażone w sposób jasny normy i zasady postępowania ("nie rób tego", "rób to" i wśród nich jest też norma "Nie strojcie się w ... złoto i perły"). W Piśmie świętym są też jednak relacjonowane różne czyny i nie zawsze są one relacjonowane po to by dać nam przykład do naśladowania (nawet, gdy są one czynione tam przez generalnie pozytywnych jej bohaterów).
W przypadku noszenia biżuterii mamy jasną (i dosłowną) interpretację Ojców Kościoła, a także późniejszej tradycyjnej moralistyki katolickiej. I naprawdę nie ma co na nowo odkrywać tu teologicznej Ameryki
Tradycyjna interpretacja rozumiała owe przestrogi, jako odnoszące się do ogółu biżuterii.
Św. Marek: "To szabat został ustanowiony dla człowieka, a nie człowiek dla szabatu."
Coś w tym może jest - kiedy się wystroję, zawieszę to i tamto - więcej myślę o swoim wyglądzie, niż wtedy, kiedy nie mam na sobie nic poza obrączkami.
Może to o to chodzi? Że kiedy się poświęci dużo czasu swojemu wyglądowi, to potem ten temat zajmuje sporą część głowy przez resztę dnia? W miejsce innych pożytecznych kwestii?
Nikt nie napisał, że kobieta chrześcijańska ma być szara, niedomyta i ze skrzywioną mordą. "Jej wdzięk przewyższa perły", więc emanuje blaskiem, i to szczególnym, wyróżniającym ją.
Znowu mi się moja mama przypomina. Była tęga, nawet bardzo tęga, ale kiedy ją ludzie opisywali, to ta cecha jakoś była na końcu. Zawsze ubierała się ładnie i stosownie, miała szyte u dobrej krawcowej garsonki i pamiętam, jak na różnych balach rodzicielskich się pozytywnie wyróżniała na tle pań, które się stroiły w różne błyszczadełka, krótkie kiecki itd. A ona miała sukienki luźne, dobrej długości, dobrane do figury. I miała takie szczególne coś, ten właśnie wdzięk.
Tańczyła tylko z własnym mężem.