Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Pogadajmy o rozwoju mowy u dzieci,szczególnie u dwujęzycznych.
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
a angielski u nas strasznie zaniedbany
Mam wrazenie,ze dla mlodszych dzieci/ urodzonych za granica pierwszym jezykiem jednak staje sie jezyk tubylczy, jezyk polski jest jezykiem drugim.
Moja Helenka teraz, gdy zaczela przedszkole nie chce powtarzac nowych slow, w przedszkolu przewaznie milczy, wsluchuje sie, ciekawe, jak to bedzie u niej.
Kamil w podobnym wieku zaczal przedszkole, u niego mowa rozwijala sie skokowo- wolne od przedszkola- postepy w jezyku polskim, wiecej w przedszkolu- islandzki.
Zobaczymy, moze dziewczynki maja inaczej :-)
Z tego powodu - jednoczesnie pamietajac, ze moje dzieci maja wokol siebie bardzo zawezony krag osob dbajacych o ich polszczyzne, przez wiekszosc dni roku jedyna taka osoba jestem ja sama i w dodatku niecodziennie slysza mnie rozmawiajaca z innymi doroslymi - mowie do nich od razu normalnie. Bez kici, dzidzi, am am, niunia be, nunu, bez irytujacego zdrabniania i zmiekczania (ciesz ciuciu?). Bo jesli ich czegos takiego naucze, to sorry, ale normalnego polskiego beda sie uczyli jako kolejnego jezyka [-X Na to nas nie stac.
No i poniewaz mam troche innych zajec, to polskie bajki, jak nie mam czasu czytac sama, to glownie w formie sluchowisk. A te sa w Polsce naprawde na genialnym poziomie!!! Warto korzystac! Sluchowiska slowno-muzyczne sa swietne pedagogicznie, dzieci bardzo latwo i duzo zapamietuja i jak im sie tylko kontekst pokojarzy, to uzywaja.
No i zmuszam do uzywania mozgu. Zapamietuj slowka, a jak nie pamietasz, to pytaj, a nie uzywaj niemieckiego. "Byl sztau na autobanie" po polsku nie mowimy. Zawsze powtarzam, ze Niemcy nie znaja polskiego, a Polacy nie znaja niemieckiego. Czyli maja mowic po niemiecku do Niemcow i po polsku do Polakow. Mieszanki swiat nie potrzebuje, bo te zrozumie tylko Polak z Niemiec, natomiast oni maja sie dogadac z Polakami z Polski. Skutek uboczny - jak Polak zna niemiecki i chce z nimi gadac po niemiecku, to oni kaza mu sie wypchac, bo w Polsce mowi sie po polsku
Z takich ostatnio ulubionych:
Zagubiony Pantofelek
Przygody Dory i Flory
kilka z kolekcji muzyki ludowej Polskiego Radia
Pimpus
Zloty Ptak
Opowiesci Biblijne
To tak na szybko.
@Attena - mam Franka w wieku Twojej Helenki, ale w porownaniu do twojej Coreczki wypada dosc blado- prawie wcale nie mowi; owszem dzwiekonasladowcze, mama, tata, tak, nie, kolko, oko i to chyba wszystko.
Co do tematu-wypracowalismy sobie system, ktory po raz trzeci okazuje sie skuteczny. Mianowicie w domu mowimy WYLACZNIE po polsku, a takze w sytuacjach, gdy zwracamy sie bezposrednio do dzieci, nawet jesli znajdujemy sie w gronie osob po polsku nie rozumiejacych. Nie wyobrazam sobie, by rozmawiac z dziecmi w jezyku, ktory jest dla mnie jezykiem nabytym, nienaturalnym.
Ale my jestesmy w komfortowej sytuacji, poniewaz oboje jestesmy Polakami.
Srodkowy synek we wrzesniu rozpoczyna szkole, nie chodzi do przedszkola, wiec po angielsku mowi slabiutko, ale za to inwestujemy w jezyk polski.
mnie fascynuje. A najbardziej ta dziecieca latwosc, z jaka wrecz chlona nowy jezyk.
My jestesmy dosc muzykalna rodzina i uwazam, ze bardzo to ulatwia nauke jezykow obcych.
Czy macie podobne spostrzezenia?
Moze nam wydaje sie to tak podstawowe i oczywiste, ze az nie warte wspomnienia. Znam jednak bardzo wiele polskich rodzin, w ktorych rodzice nie mowia po angielsku lub mowia baaardzo slabo, a ich dzieci po kilku latach mieszkania tutaj zapomnialy jezyka ojczystego.
Stawiam teraz na polski w nauczaniu 7-latka (my nie jesteśmy full time w szkole), a starszy polski i matematykę, bo zobaczyłam, jakie ma braki. I jak zmieni szkołę, to będzie dramat.
Od sierpnia idzie do secondary, ale tu jest tak niski poziom, że nikt nie zauważy braków, bo w tych szkołach to wszyscy jakieś braki mają...
Ale jak pójdą do szkoły w Anglii, to braki mogą być bardzo przykre... Zwłaszcza, że syn do orłów matematycznych nie należy (po mnie).
Jak się syn nie chce uczyć matematyki, to straszę, że się do Singapuru wyprowadzimy i tam go poślę do szkoły;)
U nas sporą część wieczoru zajmują instrumenty przekraczające co prawda granice językowe, ale teoria muzyki już w dwóch językach.
Mam znajomą, pisałam juz o niej która pracuje w szkole z dziećmi które w ogóle nie mają języka wiodącego tylko porozumiewają się zlepkiem różnych języków.
Ona mówiła że dziecko jako język podstawowy zazwyczaj ma ten sam co w rodzinie, zwłaszcza język w którym matka zwraca się do dziecka od niemowlęcia, tudzież ta osoba z którą dziecko ma najbliższy kontakt od urodzenia do wykształcenia się mowy; oczywiście na różnych etapach może on ulec zatarciu albo zniekształceniom ale zostaje jakby podstawą do nauki innych języków.
Zdarza się jednakoż, zwłaszcza w rodzinach kilkujęzycznych gdzie nie ma jedna ososba wystarczającego kontaktu z niemowlęciem że wykształca się własny rodzaj języka i dziecko mówi w kilku językach na raz, tylko najczęściej poszczególne słowa w rozmaitych językach.
Tak się dzieje np kiedy mama jest dajmy na to Polką, ojciec francuzkojęzyczny, z sobą porozumiewają się powiedzmy po niemiecku i jeszcze mają np portugalską nianię, która od niemowlaka mówi do tego dziecka we własnym języku.
Tu chodzi o brak silnej więzi z matką bo np bardzo szybko wraca do pracy.
U nas zdecydowanie pierwszym językiem jest polski, nawet dla Kingi urodzonej w Szwajcarii. Być może tez dlatego że nasi sąsiedzi w większości to obcokrajowcy rozmawiający ze soba we własnych językach, a może dlatego że więzi z autochtonami mamy żadne i nawet jeśli dzieci słysza francuski i bawią się z francuskojęzycznymi dziećmi to i tak najczęstszym językiem z jakim mają do czynienia jest polski.
Poza tym jak najbardziej trzeba o polski język walczyć.
Z tym że gdybyśmy wróćili do Polski to ten język nie będzie dla dzieci obcy i myślę że bardzo szybko nadrobiłyby zaległości.
Ale to się zmieni, będzie szkoła full time, otoczenie pewnie mocno różnorodne, ale anglojęzyczne. Choć to jednak w szkole dziecko spędza większość czasu, na różnych zajęciach - i tędy język wchodzi najszybciej. Nie, że się boję, że zapomną polski, ale może zejść na drugi plan.
U nas niejako nie ma mowy o mówieniu między soba po francusku.
My mamy znajoma Szwajcarkę która często przychodzi do naszych dzieci i ona zaczyna do naszych po polsku mówić. I ładnie zaczyna mówić. Bo Klara tłumaczy reszczie o co chodzi
Może rzeczywiście jest w pewien sposób archaiczny, bo np. nasze dzieci nie znają slangu współczesnej polskiej młodzieży, ale ma to też i dobre strony.
Także nie ma o co się martwić, tylko robić wszystko wedle naszych możliwości. Chociaż właściwie nie wiem jeszcze, jak to będzie z chłopcami...