Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
rodzina wielodzietna w programie ,,ekspres reporterów"
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
super reportaż-piękna,zadbana mama,przystojny tata,śliczne,rozkoszne,mądre i utalentowane dzieci
z prawdziwą przyjemnością obejrzałam
tak,to była rodzina pp.Kubisów
Tamte gazetowe tez nie uważam za sprawiedliwu, ale może trzeba sie tego nauczyc, że media mają swój język, żeby je dobrze wykorzystac, nalezy się tym językiem także umiejetnie posługiwac, to znaczy nie mówic dokałdnie wszystkiego o sobie, pokazac te strony które "dobrze" się sprzedadzą. Takie zycie
Rodzinę podziwiam i gratuluję im przede wszystkim tej ogromnej dozy miłości.:clap:
O co chodzi z tymi Kuroniami?
Ja nie wierzyłem, ale to dotyczyło polsatowej produkcji - dzieci z gwiazdami.
Jestem bardzo zbudowany:
1. traktowaniem dzieci jako Błogosławieństwo Boże,
2. radością,
3. modlitwą.
Ale kiedy oni zaczeli? W liceum? Wyglądają na sporo przed 30-stką!.
+ za Noemi/Jasia !
Ten sam typ zaufania. I wcale nie roszczeniowo, ale "dostajemy", "Bóg daje" "co nie zwalnia nas od naszego wkładu".
"Ludzie potrzebują takiej bezkompromisowej postawy" - tez się zgadzam. To mądre.
To bardzo pozytywny przekaz.
Oni są bezkompromisowi - w takim kontekście, zaufania, bezkompromisowości podali zapewne wiadomośc o chorobie p.Kubis dziennikarce z "WO". Tam została jednak zapisana bardziej jako przykład nieopowiedzialnych decyzji (przynajmniej przez wielu tak odebrana, Amiszów jest łatwiej przychylnie opisac, bo są "z zewnątrz", P.Kubisiowie sa tacy "nasi", więc łatwo nakładac tutejsze kalki) - albo była to intencja, albo niemożnosc odczytania po prostu takiej postawy - ona nie jest popularna, a może i w ogóle nieczytelna dla wielu ludzi.
Ten film wiele wyjaśnia. Może dlatego, że Kubisowie mówią sami o sobie. Oddaje intencje - dobrze, że powstał.
Dobrze, ze są tacy ludzie.
A najbardziej podobało mi się stwierdzenie, że jedanak się zabezpieczają ........
???????????
Na starość!
SUPER ZABEZPIECZENIE! ! ! :clap::clap::clap:
Ja mam "tylko" pięcioro dzieci, a przy tym dużo pracuję zawodowo (jako tłumacz, w domu, tak jak pani Kubis). I jestem dumna, że udaje się nam to wszystko jakoś pogodzić. Choć oczywiście nie wszystko jest idealnie.
W każdym razie, gdy moje dzieci dowiedziały się trzy lata temu, że jestem w ciąży, to bardzo się ucieszyły, a Ania (moja najstarsza) miała nawet nadzieję, że to bliźnięta! :shocked:
Większość z nas po prostu bo i się, że nie damy rady z następnym dzieckiem. A gdy się jednak pojawi, to zwykle całkiem dobrze się wszystko układa. Pojawiają się różne problemy, ale inne problemy znajdują czasem niespodziewane rozwiązanie (np. obudzenie się uczuć opiekuńczych u zbuntowanego wcześniej dziecka).
Dlatego warto czasem dać się porwać prądowi i wypłynąć na nieznane wody.:surfing:
Padł jednak jeden zarzut, a mianowicie - starsze dzieci są obciążane opieką nad młodszymi, przez co tracą czas, który mają na zabawę i naukę.
Niestety tutaj nic nie mam do powiedzenia, więc będe wdzięczny za Wasze opinie.
:shocked:Przecież nigdzie nie było mowy, że oni angażują starsze dzieci! A w gazetowym reportażu wspominali o opiekunce do dzieci.
moje dzieci też niestety nie są skore do sprzątania, ale pewnie dlatego, że ja sama nie znoszę sprzątania.:devil: Ale za to np. do pieczenia ciasta albo kopania w ogródku sami się czasem garną. Jak ich natchnie, bo nie zawsze.
Zauważyłam, że jak jestem chora, to są bardziej chętni do pomocy. Ale może wtedy ja też bardziej doceniam ich pomoc i w tym sęk? Słyszeliście, że podobno dzieci mówią czasem o rodzicach "rzepy", dlatego że się wszystkiego czepiają? Może gdyby sie nam udało nie denerwować, gdy czegoś nie zrobią albo gdy zrobią źle, to dzieci byłyby bardziej pozytywnie nastawione do pomagania?
?????
znam sporo rodzin z neokatechumenatu i myślę, że to angażowanie dzieci starszych w opiekę nad młodszymi nie jest specyfiką neokatechumenatu, tylko danej rodziny. Bywa, że dzieci są obciążane nadmiarem obowiązków,ale wcale nie we wszystkich rodzinach neokatechumenalnych.
Zgadzam sie, ze są różne dzieci, moja starsza córka po prostu jesli chodzi o sprzątanie jest nieuzyta, jak ma zrobic coś w kuchni, to tylko to co jest twórcze - zrobi nalesniki ciasto, gorzej ze sprzątaniem, a musi czasami, bo ja nie jestm w stanie robic wszystkiego za wszystkich. jej brat (12) pomaga, jest bardziej elastyczny, ale za to trzecia (10) wyrywa pracę z rąk, ona jedyna potrafi sobie poradzic z bałaganem w pokoju dziecinnym. Ale znowu ma problemy ze skupieniem uwagi (dysleksja), wiec owe roboty najczęściej wykonywałaby przy odrabianiu lekcji, co chwila gdzieś wyskakuje. Tak więc równowaga polega na tym, ze uda się upolowac starsze dziecko do posprzątania przed kolacja, a młodsze oderwie się od tego sprzątania;)
a wracając do tematu.myślę,że skoro wszystko na świecie ma swoj czas to i na dzieciństwo i na dorastanie i na naukę czynności życiowych powinien być odpowiedni czas.ale na pewno nie na zasadzie musisz bo tak trzeba.nasze dzieci głupie nie śą ,mają też serca i jeśli nie wytłumaczeniem to empatią się do nich trafi.oczy też mają widzą jak jest,a jak jeszcze rodzic pochwali,podziękuje za pomoc to i syny marnotrawne pomogą choć będą udawać ,że z wielkiej łaski.
Rodzina Kubisów jest niesamowita. Są mocnym znakiem zaufania. jednak ani przez chwilę nie pomyślałabym, że na świętość pracuje się ilością dzieci w rodzinie. Na świętość pracuje się uszami. Otwartymi na powołanie. Jedni siedemnaścioro, inni dziesięcioro, jeszcze inni dwoje i serce otwarte na wszystkich obcych, albo tacy bez dzieci a z 10 książkami o deklinacji w dwóch wymarłych już językach.
Nie obchodzi mnie, ile dzieci mają Kubisowie. Fascynuje mnie ich odwaga i prostota w oczekiwaniu od Boga, że ich nie opuści w ich marzeniach. Może dzięki nim ktoś też odważy się zaufać Bogu? i to będzie wspaniałe.
A gdzie Juka napisala, że to nie dla elity? wielodzietność to nie powód do wywyższania się oraz małodzietność to nie powód do poniżania - również takiego, które sugeruje, że jak ktoś nie ma siedemnaścioro dzieci to znaczy, ze zamknął sie na Boże powołanie.
A skąd Ty, Maćku, wiesz, na co kto się ma otwierać? Od ilu dzieci człowiek według Ciebie jest otwarty na swoje powołanie?
zauwazylam ze wiekszosc ludzi chce ustawiac innym zycie i mowic jak byc powinno.
z obu stron barykady. jedna strona mowi cos o jakosci zycia, szczesciu doczesnym dzieci i inne pierdółki, inni mowia o bozym planie i tym podobnych, co dla niewierzącego bedzie takiem samym stekiem bzdur.
moja racja jest mojsza czy twoja twojsza?
lubie wielodzietnosc. marzylam zeby miec wiecej rodzenstwa. nie wyszlo. ale kiedy teraz przygladam sie sobie, to okazuje sie ze moja rodzina wspanialla nie byla, i mam teraz problemy zeby normalnie funkcjonowac w zwiazku, moja siostra podobnie, wiec juz nie krzycze ze taki model najlepszy jest
czego sobie i Wam wszystkim zycze
Ty Maćku, wrogie fora czytasz???;) :shocked:
Dziękuję za film o Kubisach. W swoim czasie bardzo pomógł mojej żonie gdy nasze czwarte dziecko było ciężko chore w szpitalu.
Niestety, w wyniku powikłań okołoporodowych usunęli jej macicę, także więcej dzieci nie urodzi.
Jak zwykle, martwiliśmy się wszyscy, bo znów była bliska śmierci (tak jak przy tętniaku kilka lat temu) ale ona jest pogodna i wie, że Pan Bóg daje jej to, co jest jej potrzebne.
Jej radość zawsze mnie podnosi na duchu.
Chyba ze dwa miesiące temu był też o nich artykuł w Małym Gościu:link