Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
DDK, czyli „dorosłe dzieci katolików”
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Jeden pan jest starszy, myślę, że jeśli ma dzieci to są już dorosłe, ale nie widziałam go nigdy z rodziną, więc może jest kawalerem. Od dawna posługuje przy ołtarzu.
Drugi - jest kawalerem, też od dawna posługuje jako ministrant lub lektor.
Trzeci natomiast ma rodzinę, to mój sąsiad, znam dobrze jego żonę, mają 3 dzieci. Widzę, że dla nich jest to decyzja całej rodziny i że cała rodzina jest zaangażowana w życie parafii, żona prowadzi sklepik, śpiewa, i robi różne inne rzeczy. Takie dobre dusze... Z moich obserwacji - ich to raczej łączy a nie dzieli.
Posługa szafarza nie jest u nas nadużywana, bardzo rzadko się zdarza, że rozdają Komunię, są to raczej wyjątkowe sytuacje. Nawet jeśli są obecni i służą przy ołtarzu, to na Komunię przychodzi dodatkowy ksiądz, a oni trzymają pateny.
przepraszam, jeśli to zbyt osobiste - w razie czego nie odpowiadaj, ale
czy mógłbyś powiedzieć coś ze swojego doświadczenia (może chociaż krótko) - jak to zrobili Twoi rodzice, że wychowali dzieci na zaangażowanych katolików. Skoro, tak jak piszesz, sami byli zaangażowani, pewnie pociągnął Was ich przykład, ale z drugiej strony jak to zrobili że nie przegięli i Was nie zniechęcili?
Otóż nie, moja Filoteo: pobożność, jeżeli jest prawdziwa i szczera, niczego nie rujnuje, ale wszystko udoskonala i dopełnia. Kiedy zaś przeszkadza i sprzeciwia się prawowitemu powołaniu lub stanowi, z pewnością jest fałszywa.
Pszczoła tak zbiera miód z kwiatów, iż nie doznają one żadnej szkody. Pozostawia je nienaruszone i świeże, tak jak je zastała. Otóż prawdziwa pobożność czyni więcej: nie tylko nie przeszkadza żadnemu powołaniu, żadnemu zajęciu, ale przeciwnie, wszystko doskonali i ozdabia.
Podobnie jak szlachetne kamienie wrzucone do miodu nabierają większego blasku jaśniejąc zgodnie ze swą barwą, tak też powołanie każdego człowieka doskonali się i staje się pożyteczniejsze, gdy łączy się z nim pobożność. Pobożność sprawia, iż kierowanie rodziną staje się pełne pokoju, że bardziej szczera staje się miłość małżonków, a posłuszeństwo należne władzy pełniejsze, że wszelkie inne zajęcia stają się przyjemniejsze i bardziej powabne.
Błędem jest zatem, nieomal herezją, usuwanie pobożności z wojskowych koszar, z rzemieślniczych warsztatów, z dworu książąt, z mieszkań małżonków. To prawda, droga Filoteo, że powołanie czysto kontemplacyjne, monastyczne i klasztorne nie może być urzeczywistniane przy tego rodzaju obowiązkach i zajęciach. Jednakże oprócz tych trzech rodzajów pobożności istnieje wiele innych, które zdolne są udoskonalić ludzi żyjących w stanie świeckim.
Gdziekolwiek zatem jesteśmy, możemy i powinniśmy dążyć do doskonałości."
Pisał już 400 lat temu Św. Franciszek Salezy.
Do zasadniczych zadań rodziny chrześcijańskiej należy również zadanie kościelne: jest ona powołana do budowania Królestwa Bożego w dziejach, poprzez udział w życiu i posłannictwie Kościoła.
i dalej: http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP/jan_pawel_ii/adhortacje/familiaris.html#m3d
Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe.(J 16,12-13) W ostatnich dniach - mówi Bóg - wyleję Ducha mojego na wszelkie ciało,
i będą prorokowali synowie wasi i córki wasze,
młodzieńcy wasi widzenia mieć będą,
a starcy - sny. Marcin Zieliński
Do teraz przyjeźnie się z dziećmi które szalały po korytarzach gdy rodzice modlili sie w salkach. Wakacje na oazach to były najlepsze dla mnie wczasy.
I ta spójnośc poglądów rodziców- bardzo cenne. Mam teraz poczucie że wychowanie w takim klimacie dało mi solidne podstawy do odnalezienia się w dorosłości.
Niestety nie mam możliwości na chwilę obecną dać tego moim dzieciom.
Ale jestem bardzo przeciwna ocenianiu wychodzenia i angażowania sie rodziców w działaność poza rodzinną jako szkodliwą rodzine.
Raz w tygodniu wychodzę na 3 godziny na próbe chóru. Mogłabym być wtedy w domu z dziećmi ale nie chce , wole śpiewac. Dzieci są z tatą i są zadowlone.
Czy w związku z tym mam się obawiać że moje dzieci bedą skrzywione???
Oczywiście gdybym teraz wstąpiła do wspólnoty, która pochłonęła by nasz wspólny czas , mąż z dziećmi siedziałby w domu a ja bym hulała po rekolecjach byłoby to szkodliwe.
Ale to nie chodzi o wspólnoty katolickie, bo takie same konsekwencje może mieć pracocholizm, albo hobbi relaizowane bez opamiętania, najważniejszy jest zdrowy rozsądek i prawidłowe ustawienie priorytetów.
A co do studiów hobbystycznych, to wszystko zależy od rodziny, ale u nas to nie wyobrażam sobie, żeby mąż poszedł na studia dla fanu. Nie ten czas. Dzieci małe, dom do ogarnięcia. i nie tylko o dzieci tu chodzi.
W kolejnym roku możesz pojechać na krótsze i wziąć jeszcze inny urlop na leniuchowanie z rodziną, my tak właśnie robimy.
Jeśłi dzieci mają dobrą diakonie i swoją formację to zwykle jest bardzo ok., jeśli zaczynały odczuwać jakies braki i widzieliśmy to , to zdarzało nam się wziąc dzieci na jakiś punkt programu i być tam razem z nimi.
Na reko w Olsztynie nawet 4 i 5 MC szlo do diakoni i mialo dedykowana ciocie, ktora bujala spacerowała a jak płakało przynosiła mamie na karmienie i do utulenia. Są tez krótsze rekolekcje 4-5 dni.
Ja na przykład bym chciała więcej czytać, obejrzeć kilka filmów, chodzić na salsę i wieczory z planszówkami, robić sobie wypady w góry, zarobić na większe mieszkanie, pracować efektywnie i rozwijać się zawodowo, czytać dzieciom książki, utulać je do snu, zabierać na basen i łyżwy, pomagać im rozwijać talenty i wspierać zainteresowania, mieć czas na tete-a-tete z mężem i dużo innych, ważnych i potrzebnych spraw. Ale to się w dobie nie upchnie i co kogo obchodzi, że mam do tego wszystkiego prawo? Do kogo mam zgłaszać reklamację?
"Ten właśnie sposób kuszenia jest ostatnio modny, zwłaszcza wśród świeżo upieczonych kusicieli z szeregów naszych upadłych braci. Kuszą oni naszych podopiecznych, aby zajmowali się tym, czym nie powinni. Argumentem zaś jest bezsporny fakt, że to, do czego kuszą, jest obiektywnie dobre. (...) W świecie znajdziesz pełno zeświecczonych księży, którzy udają, że księżmi nie są albo są tylko przy ołtarzu i w konfesjonale. W zakrystii zaś znajdziesz do cna sklerykalizowanych świeckich, którym wydaje się, że mogą zastąpić księdza we wszystkim poza konsekracją chleba i wina"
Czytajac ten watek pomyslalam o takich zaangazowanych rodzicach ktorzy do tego udzielaja sie publicznie. Np. panstwo Terlikowscy. Oboje bardzo medialni, czesto mozna natrafic na rozne ich wypowiedzi i wystapienia. Serio zastanawia mnie jak oni godza to wszystko z opieka nad kilkorgiem dzieci, zwlaszcza przy calej ich postawie prorodzinnej i prowielodzietnej.
No i jeszcze aspekt jak to co mowia wplywa (wplynie?) na ich dzieci.
Pomijam ekstremalne sytuacje, ze ktoś zachoruje itp ale jedziesz po to, żeby brać udział a nie sobie wybierać. A jakk formuła rekolekcji Ci nie odpowiada to może warto zmienić Wspólnotę a inną gdzie forma będzie bardziej odpowiadająca (bez złośliwości piszę). Ja się nie odnajdę w Odnowie, ktoś inny w DK, ale najgorsze jak jest krąg np 7 lat i jedno albo dwa małżeństwa było na 1-2 rekolekcjach a reszta nie jeździ.
Po to są zobowiązania i po to świadomie się decydujesz i je przyjmujesz, żeby w ten sposób się formować. I nie mówię o sytuyacji gdzie ktoś jeździ co roki a po 5 latach che zrobić rok przerwy w rekolekcjach, zeby było jasne
Ostatnio byliśmy na takich co na 20 małżeństw bylo 72 dzieci a kilka było bez dzieci, u nas w krgu były 2 pary z 6tka, 7ka tez sie zdarzyła a 4-5 to był standard. My z 3ka to prawie jak bezdzietni;) mocno bylo.
Mnie on zirytował.
Wychodzi na to, że zaangażowanie religijne katolików jest ich problemem.
A tymczasem większość katolików nie angażuje się w nic. Nic. Nic. Nic.
Jakieś 10% wspólnoty parafialnej buduje ołtarze na Boże Ciało, śpiewa w chórze, przeprowadza zbiórki, działa w hospicjum. Reszta nie robi nic.
Nie sądzę by DK nie był dla jakiejś kategorii ludzi. Może nie być dla Basi i Andrzeja lub Joli i Rafała.