Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Punktualność - niepunktualność
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
DZIAŁA
ja jestem bardziej sztywna w tych kwestiach ( a może byłam?) a mój mąż jest bardziej elastyczny, może też z racji wolnego zawodu np nie potrafi powiedzieć , o której będzie w domu i z zasady jego 30 minut mnożę przez 3
Ale jak gdzieś się razem wybieramy, to ja bardziej spięta jestem i nie lubię, gdy zaczyna się golić, gdy ja już stoję przy drzwiach gotowa do wyjścia
Ja się do pracy np. nigdy nie spoznialam, ale w inne miejsca i owszem. Kiedyś, po pracy, mialam pojechać na rekonesans do pewnej pani, która chciała, żebym okazjonalnie zajęła się jej dzieckiem. Zbliżała się już umówiona godzina, a ja jeszcze do sklepu chcialam wstąpić czy coś. No, nie spieszylam się. Wtedy kolezanka mnie zapytała, czy ja aby nie jestem umówiona na 20tą? Ja na to, że tak, ale przeciez ta kobieta i tak jest w domu.
A kolezanka - A jaka to różnica?!!
I dopiero wtedy (ja! Dorosła wtedy już osoba!) uświadomiłam sobie, że właśnie nie ma różnicy! Umowilam sie, więc mialam być na miejscu o umowionej godzinie. A to, że mi się coś wydawało, nie oznaczało, że tak jest i że tej pani wszystko było jedno, o której przyjdę.
Od kiedy zamieszkałem w dużym mieście zacząłem starać się nie umawiać na sztywne godziny o ile to możliwe.
K
Żyjemy w tak absurdalnie skorposzczurzałym świecie, że doprawdy... mi szkoda życia. Ja u siebie obserwuję, że luzowanie połączone ze zwrotem do ludzi (stawianie relacji z innymi przed powinnościami, terminami itd.) jest cenne.
Dlaczego nie można iść do ogródka, skoro ktoś przyjeżdża? No bo taka jest reguła, że się czeka w gotowości. A ktoś inny ma regułę, że jak kogoś zaprasza i jest cały dzień w domu, to nic się nie stanie, jak się zaproszona osoba spóźni - przecież i tak jest w domu, porobi sobie coś w tym czasie. I kompletnie nie rozumie w czym problem, skoro sama tak robi innym. Nie rozumie czyjegoś stresu, bo sama go nie odczuwa w podobnej sytuacji.
No trzeba się jakoś dogadać.
Ostatnio podejmowałam prawie obcego faceta będąc w koszuli nocnej i w łóżku, bo się spóźnił pół godziny. To było to kluczowe dla mnie pół godziny, którego nie dałam rady wyczekać nie usypiając Najmłodszej, a ona usypia tylko ze mną w łóżku. Inna sprawa, że było już obiektywnie całkiem późno i pora była stosowna, by iść spać. Nie wiem, czy spóźniony czuł się tą sytuacją zestresowany, ale ja, owszem. Mój dyskomfort był dość znaczny.
A co do reguł - jakoś nie mam przekonania, że są one zbędnym balastem. Nie jestem zwolenniczką nadmiernych konwenansów, ale jednak pewne reguły są potrzebne, bo porządkują życie społeczne. Nie kojarzą mi się reguły ze światem skorposzczurzałym. Wręcz, współcześnie nastąpiło znaczne poluzowanie różnych reguł, w porównaniu z czasami dawniejszymi.
W sumie bardzo wygodne założenie
Ja mam raczej wrażenie, że reguły migrują w inne rejony. Choćby wspomnieć ile jest teraz reguł dot. wychowania (co wolno, czego nie wolno, co przyniesie korzyść, a co zaszkodzi). Ale faktycznie - konwenanse są coraz bardziej passe.
Toteż napisałem na początku, że obie grupy nie wchodzą w zażyłość raczej
Mam natomiast w rodzinie osobę, która przywiązuje bardzo dużą wagę do punktualności (wręcz mam wrażenie, że traktuje je jako osobistą zniewagę) i przyznam, jest to dla mnie bardzo stresujące i uciążliwe..
Mam w rodzinie bliskie osoby, które bardzo się spóźniają i zupełnie tym nie przejmują, jednocześnie same zapraszając gości nie mają zwyczaju jakoś specjalnie się z nimi witać ani czymś podejmować, coś tam szykują, jak zrobią, to będzie.
Ja z kolei czekam na swoich gości w odprasowanym fartuszku i z parującą zupą w wazie
Nic się na to nie poradzi. Kontaktów z tego powodu nie zerwę, a dorosłych ludzi się nie wychowa. Nawet ich rozumiem, że po całym tygodniu pośpiechu i stresu, w weekend wrzucają na luz, i choć w ogóle mi to nie pasuje, to pozostaje to zaakceptować.
Powiedziałam jej, co o tym myślę i jak się z tym czuje i pomogło, nie ze od razu byla punktualna, ale starala sie, akto by tam patrzył na 0,5 godzinki !
Zresztą sama doszła z czasem do wniosku, że warto popracować nad punktualnościa, bo nie wszyscy poczekają