Lęk przed wodą

Pola

Jak poradzić sobie z lękiem przed wodą?  W wieku trzydzuestuparu lat nauczyłam się pływać i na basenie, kiedy wiadomo gdzie jest dno popłynę żabką.
Natomiast wszelkie sporty wodne - fatalnie. Próbowałam żeglować z rodziną - lęk jest większy od jakiejkolwiek przyjemności...
Kajaki - też pewnie czasem bywa głęboko...
Poddaję się.  Nie wierzę już że kiedykolwiek poradzę sobie z tym.

kami79

Jeśli lęk jest tak silny to nikt na tej grupie Ci nie pomoże, tylko terapia

paulaarose

Musisz zaufać że nic ci się nie stanie, choć to trudne, jak nie to terapia, jeśli lęk jest za silny 

Rejczel

Widocznie to nie Twoj "charyzmat". Zaufalabym swojej intuicji i juz wiecej nie zmuszalabym sie, nie przelamywala na sile. Woda jest poteznym zywiolem, budzi respekt. Bliscy na pewno uszanuja Twoja decyzje.

Aniela

Też mam lęk przed wodą. Przez przypadek nauczyłam się pływać, gdy dziurawe koło nadmuchiwane odpłynęło sobie, a ja płynęłam dalej. Żyję z tym i mam sie świetnie.

Katarzyna

Terapia behawioralna bywa bardzo skuteczna w tego typu przypadkach.

Pola

Może powinnam poszukać takiego terapeuty..  jest dużo okazji do wspólnego spędzanie czasu na wodzie w naszym przypadku.  A ja "rozbijam" rodzinę.  W poprzednim roku jak i dwa lata temu podjęłam próbę w wyprawie jachtem przez Mazurskie jeziora. W poprzednim roku podczas majówki było tak wietrznie że poprosiłam o możliwość zejścia z jachtu. Okazało się że wśród znajomych na pozostałych jachtach jest spora grupa takich bojaźliwych jak ja. Też zeszlý ma ląd.
Strasznie mnie to męczy. 

Rejczel

Nie jestes bojazliwa, czego dowodem sa Twoje proby przelamywania sie i robienia czegos wbrew sobie, wbrew swojemu poczuciu komfortu - dwukrotna proba wyprawy jachtem.
Nie rozumiem dlaczego mialabys sie zmuszac za wszelka cene do czegos, czego nie znosisz? Twoj organizm daje wyrazne znaki, ze nie lubi zeglowania i przebywanie na wodzie nie przynosi Ci relaksu, odprezenia a przeciwnie - stresuje, wywoluje dyskomfort. Zamiast sie dreczyc jakimis terapiami - dalabym sobie spokoj. Sa inne sposoby wspolnego spedzania czasu.

mamaw

Ja mam tak samo, a nawet gorzej bo pływać też się boję. Pogodziłam się z tym, chyba.

Pola

Zastanawiam się  który odcinek w pomorskiem jest płytki. Wyczytałam że Radunia ma  średnią głębokość ok 2 metry

mamaw

Ciekawa jestem czy po terapii można dojść do takiego stanu, że pływanie sprawia radość? Czy tylko jest to do zniesienia? Bo jeśli do zniesienia to uważam, że nie warto.
Poly, a jak u Ciebie z samolotem?

Pola

Leciałam jesienią do Izraela. Całkiem ok. Choć nie była to przyjemność. 

Izka

Ja miałam w pewnym momencie tak, że bałam się iść kładką dla pieszych mega szeroką środkiem bo miałam uczucie że mnie zwieje, lek wysokości. Praca nad sobą w nurcie terapii behawioralnej pomogła i takich irracjonalnych leków się pozbylam. Szkoda żeby irracjonalne lęki ograniczały. Mam tu info od żeglarza że jachty mazurskie są praktycznie niezatapialne, obróci się ale nie zatonie. Kamizelka utrzyma na powierzchni - ja nie umiem zasadniczo pływać i siedziałam w kamizelce - można nabyć taką niedużą która sie w razie upadku do wody pompuje. Jeśli rozsądny żeglarz prowadzi to nie ma się czego bać. Po białym szkwale teraz się pilnuje bezpieczeństwa bardziej. Lęki też mogą wynikać z problemów np z tarczycą. Ja jestem osobą lękową i powinnam pracować nad jazda samochodem bo mega się boję i unikam a wypadałoby dla wygody rodziny jeździć samemu. Pozdrawiam  

kawusiowa

Czy wokół sa ludzie,  ktorzy jakby cos, to ci pomoga? Sama sie uczylam plywac kilka lat, a wszelkich pomostów bez barier sie boje i tak

kawusiowa

W zeszłym roku bylam na takim wyjezdzie, ze w pewnym momencie musieliśmy przejść przez stary, zelazny most pełen dziur. Od razu jeknelam: Ale ja sie boję! Na to kumpel: Spoko, javtez sie boje. Po czym automatycznie z drugim gosciem zrobili mi obstawe. I przeszliśmy

kawusiowa

Duzo mi dala zarówno ich pomoc, jak i akceptacja tego, ze moge sie bac

szczurzysko

Ja nie umiem pływać. Boję się być nie tylko na wodzie, w sensie lodzi, ale w samej wodzie jak jestem to tylko w basenie i do kolan, jak sól pasa to muszę się trzymać czegos. 
Jakos mi to nie przeszkadza, po prostu na basen mogę tylko stać i pilnować dzieci jeśli to płytka woda, na głębszej już musi z dziećmi iść maz. 
Nie  przeszkadza mi bo nie pływamy zaglowkami, nie spędzamy czasu nad wodą. Pływam promem ale.on nie daje takich efektow, poza chorobą morska. 
Gorzej z lękiem przed lataniem, bo trochę jestem skazana na to z racji miejsca zamieszkania. Jeszcze te wielkie samoloty to jako tako, ale takie małe, co się trzęsą i podskakuja w powietrzu, a jak wyląduje to jeszcze to rzuca.... A takimi muszę też latac. Raz lecialam karetka powietrzną, taki malutki samolocik, siedziałam zaraz za pilotami - koszmar. Już nie wiem czego bardziej się bałam: szpitala czy lotu, ale chyba bardziej tego lotu bo w szpitalu czekała mnie dość prosta procedura. 

mamaw

Pocieszę Was, ja nie latam, ani nie pływam. Nigdy nie leciałam, nie wsiadłbym na pokład nawet i nigdy nie zamierzam. Samolot musialby lądować w połowie drogi Po prostu przyjmuję, że drogi morskie i powietrzne dla mnie nie istnieją.

mamaw

Nie znoszę też wesołych miasteczek i szalonych atrakcji z których w trakcie nie można wysiąść. 

Pola

Czytałam trochę skąd się to może brać.  
Ja wychowana na Kaszubach wśród jezior. 
Słyszałam jako dziecko - nie wchodź do wody bo się  utopisz.  To się w głowie koduje mocno..

Izka

@Elunia dzięki.
@Pola dzięki. Dzięki temu wątkowi dzisiaj pojechałam z mniejszym stresem Taka łaska  

kociara

Ja mam taki defekt, że woda na twarzy, w okolicy oczu, uszu i nosa i jest dramat.
Wejdę do wody, ale tak, żeby mi się makijaż nie rozmazał. 
Nawet silny deszcz i już wrażenie, że się topię. 
Zero wchodzenia pod wodę, zero prysznica na twarz, zero chlapania. 
Tu żadne terapie nie pomogą, bo to nie jest kwestia lęku ile silny, bardzo silny dyskomfort. 
Nie znoszę też pod stopami żadnego mułu, wodorostów 

Izka

@kociara a to nie fobia? 

kociara

Izka powiedział(a):

@kociara a to nie fobia? 

Nie wiem, od maleństwa nie mogłam mieć nic mokrego w okolicy uszu, oczu i nosa, nie znosiłam chlapania 

Predikata

A jak w praktyce wyglada taka terapia behawioralna na lęk przed wodą?
ja bardzo boję się wody. Tak dość chorobliwie nawet.
ale się nie przelamuję, bo w sumie nie muszę. Chociaż ostatnio na zaporze wodnej wprowadziłam rodzinie nieco zamętu, ale jakoś wszyscy przeżyliśmy. 

Miałam w dzieciństwie przykry incydent wodny. I jak na basenie pływam i luz, tak w przyrodzie wchodzę tylko do górskich potoków bez strachu. Nad jezioro i morze nie pojadę z własnej woli.

camille

Ja też się boję wody. Ale tylko takiej brudnej, gdy nie widzę dna. Na basenie jest fajnie, lubię pływać. Cieszę się że rodzice zapisali mnie na basen i nauczyłam się pływać w wieku 7 lat, chociaż kosztowało mnie to sporo stresu, bo woda była głęboka na tym basenie.
Raz byłam na kajakach i podobało mi się, ale tutaj woda miała głębokość ok 1m, gdy tylko wypłynęliśmy na jezioro to już skończyła się przyjemność a zaczęło napięcie. Tak samo nad wodą, mogę chlapać się z dziećmi do pasa ale wejście na molo to dla mnie stres i też ogromnie boję się o dzieci.
Dużo moich przyjaciół pływa łódkami i namawia mnie na rejsy, ja zawsze odmawiam bo dla mnie to nie byłby odpoczynek. Taka jestem i już. Wolę góry, wycieczki, sporty, spa z basenem. Nie walczę z tym. Na tyle ile mogłam oswoiłam się z wodą aby w razie czego się uratować, lecz unikam takiej głębokości gdy nie stoję na dnie. Nie każdemu musi to sprawiać przyjemność. 

In Spe

Ja też boję się dużych zbiorników wody. Nie mogę bez strachu na nie patrzeć.
Kiedyś podczas pory deszczowej ( kiedy oczywiście nieustannie lało jak z cebra)  usłyszałam, że jest nad nami 15km warstwa chmur, które muszą się "wypadać"

mamaw

Tecumseh, możesz napisać coś więcej o tym w jaki sposób sam sobie zrobiłeś ten behawioryzm?

kociara

Ja się zgadzam co do istoty terapii tule że ja nie wiem, czy to jest lęk.
Ja nie umiem tego wytłumaczyć, ale u mnie nie jest lek przed wodą, utoniecien itp tylko sama woda w okolicy nosa, oczu i uszu jest nie do zniesienia. Nie tylko w akwenie czy basenie ale nawet w wannie czy pod prysznicem. Jak już wspominałam, nawet mocno padający na twarz deszcz to ogromny dyskomfort.
Pławić się w basenie, turkusowym morzu uwielbiam. 
Wody jako takiej się nie boję, nie pływam tam, gdzie nie ma gruntu, na statek i łódkę Wejdę, ale np sama myśl o nurkowaniu powoduje, że mam duszności, władnie dlatego, że woda przy uszach. Ale gdyby był taki uniform z hełmem, który izoluje uszy, oczy i nos od wody byłabym pierwsza.
Nie wiem czy jasno piszę 

kociara

Mam chyba też klaustrofobię, nie znoszę tłumów (unikam), do kopalni w Wieliczce weszłam, ale koledzy mnie cały czas zagadywali, jednak tam są duże przestrzenie, więc lęku nie czułam. Jako opiekun na wycieczce w Twierdzy Riese weszłam z zaskoczenia i mając pod opieką dzieci musiałam dać radę. Tam jest taka "ścieżka", płynie się łódką pod ziemią (uff, płytko), potem chodzi tak, żeby do wody nie wpaść (też płytko). Bunkry też zwiedzam, ale z lekkimi dusznosciami
Za groma nie wejdę do wąskiej jaskini
Pamiętacie akcje ratowania chłopców z zalanej jaskini?
Oddychać nie mogłam, dla mnie to najgorszy koszmar, wąsko i pod wodą. 

hipolit

Jako dziecko topiłam się. I to chyba wpłynęło na mój lęk przed
wodą, choć ja tego zdarzenia nie pamietam. 

Całe lata nie potrafiłam przemóc nauki pływania. Choć bardzo lubie przebywać nad woda  
Przełamałam się i poszłam się uczyć
żabka daje radę, kraulem tylko z płetwami nijak nie potrafię przebić się na głęboka wodę bez nich. Wiec pewnie coś tam w głowie siedzi (tzn siedzi bo instruktorka odrazu to wyczuła i powiedziała).
Ja ogólnie muszę mieć jakiś punkt bezpieczeństwa dla mnie- np na basenie pływam tylko na torze pierwszym/ostatnim bo jest ścianka zaraz obok. Na morzu tylko tam gdzie oddzielona część do pływania bojami. Jezioro odpada, chyba ze to jakieś strzeżone miejsce i są te boje. 

Trudno. Ale da się jakoś na tyle, ze póki co, raz się odważyłam na otwartym morzu wejść do wody, oczywiście blisko drabinek na statek, ale kosztowało mnie to wiele. 

Wysokość. 

Mieszkałam pół życia na 6 pietrze. Myłam okna, nie było problemu. Do czasu aż przy jednym myciu sznurówka mi się zahaczyła o stołek i spadłam na rutynę okna. Od tej pory mam
ogromny lęk. Nie wejdę nawet na ost stopień drabiny takiej pokojowej. 

Samolotem lubie bardzo latać.