Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Co z tą edukacja seksualna
Konto skasowane na prośbę użytkownika.
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Wdz jest dla 5,6 klas
Z tego, co się orientuję Nic tam nie ma takiego (w programie), co mozna byłoby podciągnąć pod promocje rozwiązłości
Edukacji seksualnej w polskiej szkole nie ma, jest wychowanie do życia w rodzinie. A co jest w programie nauczania, jest rzeczą jawną dla zainteresowanych.
Nie ma edukacji seksualnej
Jest wdż, tam w zasadzie nic o seksie
No ale co z tego?
Mylisz pojęcia i posługujesz sie fałszywymi argumentami.
I co z tego, ze krzyk
Program jest jasny, tresci znane, zajęcia nie są obowiązkowe
Gdzieniegdzie zaczyna jednak obowiązywać.
Nie o wdż ty chodzi.
Obejmuje całość zagadnień dotyczących seksualności czyli całokształtu zjawisk w życiu człowieka wynikających z tego, że ma płeć, i związanych z płcią.
I wdż jak najbardziej jest elementem tej edukacji.
Skąd w ogóle taki pomysł? Wyjaśniam to w tym tekście:
https://mamaroza.pl/blog/edukacja-seksualna-epizod-ii/
Pomysłodawcami ES byli pedofile, którzy wpadli na pomysł takiego wychowywania dzieci, aby same wskakiwały im do łóżek. Ponieważ byli oni powiązani z politykami pokolenia rewolucji seksualnej, ich sprośne marzenia stały się rzeczywistością.
Wychowanie do życia w rodzinie obejmuje znacznie więcej zagadnień niż te związane z seksualnością. Np. dojrzewanie emocjonalne, fizyczne, społeczne, związki emocjonalne, role społeczne, A przez edukację seksualną rozumie się edukację dotyczącą seksualności, włączając w to związki i obowiązki emocjonalne, anatomię seksualną człowieka, aktywność seksualną, reprodukcję seksualną, wiek zgody, zdrowie reprodukcyjne, prawa reprodukcyjne, bezpieczny seks, kontrolę urodzeń i abstynencję seksualną.
Ten ostatni kawałek wzięłam z wikipedii, ale odpowiada on temu, co zwykle rozumie się przez edukację seksualną w tzw. debacie społecznej.
Tak więc edukacja seksualna jest częścią wychowania do życia w rodzinie, a nie na odwrót.
http://2lo.edu.pl/acp/files/PROGRAM%20PROFILAKTYKI.doc
Nie, nie ma. Nie pracuje w szkole, nie ma przygotowania pedagogicznego. Jest psychologiem klinicznym, który zrobił różne kursy z dziedziny seksuologii. Nie mam nic przeciwko temu, aby ludzie chodzili do niej na terapie, ale nie jest żadnym autorytetem.
O zlepku komórek można mówić do 6 tyg. życia płodowego, ale i wtedy filozofia nie odmawia temu bytowi miana istoty ludzkiej.
Jest faktem, że edukacja seksualna zachęca do wczesnej edukacji, co skutkuje ciążą u małolatek.
Do młodzieży ten fakt nie trafia, oni żyją w wirtualnym świecie, a przy tym mają konsumpcyjne nastawienie do życia.
> To pokazuje pewien paradoks, że teraz są na nie, to dlaczego robiły to wcześniej??? Co się zmieniło?
Jakie jest tego wytłumaczenie? <
Wytłumaczenie jest proste - znane mi z autopsji.
W latach 70-80, przed używaniem USG dobrej rozdzielczości, nie zdawano sobie sprawy, że mamy do czynienia z dzieckiem, a nie zlepkiem komórek.
Filozofia była i jest trudno przyswajalna, a Kościół już wtedy dla wielu osób nie był autorytetem.
Przy tym jeszcze w latach 80 lekarze byli przekonani, że nawet noworodek nie czuje bólu i nie ma świadomości istnienia.
O celowej ignorancji można mówić obecnie, gdy jest powszechnie informowanie czym tak naprawdę jest aborcja.
Teraz, to jedynie do 6 tyg. ciąży można żyć w ignorancji.
Dzisiaj już wiemy, że od 6 tyg. życia płodowego u dziecka zaczyna wykształcać się serce, a od 8 tyg. zaczyna pracować mózg. Maleństwo wizualnie upodabnia się już do małego człowieczka, trudno je nazwać zlepkiem komórek.
> I w dawnych czasach też były kobiety, które wiedziały ze nie mają sumienia usunąć ciąży. <
W zdecydowanej większości głęboko wierzące; znałam katoliczki, chodzące każdej niedzieli do kościoła, które usuwały ciążę, bo np. było już dwoje dzieci, a mąż nadużywał alkoholu.
Ja nie natrafiłam wtedy na kobietę, która była by przekonana, że płód jest już maleńkim człowieczkiem. Przy pierwszym razie miałam wątpliwości, ale gdy je wyrażałam, to mnie zagłuszano. "Młoda jesteś, masz jeszcze czas na dzieci, itp.". Jeden z lekarzy, którego mamie zaproponowano, nie chciał przerwać mojej ciąży, bo zobaczył, że mam z mężem konflikt serologiczny i po aborcji mogę mieć problem z zajściem w ciążę.
Wobec tego "psiapsiułki" mamy znalazły lekarza, który nie miał już tego rodzaju skrupułów. Całe moje otoczenie to były osoby pokroju współczesnego lewactwa.
Wszystkie koleżanki mamy były już kilkakrotnie zamężne, albo żyły na kartę rowerową.
Tylko moja mama była "dziwaczką", bo będąc wdową nie przygarnęła żadnego misia.
Wtedy małżeństwa wymagano jedynie od młodej dziewczyny, która nie miała za sobą przeszłości. Po rozwodzie było się już kobietką wyzwoloną. Pierwszy raz wyszłam za mąż na zasadzie - zaraz wracam. Rozwód dla mojej rodzicielki był już do przełknięcia, tym bardziej, że młodzian wpadł w alkoholizm.
Tak więc klimaty mieliśmy takie, jakie dzisiaj są powszechne wśród obyczajowej lewicy.
Nie ukrywam, że nawet mi się to podobało. Było beztrosko (na utrzymanie zarabiał mąż), barwnie i wesoło.
Dzisiejsze panie pro life, to po prostu takie, które akceptują kompromis aborcyjny, a antykoncepcję traktują niczym suplementy.
Myślę, że wiele kobiet w tamtych latach wypierało prawdę.
Bo jak wytłumaczyć, że kobieta urodziła miedzy 20 a 28 r. ż pięcioro dzieci.
Przecież miała już świadomość po 5 ciążach, co i jak i ze to będzie dziecko, a nie zlepek komórek, chociaż oczywiście rozumiem, ze było jej na pewno bardzo ciężko, zwłaszcza że były to czasy kiedy ojciec w zasadzie nie zajmował się dzieckiem.
Ostatnio pod artykułem o matce wychowującej ciężko niepełnosprawne dziecko, rozgorzała rozmowa, o tym ze w zasadzie to powinna ona poddać je eutanazji, bo po co wszyscy maja się męczyć i ponosić koszty