Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Pochwała pracy w domu
Niektórzy obłudnie wzdychają, wyrażając tęsknotę za ciepłem domowego ogniska, a równocześnie nie chcą zrozumieć, że podtrzymywanie tego ognia jest bardzo trudne, jeśli oboje małżonkowie pracują poza domem. Istniejąca od kilkudziesięciu lat moda na pracę kobiet poza domem godzi bezpośrednio w rodzinę i z pewnością nie sprzyja umacnianiu więzi ani między samymi małżonkami, ani między rodzicami a dziećmi.
Rodzina przypomina trochę małą firmę. Jak każde przedsiębiorstwo, funkcjonuje ona na różnych płaszczyznach i zaniedbywanie jednej z nich kosztem drugiej może być groźne w skutkach. Małżonków można też porównać do dwóch filarów, na których opiera się cała rodzina. Złe rozmieszczenie filarów może spowodować upadek całej konstrukcji. Zarabianie pieniędzy jest rzeczą niewątpliwie ważną, bo zależy od niej byt materialny całej rodziny. Tradycyjnie osobą zarabiającą pieniądze w rodzinie był mężczyzna. Niestety, często okazuje się, że zarobki jednej osoby są niewystarczające, by utrzymać całą rodzinę. Jak to się dzieje, że mimo "zdobyczy socjalizmu" wiele osób pracuje coraz więcej, a pieniędzy starcza im na coraz mniej, podczas gdy jeszcze sto lat temu utrzymanie wielodzietnej rodziny włącznie ze służącą do cięższych prac było dla średnio zarabiającego urzędnika czymś naturalnym, to temat do odrębnej dyskusji. Jest jednak faktem, że w wielu wypadkach kobieta szuka zatrudnienia poza domem z czystej konieczności i wówczas trudno z taką koniecznością dyskutować.
Zdarza się jednak, że nie jest niezbędne, by kobieta pracowała, a mimo to podejmuje ona pracę poza domem. My postanowiliśmy, że jeżeli tylko będzie to możliwe, żona - mimo wyższego wykształcenia - zajmie się prowadzeniem domu. Codzienne życie pokazuje, że nasza decyzja była słuszna.
Praca zawodowa kobiety ma bowiem ogromny wpływ na funkcjonowanie całej rodziny. Jest oczywiste, że jeżeli mąż pracuje poza domem, a jego żona nie pracuje zawodowo, to właśnie ona zajmuje się domem.
Niektórzy niewdzięczni mężowie nie doceniają tej pracy. Z gospodyń domowych pokpiwa się zupełnie jawnie w większości mediów, twierdząc, że "siedzą w domu i nic nie robią", że to "ciemne, leniwe garkotłuki bez ambicji". Czy w tym wypadku nie obowiązuje zasada tolerancji czy poprawność polityczna i na kobietach prowadzących dom można sobie używać do woli, wylewając na nie pomyje własnych frustracji...?
Etaty dla żony
Tymczasem dla każdego, kto się chociaż chwilę zastanowi, jest oczywiste, że takie podejście jest z gruntu fałszywe.
Kobieta, która zostaje w domu, ma przed sobą bardzo wiele pracy. Na dodatek fakt, że chodzi o pracę dla własnej rodziny, nie pozwala na niedbałe potraktowanie tego zajęcia i sprawia, że kobieta wkłada w tę pracę całe swoje serce. Mówi się, że w domu zawsze jest co robić. I jest to prawda. Opieka nad dziećmi, pranie, prasowanie, sprzątanie, gotowanie, zmywanie, robienie zakupów, a dodatkowo często szycie i praca w ogrodzie (w domach jednorodzinnych) to zajęcia bardzo pracochłonne i wymagające wielu cennych umiejętności, które przecież nigdy się nie kończą. Kobieta musi być nieraz pedagogiem, psychologiem, pielęgniarką, lekarzem, ogrodnikiem i ratownikiem medycznym.
Jest coś schizofrenicznego w tym, że w głębi duszy wszyscy doskonale wiedzą, iż praca w domu jest ciężka i wymaga wysokich kwalifikacji (zdobywanych często w praktyce), ale głośno mówią coś zupełnie innego. Ugotowanie dobrego obiadu nie jest proste. Gotowanie codziennie smacznego obiadu to prawdziwe mistrzostwo. Niektórzy są skłonni wydać sporą kwotę na wyjście do restauracji, równocześnie lekceważąc mistrzynie kuchni, jakimi są ich własne żony. Są gotowi płacić obcej opiekunce do dzieci, która przecież mimo najlepszych chęci nigdy nie dorówna matce. Płacą słono za pranie i prasowanie odzieży, deprecjonując tę samą pracę wykonywaną przez ich żony. Myślą o skorzystaniu z usług projektanta ogrodów, nie widząc, że ich żony potrafią wykonać tę samą pracę często z większym smakiem.
Mama nie do zastąpienia
Tymczasem dom bez kobiety jest pusty. Jeżeli oboje małżonkowie pracują, to przez wiele godzin dziennie nic się w nim nie dzieje. To kobieta tworzy atmosferę domu i nad nią czuwa [...]
(Bronisław Jakubowski, Nasz dziennik, Wtorek, 25 maja 2010, Nr 120 (3746))
więcej http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100525&typ=ro&id=ro11.txt
Po tej lekturze poczułam się bardzo podbudowana, myślę, że ten artykuł kogoś jeszcze ucieszy tak jak mnie.
Rodzina przypomina trochę małą firmę. Jak każde przedsiębiorstwo, funkcjonuje ona na różnych płaszczyznach i zaniedbywanie jednej z nich kosztem drugiej może być groźne w skutkach. Małżonków można też porównać do dwóch filarów, na których opiera się cała rodzina. Złe rozmieszczenie filarów może spowodować upadek całej konstrukcji. Zarabianie pieniędzy jest rzeczą niewątpliwie ważną, bo zależy od niej byt materialny całej rodziny. Tradycyjnie osobą zarabiającą pieniądze w rodzinie był mężczyzna. Niestety, często okazuje się, że zarobki jednej osoby są niewystarczające, by utrzymać całą rodzinę. Jak to się dzieje, że mimo "zdobyczy socjalizmu" wiele osób pracuje coraz więcej, a pieniędzy starcza im na coraz mniej, podczas gdy jeszcze sto lat temu utrzymanie wielodzietnej rodziny włącznie ze służącą do cięższych prac było dla średnio zarabiającego urzędnika czymś naturalnym, to temat do odrębnej dyskusji. Jest jednak faktem, że w wielu wypadkach kobieta szuka zatrudnienia poza domem z czystej konieczności i wówczas trudno z taką koniecznością dyskutować.
Zdarza się jednak, że nie jest niezbędne, by kobieta pracowała, a mimo to podejmuje ona pracę poza domem. My postanowiliśmy, że jeżeli tylko będzie to możliwe, żona - mimo wyższego wykształcenia - zajmie się prowadzeniem domu. Codzienne życie pokazuje, że nasza decyzja była słuszna.
Praca zawodowa kobiety ma bowiem ogromny wpływ na funkcjonowanie całej rodziny. Jest oczywiste, że jeżeli mąż pracuje poza domem, a jego żona nie pracuje zawodowo, to właśnie ona zajmuje się domem.
Niektórzy niewdzięczni mężowie nie doceniają tej pracy. Z gospodyń domowych pokpiwa się zupełnie jawnie w większości mediów, twierdząc, że "siedzą w domu i nic nie robią", że to "ciemne, leniwe garkotłuki bez ambicji". Czy w tym wypadku nie obowiązuje zasada tolerancji czy poprawność polityczna i na kobietach prowadzących dom można sobie używać do woli, wylewając na nie pomyje własnych frustracji...?
Etaty dla żony
Tymczasem dla każdego, kto się chociaż chwilę zastanowi, jest oczywiste, że takie podejście jest z gruntu fałszywe.
Kobieta, która zostaje w domu, ma przed sobą bardzo wiele pracy. Na dodatek fakt, że chodzi o pracę dla własnej rodziny, nie pozwala na niedbałe potraktowanie tego zajęcia i sprawia, że kobieta wkłada w tę pracę całe swoje serce. Mówi się, że w domu zawsze jest co robić. I jest to prawda. Opieka nad dziećmi, pranie, prasowanie, sprzątanie, gotowanie, zmywanie, robienie zakupów, a dodatkowo często szycie i praca w ogrodzie (w domach jednorodzinnych) to zajęcia bardzo pracochłonne i wymagające wielu cennych umiejętności, które przecież nigdy się nie kończą. Kobieta musi być nieraz pedagogiem, psychologiem, pielęgniarką, lekarzem, ogrodnikiem i ratownikiem medycznym.
Jest coś schizofrenicznego w tym, że w głębi duszy wszyscy doskonale wiedzą, iż praca w domu jest ciężka i wymaga wysokich kwalifikacji (zdobywanych często w praktyce), ale głośno mówią coś zupełnie innego. Ugotowanie dobrego obiadu nie jest proste. Gotowanie codziennie smacznego obiadu to prawdziwe mistrzostwo. Niektórzy są skłonni wydać sporą kwotę na wyjście do restauracji, równocześnie lekceważąc mistrzynie kuchni, jakimi są ich własne żony. Są gotowi płacić obcej opiekunce do dzieci, która przecież mimo najlepszych chęci nigdy nie dorówna matce. Płacą słono za pranie i prasowanie odzieży, deprecjonując tę samą pracę wykonywaną przez ich żony. Myślą o skorzystaniu z usług projektanta ogrodów, nie widząc, że ich żony potrafią wykonać tę samą pracę często z większym smakiem.
Mama nie do zastąpienia
Tymczasem dom bez kobiety jest pusty. Jeżeli oboje małżonkowie pracują, to przez wiele godzin dziennie nic się w nim nie dzieje. To kobieta tworzy atmosferę domu i nad nią czuwa [...]
(Bronisław Jakubowski, Nasz dziennik, Wtorek, 25 maja 2010, Nr 120 (3746))
więcej http://www.naszdziennik.pl/index.php?dat=20100525&typ=ro&id=ro11.txt
Po tej lekturze poczułam się bardzo podbudowana, myślę, że ten artykuł kogoś jeszcze ucieszy tak jak mnie.
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Mam tylko cichą nadzieję, że mnie tak nie odwali....
Ale mam plan- wtedy codziennie rano na Mszę Świętą na 8.00 potem prosto na basen, potem zakupy i gotowanie obiadu, potem ploteczka, potem fryzjer albo kosmetyczka albo solarium.
...uwierzycie mi jak powiem, że nigdy nie byłam w solarium?
:cool:
A z pracą zawodową to róznie bywa. Najważniejsze, aby była wyborem. Zdaję sobie sprawę, że wiele kobiet pracuje, bo musi, potem wraca do domu i zasuwa na drgi etat. Nie wszyscy jednak tak mają, praca potrafi być pasją, sprawiać kupe radości. Nie wszyscy też wybierają model rodziny wielodzietnej, mają 2, maks trójkę dzieci, w podobnym wieku, które w pewnym momencie idą do przedszkola, szkoły - wtedy naprawdę nie ma wiele przeszkód, aby wrócić do pracy, szczególnie jak ma się np pomoc w domu i zrobienie zakupów, obiadu i sprzątniecie nie jest już problemem. Trochę trudniej oczywiście pracować kobiecie będąc matką wielodzietną, mówię tu o 5 i więcej dzieciach - wtedy rzeczywiście taka praca przynosi więcej szkody niż pożytku.
Poza tym denerwuje mnie przeciwstawienie sobie "siedzenia w domu" z pracą zawodową. Moja znajoma matka piątki dzieci - wszystkich szkolnych, kobieta niezwykle zamożna, jest bardzo zaangażowana społecznie, robi naprawdę dużo dobrego, a doba 24 godzinna to dla niej za mało (w końcu dzieci cały dzień w tej szkole nie siedzą;).
Ja osobiście lubię moją pracę, udawało mi się zresztą do tej pory to tak zorganizować, żeby nie ciepriały przez nią dzieci (możliwość kończenia 14 - 15 i ew praca późnym wieczorem), na razie jestem na macierzyńskim, potem urlop, a potem wychowawczy - ile go wezmę dokładnie jeszcze nie wiem, pod koniec tygodnia mam rozmowę z szefem i się okaże.
Już prędzej jakieś społeczne właśnie zaangażowanie.
Z tym kolejnym dzieckiem to wspaniały pomysł czasem wydaje się to jednak bardzo trudne, w moim przypadku cała nadzieja w Bogu. Problem polega również na tym, że bardzo lubię zajmować się domem i dziećmi i nie bardzo mogę sobie wyobrazić, aby jakaś inna praca dawała mi tyle radości i satysfakcji. Największe załamania przychodzą do mnie właśnie w związku z małą ilością dzieci. Staram się nie wybiegać za bardzo w przyszłość i modlić gorąco o łaskę liczniejszego potomstwa.
Mały teraz śpi, a ja nie mam co robić... Posprzątane, pranie suszy się na deszczu:bigsmile:
Patrz, to tak jak ja. Też bylibyśmy stratni.
Ale nie zawsze są to ogromne pieniądze. Z tym że u nas dochodzi kwestia sporych pieniędzy z racji choroby męża i darmowe leki, co jest ważne, bo w Pl cała jego renta szła na leki... I mąż oczywiście pracuje (choć nie może każdej pracy wykonywać, co powoduje trudność w znalezieniu pracy, nie może też brać nadgodzin i wiele innych jest utrudnień z racji choroby).