Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Skrzyżowana lateralizacja
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Nie potrafię ładnie napisać na kartce czy w zeszycie w momencie jak leży prosto na stole. Zawsze góra kart zeszytu musiała być skierowana w lewo, żebym napisała i narysowała coś prosto i ładnie.
W terenie orientuję sie bardzo dobrze. Nie zdarzyło mi się jeszcze nigdzie zgubić, ale nie potrafię zorientować się w rysunkach technicznych. Często mam dwie lewe ręce jeśli chodzi o potrzymanie czegos we właściwy sposób o co mój mąż ma nieustannie miewa pretensje, bo czasem mu pomagam przy skręcaniu i klejeniu różnych rzeczy.
Niecierpię robić na drutach i nie dlatego że mi nie wychodzi tylko że muszę się bardzo skupiać na robótce a i tak bez przerwy sie mylę.
Mylę strony i zawsze muszę sprawdzić która jest prawa ręką a i tak potrafię się pomylić.
Nie mam prawa jazdy ale jak jadę na rowerze to sie boję samochodów, tak samo mam trudności z przechodzeniem przez ulicę bo nie zauważam odległości.
Oni tam na farmacji to chyba mają pięć lat grafologię
Teraz u mojego średniaka stwierdzono skrzyżowaną lateralizację (leworęczność i prawooczność). A ja nie mam przekonania, że on jest leworęczny. I to nie tylko dlatego, że pisze, rysuje, czy je prawą ręką. No, nie do końca mi ta leworęczność pasuje... Może on oburęczny, jak mamusia? Tak, czy inaczej, z pisaniem ma poważne kłopoty.
Moj maz leworeczny ale z tych niegnebionych, zwlaszcza w domu okazali mu wiele wsparcia, i w szkole widzac nastawienie rodziny sie nie czepiali, wiec pisze tylko lewa reka, natomiast duzo innych rzeczy robi jedna lub druga.
Kierunki myli potwornie, ale nawet sie niezle orientuje w przestrzeni (choc czasem kazdemu zdarzy sie jakas wpadka hehehe).
Nasza pierwsza corka tez jest leworeczna i bylo to widac juz jak miala pare miesiecy, nawet jak miala cos blizej prawej reki, chwytala to lewa. Nie bedziemy jej w zaden sposob "nawracac", ale wiedzac to wszystko o czym tu piszecie, przyjrzymy sie zawczasu czy nie ma tez jakis "skrzyzowan", zeby w razie czego jej pomoc :bigsmile:
Naprawde wielkie dzieki za zalozenie tego watku!!!!
Napiszę przy okazji, że najtrudniej podejmować mi decyzje w stosunku do własnych dzieci, inne obserwuję z jakimś dystansem i niektóre sprawy są takie "oczywiste", jasno układaja się w całość. Przy własnych dzieciach mam jakąś zaćmę i tracę grunt pod nogami. Np. decyzja czy posłać nasza 6-latkę do szkoły była dla mnie koszmarnie trudna.... narazie jest zapisana do pierwszej klasy, chociaż jeszcze zostawiam sobie taką furtkę, że jak wyczuję na zebraniu, że pani wychowawczyni jest nieprzychylna 6-latkom w I klasie to ją jednak przepiszę do zerówki (która zresztą jest w szkole). Zresztą postawa nauczyciela jest chyba największym problemem w nauczaniu małych dzieci, są przyzwyczajeni, że po przedszkolu dzieciaki lepiej lub gorzej, ale jednak znały literki i umiały czytać, a tu teraz muszą zaczynać od zera.
Nasza 6-latka sprawnie czyta (o dziwo, bo nikt z nią nie siedział nad książkami, poprostu pytała o literki, raz była ze mną na zajęciach w poradni, kiedy uczyłam pierwszoklasistów czytać sylabami), natomiast pisanie to masakra - pisze od prawej do lewej, przestawia litery, pisze je odwrotnie (WG WSZELKICH NORM MA DO TEGO PRAWO W TYM WIEKU, ALE POWIEDZCIE TO PRZEWRAŻLIWIONEJ MATCE)
Mój prawie siedmiolatek kończący właśnie pierwszą klasę (właśnie ten od problemów z lateralizacją) ma całkiem podobny problem. Czyta w zasadzie płynnie i ze zrozumieniem, choć nikt go tego jakoś szczególnie nie uczył. Za to pisanie, pomimo żmudnych ćwiczeń, to tragedia - mylą mu się litery małe i wielkie, pisane i drukowane, pisze lustrzane odbicia, nie trzyma się liniatury. Szkoła jakoś nie robi z tego problemu - uważają, że w końcu się nauczy. Za to pani w pradni pp była zdegustowana takim opóźnieniem u inteligentnego, skądinąd, dziecka.
Jeżeli dziecko dobrze czyta, rozumie co czyta, nie ma innych problemów w nauce to chy7ba bym poczekała z opiniami, tak do końca 3-ciej albo nawet do 4-tej klasy. Życzę spotkania mądrej osoby w poradni, mądrych nauczycieli
Mój pierworodny (9 lat, III klasa), z kolei, zgorszył panią w poradni ilością błedów ortograficznych które robi. Moim zdaniem (jak porównuję ze sobą na poziomie szkoły podstawowej), to z tymi jego błędami nie jest tak tragicznie - robi ich na stronę tyle, co ja robiłam w jednej linijce. Ale pani się przejęła i poleciła nam zaopatrzenie się w książki "Ortograffiti" i ćwiczenie w domu. Pewnie mu nie zaszkodzi
Tylko najmłodszy (prawie 5 lat) nie wzbudził żadnych podejrzeń. Może dlatego, że badała go inna pani? Dziwne to dla mnie o tyle, że w porównaniu ze starszymi braćmi w tym samym wieku jest zapóźniony - z trudem pisze drukowanymi swoje imię, nie zna liter, cyfry rozpoznaje od 1 do 5, trochę tylko dodaje na palcach w zakresie 1-10 ale odejmować już nie potrafi, kolorowanie obrazków jest dla niego za trudne (nie mieści się w ramkach) i zbyt nudne. Za to w innych dziedzinach widać, że to bystry i oblatany dzieciak, tyle, że nauka czytania, pisania i liczenia na razie go nie zainteresowała.
Może ktoś coś poradzi.
To ja z kolei taki dziwolag, ktory zawsze zbieral pochwaly za charakter pisma
Tylko zastanawia mnie, co napisalas o Twoim prawie 5-latku. Moja corka konczy piec pod koniec sierpnia. Tez nie pisze, a uzywa naprawde prostego zdrobienia swojego imienia. Pare razy juz pisala, ale teraz zaprzestala zupelnie, nawet szlaczkow nie chce robic. Liczy i dodaje w zakresie 10, nie odejmuje. A jakos nie wydaje mi sie zapozniona, ani tak ogolnie ani w porownaniu z kolezankami. Chwilowo jej cala energia tworcza idzie w balet oraz przebieranie sie za panne mloda (obowiazkowo brzuch wypchany balonem). Jesli chodzi o powazne plany zawodowe, to ostatnio na topie dentysta dzieciecy (fakt, ze od zawsze mowi tylko i wylacznie o zawodach medycznych, inne ignoruje).
O tak, wszelkie gry zespolowe z pilka to byl koszmar, a ze w podstawowce i liceum nic innego sie nie robilo, nienawidzilam w-fu szczerze i doglebnie, nawet z niego wagarujac.
Na studiach mialam wybor i okazalo sie, ze lubie ruch!!!
AB - dziecko z FAS to codzienna praca matczyną miłością, szukałabym wsparcia w organizacjach pozarządowych, w stowarzyszeniach, u ludzi z misją i pasją. W swojej pracy zawodowej poznałam jedną taką panią, która dla swoich dzieci (tych z pracy) robi naprawde wiele - zapędza swoich rodziców, teściów do budowaniu im pomocy rozwojowych, wymyśla nowe ćwiczenia stymulujące, a dodatkowo wspiera całą rodzinę.
tak myślałam o Tobie. Rzeczywiście w tym wypadku najbardziej trzeba obawiać się szkoły:sad:. Szkoda, że nie możesz go wziąć na ED, bo wtedy obyłoby się z tą opozycją do szkoły, tzn. nie traciłabyś tak potrzebnej energii.
Obiecuję +++
Kiedy rozpoczal pisanie (jest praworeczny) okazalo sie, ze nie rozumie dlaczego on nie moze pisac prawa reka od prawej do lewej...... skoro brat pisze lewa reka od lewej do prawej......
Z trudem, ale zrozumial....
Dzis jest w drugiej klasie i zdarza mu sie odwracac N, Z, S, laske w T itp.....
Potrafi robic trzy bledy w czteroliterowym slowie.
Wtedy nie czekam, az "sie nauczy" tylko go ucze....
Pisze dwie linijki "N, N, N...." i za kazda pomylke dochodzi mu kolejna linijka z N.
Tak go uczylam - cwiczac pisaniem tak dlugo, az wejdzie mu w nawyk wlasciwe pisanie... Kiedys musial napisac osiem czy dziesiec linijek, ale to byl rekord...
Dzieki temu pisze te tzw "poprawy" bardzo starannie i zazwyczaj konczy sie na dwoch linijkach.
Tez stara sie w szkole przepisywac starannie z tablicy, bo kazdy blad w domu poprawia. "Nie ma ze boli".
Tak robila moja polonistka w SP i dzieki temu malo kto nie umial w klasie pisac.
Zdarzaja sie nawet trzy-cztery dni takie, ze nie ma potrzeby robic zadnej poprawy.
Tak wiec cwiczenie czyni mistrza.
Jednym przychodzi to szybciej a innym wolniej, ale kazdy moze sie nauczyc.
Gdybyscie widzieli jak on potrafi ladnie pisac :bigsmile: