Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Nowenna forumowa - prośby o modlitwę
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Mona
+++
Małgorzato 32 +++
Nie poznaję Cię (na tyle, na ile znam Cię z forum)
Bardzo Ci współczuję, też znam ten ból...
Pisząc o nadziei miałam też na myśli całą Twoją piąteczkę i męża, oni są Twoją nadzieją i podporą, a nie ci, którzy Ci źle życzą
i +++
To trudny okres, te pierwsze dni i tygodnie.
Nie poddawaj się zwątpieniu, bo na tym najbardziej zależy diabłu. Za jakiś czas Bóg zacznie leczyć rany, zobaczysz! Zresztą, przecież Ty to już wiesz, tylko teraz emocje wzięły górę. Płacz i żal się, wołaj do Boga, do Tego, który jest Panem rzeczy niemożliwych! On wysłuchuje i pociesza.
Lekarze widzą tylko ciało i jego możliwości.
Dobrze, że Abrahamowa Sara nie chodziła do lekarzy, bo by ją wyśmiali.
Modlę się za Ciebie gorąco, bo sam przeszłam tylko przez ułamek tego, co Ty a podnosiłam się bardzo długo....
Niech Maryja otoczy Cię swoją matczyną opieką.
Ciebie i Twoje zmarłe dzieci...
Bóg Cię rozumie.
My możemy tylko stać przy tobie i wspierać.
I pozwól nam to robić, bo płynie to z naszych serc.
mocno przytulam:ir:
sama straciłam dwa razy ciąże ok. 6-8 tyg. - ostatni raz w czerwcu
przyczyna okazała się banalna, ale trudna do zdiagnozowania
współczuję Wam, bo mąż też na pewno to przeżywa, tylko często faceci uciekają w pracę czy inne zajęcia, by zapomnieć. to ich sposób na radzenie sobie z trudnościami.
myślę o was modlitewnie
Małogrzata, poszukaj wsparcia u patronów, o których pisałam wcześniej
http://wielodzietni.org/comments.php?DiscussionID=5705&page=2#Item_19
Polecam szczególnie św. Stanislawa Papczynskiego, św. Dominika Savio, św. Gerarda Majellę, św. ojca Pio i św. Ignacego, od którego zaczął się ten wątek... Nawet Joanna Beretta Molla też straciła dziecko...
Wiem, że to trudne w tej chwili modlić się, ale Twoja ofiara, ofiara Twojego cierpienia jest być może ważna dla kogoś kto tego potrzebuje, może to ktoś z rodziny....
W tej chwili cały czas muszę leżeć, bo trochę przeholowałam tydzień temu i sama wyrwałam się do kościoła do spowiedzi i Komunii św. Znalazłam ukojenie w sakramentach (POLECAM), ale niestety przestałam chodzić na kilka dni, bo coś mi się stało, że po wyjściu z kościoła nie mogłam zrobić kroku. Najśmieszniejsze, że sakramenty dały mi taką radość, że defekt w postaci leżenia w łóżku i niemożności zrobienia kroku wydał mi się mało znaczącym detalem
I za Ciebie też będę się modlić, żebyśÂ nie zwątpiła w BożąÂ Miłość i Opatrzność. Czasem nie rozumiemy wielu rzeczy, które nas spotykają, ale z Bożej perspektywy mogą być dla nas dobre...
"Rano z chwilą przebudzenia
dusza wznosi się ku Bogu, ofiaruje Mu całą swą istotę, prosząc, by nią
dowolnie rozporządzał. Ten akt zastępuje jej długie modlitwy. Jest to
przyjęcie z miłością wszystkiego, co ją spotka w ciągu dnia: słodkiego
czy gorzkiego, miłego czy przykrego. Jest to radosna gotowość spełnienia
wszystkiego dla przypodobania się Bogu."
"Jeżeli chcesz podobać się Jezusowi, zdobyć Jego Serce na zawsze i
zniewolić Go do działania cudów w tobie, bądź małym dzieckiem, bez
wymagań, bez żadnego oparcia się na sobie."
Mona , jesteś wielka +++
+++
Moja sytuacja rozwija się bez mojej ingerencji tak, że staję się tylko obserwatorem tego, co zaplanował Bóg w swojej nieskończonej dobroci. Wydaje mi się, że mój bunt przeszkadzałby Mu w działaniu, ale ja nic nie wiem... Staję się bezwolnie świadkiem Jego małych i wielkich cudów!!! Nie wiem teżÂ jakbym zachowywała się w obliczu jakiegokolwiek innego nieszczęścia. Mnie się wydaje, że jestem tak słaba, że nic więcej nie potrafiłabym unieść...
Wiem, że potrzeba Tobie modlitwy. Znajoma siostra z IDP jużÂ modli się za Ciebie i ja do niej dołączam. +++
Przepraszam za mój mentorski ton. Trzymaj się.
+++
Mona to będzie najpiękniejsze dziecko na świecie...
nasz Pan na krzyżu ze zmasakrowaną twarzą i z za wielkim sercem które mu przebito...
Basia cały czas pamięta na modlitwie o dzidziusiu.
Rzeczywiście mam czas buntu i negacji wszystkiego. I baaaaardzo wiele agresji w sobie, która gdzieś musi znaleźć ujście. Ale po wielogodzinnej wymianie zdań z mężem (wzajemnym obwinianiu się i wyciąganiu zaszłości z kilkusnastu lat) emocje nieco opuściły. Tylko, że sen nie przychodzi praktycznie od wczoraj...
Widzę, jak bardzo zaskakuję sama siebie w swoim doświadczaniu straty. Za każdym razem ma to nieco inny przebieg...
I chyba muszę sobie trochę odpuścić to forum, bo w niektóre dydkusje wchodzę zbyt emocjonalnie...
Mona, dla mnie jesteś wielka!
To wielkie serce dzidziuś niewątpliwie odziedziczył po mamie.