Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Jak zaufać w 100% ???
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Niepokalana Matko wielkiego zawierzenia- oddajemy się Tobie bez zastrzeżeń...
I szatani wielbią sprawiedliwość moją, ale nie wierzą w dobroć moją."[align=center][/align]
Dzienniczek św. s. Faustyny
Wtem usłyszałam w duszy te słowa: Córko moja, zapewniam Ci stały dochód, z którego żyć będziesz. Twoim obowiązkiem jest zupełna ufność w dobroć moją, a moim obowiązkiem jest dać ci wszystko, czego potrzebujesz. Czynię się sam zależny od twojej ufności; jeśli ufność twoja będzie wielka, to hojnośc moja nie będzie znać miary.
jeśli i ja zrobię wszystko, co do mnie należy"
Z AlAnon
Patrzę na moją córkę.
Jest głodna, zirytowana. Chcę jak najszybciej przystawić ją do piersi, nakarmić i uspokoić. Niestety miota się w tej złości, łapie mnie za ręce, uniemożliwia rozpięcie bluzki, próbuję dalej ale ona wciąż miota się z tego głodu i gniewu, chwyta ustami moje palce, materiał bluzki, nieustannie macha rękami, przecież jest taka głodna....! Nie pozwala jednak, żebym zaspokoiła ten głód.
Ja miotam się tak samo: Boże, Boże daj mi w końcu to czego chcę!
Mam podobnie. Myślę sobie, ze mamy być jak dzieci, więc patrzę i uczę się, że wystarczy:
ufać
wyciągać ręce
zaznawać spokoju w Jego obecności
nie wyobrażać sobie funkcjonowania osobno
Czuję, że nie mam kontroli nad żadnym, dosłownie żadnym aspektem mojego życia to mnie dobija. Nie wiem czemu Pan Bóg mi to robi, buuu
to znaczy wiem, ale dlaczego to tak mierzi:ey:
Normalnie bym coś poboksowała.
Jestem chodzącym przeciwieństwem zaufania.
Tymczasem, co komu się rodzi chore dziecko, kto zapadnie na raka - prosi.
Bo NFZ odrzucił, nie przedłużył. Katastrofa.
Jak moja teściowa opowiada w jaki sposób zdobywała potrzebne leki dla mojego męża kiedy w dzieciństwie był chory - zgroza.
Jak łaziła za lekarzami, wypraszała. Pisała pisma, kłóciła się.
Jak wejdziesz do netu i chcesz komuś przekazać pieniądze - nie ma kogo wybrać. Wszyscy potrzebują :sad:
Co z tego, skoro on nie ma w ogóle chęci, żeby to przejąć :sad:
Wezwanie do zapłaty leży na lodówce z terminem do 16.06.
I nie wiem teraz, co robić - naciskać go, żeby to opłacił czy zostawić?
Rozsądek mówi: "zostawić", ale jak sobie myślę, że jak zaczną windykować, to będzie gorzej, to mi smutno.
Nie wiem jak dziabnąć ten problem.
jakbym chciala, to bym mogla nawiac z cala kasa
wszystkie rachunki place ja, ja robie przelewy, pilnuje terminow itp.
ale nie walcze z tym, zaakceptowalam to, kazdy z nas ma swoja dzialke
moze nie ma co na sile dostosowywac sie do jakiegos wzoru? moze on moglby sie specjalizowac w innych rzeczach po prostu? :bigsmile:
tak tylko podsuwam pomysly
Wczoraj glądałam reportaż o rodzinie z dziesięciorgiem dzieci, niepracujący rodzice, dzieci rodzą sie z poważną wadą serca. Czy to otwartość na życie czy nieodpowiedzialność?
Straszne to wszystko...
Marysia
Pesymistyczny nastrój, przepraszam....
Wracając do tematu głównego.
Poszłam dziś do spowiedzi.
I zgadnijcie o czym usłyszałam.
O ZAUFANIU oczywiście. Jakiś temat przewodni życia mi się zrobił ostatnio.
Aha, i też bardzo mi pomaga w rozumieniu pewnych rzeczy relacja mama-dziecko.
(Iz 49,8-15)
Tak mówi Pan: Gdy nadejdzie czas mej łaski, wysłucham cię, w dniu zbawienia przyjdę ci z pomocą. A ukształtowałem cię i ustanowiłem przymierzem dla ludu, aby odnowić kraj, aby rozdzielić spustoszone dziedzictwa, aby rzec więźniom: Wyjdźcie na wolność! marniejącym w ciemnościach: Ukażcie się! Oni będą się paśli przy wszystkich drogach, na każdym bezdrzewnym wzgórzu będzie ich pastwisko. Nie będą już łaknąć ni pragnąć, i nie porazi ich wiatr upalny ni słońce, bo ich poprowadzi Ten, co się lituje nad nimi, i zaprowadzi ich do tryskających zdrojów. Wszystkie me góry zamienię na drogę, i moje gościńce wzniosą się wyżej. Oto ci przychodzą z daleka, oto tamci z Północy i z Zachodu, a inni z krainy Sinitów. Zabrzmijcie weselem, niebiosa! Raduj się, ziemio! Góry, wybuchnijcie radosnym okrzykiem! Albowiem Pan pocieszył swój lud, zlitował się nad jego biednymi. Mówił Syjon: Pan mnie opuścił, Pan o mnie zapomniał. Czyż może niewiasta zapomnieć o swym niemowlęciu, ta, która kocha syna swego łona? A nawet, gdyby ona zapomniała, Ja nie zapomnę o tobie.
Co do rent to tylko napiszę że sam byłam na komisji, lekarz dał mi do zrozumienia że czeka na kasę a że nie miałam to i renty nie mam. :devil:
Jeszcze sie z tym nie zetknęłam
Nie wiem czy dała czy nie. Ale pamiętam jak o tym mówiła
@pustynny
Mój mąż nie robi zakupów.
Ale zmywa i wychodzi z psem. I dba o samochód.
Też się liczy. Miałam nadzieję, że umyje WC (naprawdę długo czekałam) ale nasze poczucie brudu ma inne granice.
Najbardziej mnie wkurzył zlew - bo był zatkany. Każdy by zauważył. :eu: w końcu kupiłam w Lidlu płyn do rur (5.99) i noc załatwiła sprawę. Przy okazji zlew się umył.
@Maria, Ja właśnie się zastanawiam, co jest z takimi ludźmi, kiedy na otwartości na życie się kończy, a dalej jest tylko wyciąganie łapki. Co to jest, zaufanie???
Prawdą jest (sama znam taką osobę), której schorowanie wynika z nadwagi.
Większość pieniędzy przejadają. Na wiecznym garnuszku opieki społecznej. I jeszcze bardziej tyją, dołączają do starych nowe choroby. I jest coraz gorzej.
@Rosea, ja mam problem z tym zaufaniem - w sensie zrozumieniem jego istoty.
Czytałam kiedyś książkę (protestancką), gdzie było "moje 100% i Boże 100%"
Człowiek powinien robić wszystko, co może, a czego nie może, nie wie, nie umie - tam wkracza Bóg.
Tylko jak rozeznać gdzie kończy się moje 100% a zaczyna Boże?
Mój mąż ma obsesje na punkcie dbania o wszystko, opłat w terminach, zdrowego trybu życia (wyłączając zdrowe jedzenie). Męczące było, gdy byłam w ciąży i w zasadzie musiałam unikać każdego ryzyka, nawet minimalnego.
Tomira, ten pan pracował kiedyś, ale nie zarabiał na tyle by te dzieci utrzymać. Ale jak cholera jasna zobaczyłam to mieszkanie, za które opłaty płaci MOPS, ścianę wyklejoną Danonkowymi puzzelkami, słoiki nutelli to mnie krew zalała. Ciężko pracowaliśmy z mężem, teraz pracuje tylko on, czesto kilkanaście godzin dziennie, nie kupujemy Danonków, Nutelli i innych cudów bo nie mamy na to pieniędzy (przecież są tańsze, równie dobre produkty). A tacy Państwo żyją na garnuszku naszego kraju, płacimy na nich my wszyscy i za przeproszeniem rozfurlają pieniądze. Z góry przepraszam, jeżli ton jest ostry. Jestem cięta strasznie na taką postawę. I jeżeli ktos mi powie, że Ci państwo zaufali Bogu w 100%, bo się zawsze pojawią dobrzy ludzie to się załamię...
W sensie ze ponoć "głowę wysoko trzymam"
A co wiem- to moje. Może wiem po prostu inne rzeczy o świecie niż Ty i nie potrzeba mi na dzień dzisiejszy wiedzieć więcej. Na szczęście - a nie niestety.
A może chciałabym powalczyć o zaufanie dla siebie, i takie rzeczy piszę także dla siebie, żeby samą siebie przekonać.