Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
szczur w kuchni
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Ja tam dotykałam, również "parchate" koty - w tamtych latach takowe bywały - całowałam wszystkie napotkane psy i jeśli już od kogoś mnie krzywda spotkała, to raczej były to stwory dwu nożne.
Niestety, tutaj nie ma wolno biegających zwierząt, więc moje dzieci, a obecnie wnuczek nie bardzo miały/ma co dotykać.
Spotkanie z psem lub kotem chorym na wściekliznę jest baaardzo mało prawdopodobne. Odkąd się tutaj osiedliłam, nie mieliśmy jeszcze przypadku wścieklizny wśród zwierząt domowych.
Nawet szczury są zdrowe - chyba - bo razem z Myszatym mamy częsty kontakt z tymi, dla nas sympatycznymi zwierzątkami, np. nad rzeką gdzie Myszaty wędkuje i jak dotąd nie złapaliśmy żadnej zarazy, a niektóre szczurki już nauczyliśmy przychodzić do ręki po jedzenie.
Jak widzę - spora część społeczeństwa niezwykle nam "wydelikatniała".
Chyba już za długo wojny nie było.
Gdzie masz te wściekłe bulteriery? Gdzie masz tzw. ostre psy biegające luzem?
- mam na myśli kraje Europy zachodniej -
Ja z takowymi się nie spotkałam. Gdy idę ulicą i widzę psa na długiej smyczy, bez kagańca, to mogę być pewna, że nie ugryzie.
Swoją drogą - kota, który do nas przywędrował, na bank byś nie przyjęła.
Był olbrzymi (12 kg. wagi, 115 na dwóch łapach) i raczej dziki. Gdy go później sąsiedzi spotykali na klatce schodowej, to mało kto nie przyklejał się do ściany.
Sama czułam się nieco nieswojo, gdy mi się kocisko już w pierwszą noc na łóżko wpakowało.
Nie mieliśmy wtedy jeszcze psów, mieszkały z nami jedynie gryzonie, praktycznie w każdym pomieszczeniu klatka stała, w czasach "obfitości" bywało ich ok. 20 szt.
Tutaj ciekawostka. Gdy się urodził mój wnuczek mieliśmy psa (mała suczka) i dwa koty.
Wspomniany już olbrzym, który się udomowił. I małą, rudą, wredną - tą trzeba było później oddać, bo gdy mały "zszedł na ziemię", to go atakowała, a miała truciznę w ślinie, była rasy bardzo rzadko występującej w Europie.
Położyliśmy 2 tyg. malucha na tapczanie, wskoczyły tam wszystkie (spoza klatek) zwierzaki i niemowlaka wylizały. Następnie, ten olbrzymi kocur położył się w taki sposób obok dziecka, żeby je zabezpieczyć przed upadkiem z tapczanu.
Nie suczka, która powinna mieć takie zachowanie w naturze, a właśnie stare kocisko.
Reakcji psa nie przewidzisz zawsze. Miałam owczarka kaukaskiego, który był tak nieobliczalny, że aż strach. Przeszedł wszystkie możliwe szkolenia. Taki był i już. I zawsze cierpłam, jak mamuśki próbowały podejść z dzieckiem i pogłaskać "misia".
A misio był śliczny, to fakt:
Pewnie, Klarciu, że jakiegoś tam kota, o jakim piszesz, bym nie przyjęła. Żadnego zwierzęcia nie mogę przyjąć do domu i mieć. I to z innych przyczyn niż potencjalne zagrożenie.
Z tym, że jest powszechnie wiadomym, iż psy tej rasy do łagodnych nie należą. Do trzymania w mieście raczej się też nie nadają.
To też u nas , takowe psy gdy są wyprowadzane na spacer, mają kaganiec i są trzymane na krótkiej smyczy.
W całych Niemczech przypadki pogryzienia przez psy występują jedynie sporadycznie, dużo rzadziej, aniżeli kolizje drogowe, a przecież nie przestajemy poruszać się samochodem.
Ja trzy razy ramonę wycięłam:
1. Chciałam pogłaskać policyjnego psa, podczas akcji na uzbrojonego bandytę.
Otoczona przez policję cała ulica, policjanci pod bronią i w kamizelkach kuloodpornych, a Klarcia podchodzi do "pieska", mówi goldig i wyciąga łapę. Krew zalała nie tylko policjantów, ale i Myszatego, ten złapał mnie za fraki i pociągnął do domu.
2. Spotkaliśmy na ulicy babkę, która miała psa (dog arlekin) na krótkiej smyczy, w kagańcu. Były bardzo obładowana zakupami, Myszaty pomógł jej zanieść je do domu. Na pożegnanie chciałam poklepać "pieska" po łebku. Jak mnie gwizdnął kagańcem...
Babeczka zbladła, ja się tylko roześmiałam i ją przeprosiłam za swoją głupotę.
3. O 2 w nocy spotkaliśmy na klatce schodowej kotka. Myszaty powiedział, że to chyba sąsiadki. Wzięłam więc zwierzaka na ręce, przytuliłam do siebie czule i zastukałam do drzwi. Gdy kociak zobaczył swoje mieszkanko, chciał się wyrwać z moich objęć i wbił mi się wszystkimi - czterema - łapami w buziuchnę. Momentalnie zalałam się krwią. Musiałam przy tym pocieszać sąsiadką, że naprawdę nic się nie stało, a przy tym nie pozwolić jej opatrywać swoich ran, bo moja krew mocno zaraża.
Zamiast iść z psami i Myszatym na spacer, musiałam wracać do domu, żeby się doprowadzić do porządku.
No i kilka dni w domu siedziałam, bo facjata do pokazania ludziom nie bardzo się nadawała.
1. Mądry "koteczek" wiedział do kogo pójść.:bigsmile:
2. Domyślam się, że któryś z domowników ma alergię na zwierzaki.
My (ja i Myszaty) też już mamy alergię na gołębie odchody, każde sprzątanie balkonu odchorowujemy. Jednak nie wyrzucimy ich, co najwyżej - gdyby nam się pogorszyło - zaczniemy zażywać odpowiednie leki.
nie czytalam dokladnie wszystkich odpowiedzi, ale co do zwierzat w cywilizowanej Europie Zachodniej...
2 tyg. przed porodem dziabnal mnie cywilizowany pies znajomych :shocked: na szczescie ugryzl mnie tak, ze nie przebil zebami skory...
Jak długo żyję nie widziałam wściekłego bulteriera.:shocked:
Jamniki, cziłki, yorki i ratlerki to i owszem....
Nie...
Ja kiedyś mialam takie hodowlane, więc to co innego
Myślałam, że dyskutujemy o zagrożeniu ze strony groźnych psów, a nie sporadycznych wybryków naszych pupili.
Takie dziabnięcie, raczej trudno nazwać ugryzieniem, poza tym - należy umiejętnie postępować z każdym zwierzakiem, psem własnym lub znajomych również.
Dziecię również może ukąsić i to boleśnie - a jednak z daleka od dzieci się nie trzymamy.
Niestety - to akurat jest prawdą. Odkąd mamy zwierzaki, nie byliśmy już na żadnym urlopowym wyjeździe, a nawet do Carlsberga możemy tylko na jeden dzień zawitać i to wtedy, gdy nie ma tam liczniejszej grupy ludzi, bo dwa psy już sporo kłopotów sprawiają.
PS: Na własny ślub lecieliśmy samolotem - na trzy dni - ze zwierzyńcem został przyjaciel Myszatego.
Niejaki przy okazji Klarcia zrobiła w Kurii siwy dym.
Na terenie kraju trzeba było jeszcze uzupełnić pewne formalności w Kurii. Sekretarz ks.biskupa z pretensjami - dlaczego przychodzimy na ostatni moment?
Klarcia na to - Nie mogliśmy wcześniej przyjechać i mamy mało czasu, bo zostawiliśmy w domu dwa psy i kota, myśli ksiądz, że łatwo znaleźć kogoś do opieki nad zwierzyńcem?
Zostało to odebrane jako impertynencja z mojej strony.
Jednak z wysyłaniem mnie, z przeprosinami, zrezygnowano - bo obawiano się, że jeszcze pogorszę sprawę. Ksiądz, który asystował przy naszym ślubie jakoś aferę załagodził.
To ja jednak miałam bardzo dobrych rodziców....Chyba ich nie doceniałam.:shamed:
:cool:
Nie jesteś złym rodzicem:)
Jesteś rodzicem przewidującym:)
Czym się różni matka czwórki dzieci od pitbulla?
Szminką na ustach...
:cool:
muszę szminkę kupić:cool:
krwistoczerwoną....
http://www.nzherald.co.nz/world/news/article.cfm?c_id=2&objectid=10742963