Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Sobór Watykański autentycznym znakiem Boga
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
ad.1 nie mam wiedzy na ten temat
ad.2 O przymuszaniu do wiary:
"Między niewierzącymi jedni są tacy, co nigdy nie przyjęli wiary, jak np. poganie i żydzi; takich żadną miara nie wolno przymuszać do wiary by uwierzyli, bo wierzyć to rzecz woli. Wierni jednak, w miarę możności, powinni ich siłą ukrócić w wypadku, gdyby stawili wierze przeszkody czy to bluźnierstwami, czy to złą propagandą, czy nawet otwartymi prześladowaniami. I dlatego wierni Chrystusa częstokroć stają do walki z niewierzącymi, nie po to, by ich zmusić do uwierzenia, gdyż nawet gdyby ich zwyciężyli i w niewolę podbili, zostawiliby im wolna decyzję co do przyjęcia wiary, ale po to, by ich siła okiełznać, by nie stawiali przeszkód wierze Chrystusowej.
Drudzy spośród niewierzących są tacy, co już kiedyś wiarę przyjęli i ją wyznają, jako to heretycy i wszyscy odstępcy; takich należy fizycznie zmusić, by wypełnili ton do czego się zobowiązali i by trzymali się tego, co przyjęli" (św. Tomasz)
Rządy ludzkie wypływają z rządów Bożych i mają je naśladować, Bóg zaś, choć jest wszechmocny i najlepszy, dopuszcza jednak, by na świecie działo się jakieś zło, które mógłby ukrócić, (ale nie czyni tego), by jego ukrócenie nie zniszczyło większych dóbr, a także by nie pociągnęło za sobą gorszego zła.
Tak więc zwierzchnicy, sprawujący rządy nad ludźmi. słusznie tolerują niektóre zło po to, by nie przekreślić większego dobra, lub by nie wyszło z tego większe zło; jak to mówi Augustyn: „Usuń nierządnice od spraw ludzkich a obudzisz wszystkie namiętności”.
Tak więc, choć niewierzący grzeszą swoimi obrzędami, można to tolerować: albo ze względu na jakieś stąd spodziewane dobro, albo ze względu na jakieś zło, którego chce się uniknąć. Z tego np. że żydzi sprawują swoje obrzędy, w których ongiś była wyrażona ta prawda wiary, którą obecnie wyznajemy ma ten dobry skutek, że od nieprzyjaciół mamy świadectwo dla wiary naszej, że jakby w wyobrażeniu mamy przedstawione ton w co wierzymy; dlatego też toleruje się ich obrządki. Nie toleruje się jednak tych obrzędów niewierzących, które nie zawierają w sobie żadnej prawdy, ni pożytku, chyba ograniczenie dla uniknięcia zła, np. oburzenia czy niezgody, które by mogły stąd płynąć, lub by nie stworzyć przeszkody do zbawienia tym, którzy dzięki tolerancji powoli skłaniają się ku wierze. Dlatego też ongiś Kościół tolerował również obrządki heretyków i pogan, gdy jeszcze było dużo niewierzących. (również św. Tomasz)
Generalnie jednak chyba jest inaczej niż 30-20 lat temu, nie?
Czy uważa, że pastoralne nauczenia Soboru Powszechnego można odrzucić? A co z nauczaniem z encyklik (patrz Pius XII i jego wskazania z Humani Generis 15)?
Chyba, że to jest tak, że się czeka na jakieś sformułowania, które można interpretować jako "rozstrzygające". A skoro ktoś uważa, że nauczenia nie zachowuje ciągłości i nie ma formy rozstrzygającej, to można je dowolnie interpretować.
Ten ostatni przypadek ma miejsce, tzn. wiele sformułowań soboru zostało zinterpretowanych przez papieży po soborze w nauczaniu zwyczajnym (w encyklikach, adhortacjach, przemówieniach itd.). Dlaczego jest to niewystarczające?
BTW, jakie jest aktualne nauczenie Kościoła w sprawie pożyczania pieniędzy na procent, np. bankom w ramach kont? (pytam się, bo ciekawi mnie, czy tutaj ma miejsce zerwanie ciągłości.
Nie pytam sie co, jak, ile, na jakich zasadach, bez licytacji. Po prostu jestem postluszny, bo wierze w to, ze Kosciol wie lepiej niz ja, ze jesli choc troche jestem poza Kosciolem, to juz nie jestem w Kosciele. Wielu swietych dobrze na tym wyszlo, ze potrafili zgiac karki przed przelozonymi, poprawiacze Kosciola zawsze na manowce schodzili.