Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
znak pokoju
ostatnio okazało się ,że wielu moich wierzących i praktykujących znajomych ma problem z podawaniem ręki ,,na znak pokoju".to problem czy nieistotny drobiazg?
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
To tak jakby siedzieć przy światecznym obiedzie przez godzinę, a wstać na uścicski i powitania w momecie podawania gorącego rosołu.
"Następuje obrzęd pokoju, w którym Kościół prosi o pokój i jedność dla siebie samego i dla całej ludzkiej rodziny, wierni zaś okazują sobie trwającą w Kościele komunię i miłość, zanim przyjmą Najświętszy Sakrament.
Jeśli chodzi o sam znak przekazania pokoju, winny go ustalić Konferencje Episkopatu zgodnie z mentalnością i zwyczajami ludów. Wypada jednak, aby każdy z umiarem przekazywał znak pokoju tylko osobom najbliżej stojącym."
Eucharystia ze swej natury jest sakramentem pokoju. Ten wymiar tajemnicy eucharystycznej znajduje w celebracji liturgicznej specyficzny wyraz w obrzędzie przekazywania znaku pokoju. Bez wątpienia chodzi o znak mający wielką wartość (por. J 14, 27). W naszych czasach, tak bardzo obciążonych konfliktami, ten gest nabiera szczególnego znaczenia również z punktu widzenia zbiorowej wrażliwości, w miarę, jak Kościół wciąż i coraz bardziej dostrzega błaganie Pana o dar pokoju i jedności dla samego Kościoła, i dla całej ludzkiej rodziny, jako swoje zadanie. Pokój jest na pewno nieprzepartym pragnieniem, obecnym w sercu każdego. Kościół daje wyraz prośbie o pokój i o pojednanie, która wyrywa się z duszy każdego człowieka osoby dobrej woli, kierując ją do Tego, który "jest naszym pokojem" (Ef 2, 14), i który potrafi uspokoić ludy i osoby, również i tam, gdzie ludzkie próby nie przynoszą rezultatu. To pozwala rozumieć dlaczego z taką intensywnością podchodzi się do obrzędu znaku pokoju w czasie celebracji liturgicznej. W związku z tym jednak, podczas Synodu Biskupów poruszono potrzebę stonowania tego gestu, który może przybrać nadmierny wyraz, wzbudzając pewne zamieszanie w zgromadzeniu wiernych, właśnie w chwili poprzedzającej Komunię św. Dobrze jest przypomnieć sobie, że dla zachowania klimatu właściwego dla celebracji konieczna jest powściągliwość w stosowaniu tego gestu, co nie odbiera mu nic z jego wysokiej wartości, ograniczając się na przykład do przekazania tego znaku jedynie tym, którzy stoją obok.
Nie pamiętam, jak to jest u mnie. Mam wrażenie, że ludzie są życzliwi w czasie liturgii i ten gest jest choć moze nie do końca tak liturgicznie rozumiany w pełni, to tę życzliwość wyraża
I jeszcze jako ciekawostkę. Jest w mszale, że nie trzeba w ogóle mówić: przekażcie sobie znak pokoju. Tego gestu może po prostu nie być.
"Następnie kapłan, mając rozłożone ręce, wypowiada głośno modlitwę: Panie, Jezu Chryste, Ty powiedziałeś; gdy ją skończy, rozkładając i składając ręce, wypowiada życzenie pokoju słowami: Pokój Pański niech zawsze będzie z wami. Lud odpowiada: I z duchem twoim. -------- Następnie kapłan może dodać stosownie do okoliczności: Przekażcie sobie znak pokoju."
Wie, że im więcej czasu mija od kazania tym mniejsza frekwencja.
Myślę, że istotne jest to, co Maciek napisał. Bardzo ważne jest to, co jest po znaku pokoju, czyli łamanie Ciała Pańskiego i towarzyszący temu śpiew "Baranku Boży". I znak pokoju nie powinien się przeciągać. Bo łamanie Ciała Pańskiego jest bardzo ważnym znakiem, a praktycznie niezauważanym przez tą całą szopkę, jaką się czasami przy znaku pokoju wyprawia.
Natomiast nie zgadzam się ze stwierdzeniem, że przepisy liturgiczne nie wprowadzają żadnej formy znaku pokoju
Wskazania EP
To zupełna karykatura pocałunku pokoju, który przekazywano przez wieki podczas Mszy św. we wspólnotach monastycznych. Po słowach "Pokój Pański niech zawsze będzie z wami" celebrans odwraca się do diakona, obejmuje go i przykłada policzek do policzka. Ten powtarza ten znak wobec kolejnego zakonnika, który podchodzi do kolejnego i tak dalej. Nie ma ogólnej obściskiwanki, jest dość wstrzemięźliwe przekazywanie gestu po kolei do wszystkich członków wspólnoty.
Czyż to nie Wy upieracie się, że należycie do WSPÓLNOTY parafialnej i to Wam wystarcza?
o to jak się przekłada Wasza obecność w tej wspólnocie na relacje międzyludzkie?
Tak sobie pytam...:cool:
Może znak pokoju jest też zadaniem
PS. Przepraszam, nie za bardzo mam czas dzisiaj pisać, bo jestem przywalona pracą.
Co do przekazania pokoju od samego Jezusa Chrystusa, to nie zauważyłem, abym coś takiego robił. Kiwaniem głową nie przekazuje się pokoju.