Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Edukacja - ale jaka?
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Chciałam troszkę inny temat poruszyć. Być może gdzieś tu już taki był, ale nie udało mi się znaleźć. Chodzi o szkoły katolickie, a konkretnie gimnazja. U mnie w mieście są takie dwie...jedna prywatna, gdzie czesne miesięczne wynosi 600 zł, a druga państwowa, gdzie mogą się dostać najzdolniejsze dzieci, czyli najlepsze, z bardzo wysoką średnią, do tego egzamin....
I to mnie trochę boli (może nie mam racji, więc proszę pokornie o sprowadzenie mnie na ziemię i pokazanie, wytłumaczenie tego...)
Otóż mam dzieci dyslektyczne, którym nauka tak łatwo nie przychodzi, które mają problemy z przyswajaniem wiedzy z niektórych przedmotów. Wiele godzin i wiele pracy, a efekty niewymierne do tego co włożone zostało. I moje dzieci nie mogą iść do szkoły katolickiej, bo są za słabe. Gdzie dla mnie wartości chrześcijańskie są na tyle ważne,że chciałabym, aby i w szkole miały możliwość je rozwijać. Mam dobre i spokojne dzieci, wrażlie. Staram się wychowywać je dobrze, wpajać zasady moralne i Boże....Niestety nie dla nich ta szkoła. Na prywatną mnie nie stać....Natomiast do szkoły katolickiej podostawały się w dużej części dzieci z rodzin nie chodzących nawet do kościoła, z rodzin, które obchodzą np. helloween, które dziwią się jak to można co niedzielę do kościoła biegać...które drwią z tego,że do wszystkiego Boga w tej szkole mieszają. Dzieciaki poszły tam, bo to taka prestiżowa, dobra szkoła. Wczoraj miałam trudną rozmowę z bliską mi osobą na ten temat. Ja czuję,że to takie niesprawiedliwe segregowanie dzieci na lepszych i gorszych na bogatych i biedniejszych. Rozumiem,że są zwykłe szkoły, które rządzą się takimi kategoriami, ale ciężko mi zrozumieć,że robią to szkoły katolickie, dzielą na lepszych i gorszych. Syn osoby z którą rozmawiałam dostał się do tej szkoły, rodzice nie wyobrażają sobie aby do "patologicznej" szkoły miał chodzić, bo ich delikatne i wrażliwe dziecko zostałoby w takiej zniszczone. Co więcej usłyszałam,ze dobrze,że nie ma tam słabszych dzieci, bo by poziom zaniżały tym wybitnym np. z j. angielskiego. Moje musiały iść do tych jak to nazwano "patologicznych" szkół, choć uważam,że jest to nazwa krzywdząca, bo są tam różne dzieciaki i lepsze i gorsze, ale jak wiadomo w gimnazjach to różnie bywa, wystarczy kilka osób i "zło" krzyczy...
Czy taka postawa nie wyrabia w dzieciach snobizmu, pychy, wyścigu szczurów? Ciężko mi to zrozumieć, bo to nie jest wina moich dzieci,że są mniej zdolne i dlaczego nie mają prawa do katolickiej szkoły, a dzieci niekatolickie takie prawo mają, tylko dlatego,ze są zdolniejsze.
Wahałam się bardzo czy napisać to tu, bo nie lubie for otwartych, nie wiem czy nie przeczyta to osoba z która rozmawiałam...
http://edukacjadomowa-zachodniopomorskie.edu.pl/system-wychowawczy/
natomiast szkoła prywatna może być płatna lub nie - zależnie od planów/woli/możliwości organu prowadzącego.
(chyba żebym coś mocno pokręciła z rozumieniem rzeczywistości, w końcu tkwię na niższym poziomie edukacji - w przedszkolu).
Myślę, że najlepiej by było, gdybyś ze swoim pytaniem zwróciła się do dyrekcji lub do organu prowadzącego rzekomą szkołę "katolicką". Tylko poczytaj wcześniej statut, bo może się okazać, że ona katolicka tylko w nazwie.
Moje dziecko nie zostało kiedyś przyjęte do przedszkola katolickiego prowadzonego przez siostry, bo nie było z rejonu. Jeżeli rodzice z rejonu to też katolicy, to ok, ale jeżeli szukają bezpiecznej placówki dla swojego dziecka, to w ten sposób zatraca się katolicki charakter przedszkola
Moim ideałem jest szkoła prawdziwie katolicka, w której rodzice chcą i przestrzegają katolickich zasad. Wtedy łatwiej wychować dzieci i w domu i w szkole.
Nie umiem powiedzieć na jakiej zasadzie działa, bo nie zgłębiałam tak tematu...Wiem,że aby tam się dostać liczone są punkty za świadectwo, za test 6 klasisty i na pewno egzamin do tej szkoły...
Póki co marzenia o szkole katolickiej bez względu na zdolności dzieci czy zasobność portfela nie spełniły sie i pewnie szybko sie to nie stanie. Jedno dziecko moje kończy w tym roku technikum,drugie gimnazjum rejonowe. Szkoły absolutnie nie zepsuły ich...odpukać, dobre dzieciaki bez problemów...Pocieszam sie tym,ze może ich droga miała być inna niż ta właśnie szkoła katolicka....zostało mi jeszcze jedno dziecko które za pare lat będzie musiało (a może już nie) wybierać gimnazjum. Tu dla odmiany bardzo zdolne...ale już nie jestem pewna,czy chciałabym dać do szkoły gdzie segreguje sie ludzi na lepszych czy gorszych... Tzn. nie uważam,ze jest to zła szkoła,ale slowa "katolickie" "chrzescijanskie" kojarza mi sie troche inaczej....Może zbyt idealistyczne mam wymagania....
Ja chciałabym stworzyć szkołę, w której wychowanie w domu ma przedłużenie w w szkole i odwrotnie. Wymaga to wstępnej selekcji. Ponoć Sternik tak robi. Pytanie pozostaje: jak to zrobić? Jak rozpoznać szczerość zamiarów? I czy można w dzisiejszych czasach wyartykułować na papierze, że np za brak współpracy na polu wychowania w wierze rodzinie dziękujemy? Że nauczyciel ma być wierzący? Że ma być skromnie ubrany? Bo mundurki dla ucznia to jedno, a strój nauczyciela... Cóż często pozostawia wiele do życzenia
Fragment startutu dot. rekrutacji: Gimnazjum jest szkołą dostępną dla wszystkich, którzy pragną w niej realizować swą
edukację; nie jest szkołą elitarną ze względu na przynależność do Kościoła katolickiego
ani ze względu na status materialny. Każdy uczeń oraz jego rodzice (opiekunowie) mają
obowiązek przestrzegania Statutu i Regulaminów Szkoły. W tym zakresie Szkoła
zapewnia uczniom, którzy tego potrzebują, indywidualną pomoc opiekuńczowychowawczą.
Art. 37
1. Podstawą przyjęcia ucznia do Szkoły jest wynik postępowania kwalifikacyjnego.
2. Na początku drugiego semestru Dyrektor Szkoły ustala i podaje do publicznej
wiadomości szczegółowy harmonogram i sposób prowadzenia postępowania
kwalifikacyjnego dotyczącego przyjęcia uczniów do Szkoły na kolejny rok szkolny.
3. Ustalając sposób prowadzenia postępowania kwalifikacyjnego, Dyrektor może
odstąpić od wykonania wybranych przez siebie elementów tego postępowania lub
dodać nowe.
4. Decyzję o przyjęciu ucznia do Szkoły podejmuje Dyrektor po zapoznaniu się
z wynikami postępowania kwalifikacyjnego.
Tak ładnie to wszystko napisane jest, nie ma nic o egzaminach, o wysokości punktów zdobytych przez ucznia, o wymaganej średniej...
Nie wiem, czy egzaminy wstępne i przyjmowanie tylko najlepszych uczniów to taki zły pomysł. Ja do gimnazjum nie chodziłam, ale poszłam do bardzo dobrego liceum (po rejonowej podstawówce), gdzie nie trzeba było obniżać poziomu ani tłumaczyć czegoś pięć razy bo ktoś nie zrozumiał. Jeśli klasa ma 25 osób (a w liceum ma jeszcze więcej) to dla mnie nie najgorszym pomysłem jest dobranie dzieci tak, żeby ich poziom był podobny - nie ma problemu z tym, że zdolniejsze się nudzą albo słabsze nie nadążają.
"że nie sztuką powybierać najlepsze dzieciaki ze szkół...sztuką byłoby z przeciętnych zrobić dobre i potem się chwalić..." - może i w miarę realne jeśli masz malutką klasę tak samo przeciętnych uczniów. A jeśli masz dziesiątkę zdolnych, dziesiątkę przeciętnych i parę maksymalnych olewusów to wiele nie osiągniesz.
Może podział na mocniejsze i słabsze klasy by sie sprawdził. Bo szkoła katolicka chyba tez nie powinna mieć tego typu problemów o których napisała katarzynamarta....chodzi mi o porównywanie nauczycieli czy tez innych szkół. Czyż tego typu porównywanie nie jest pychą?
Dodam jeszcze,ze dyrektorem nie jest osoba świecka...
Nie upieram sie,ze mam racje...tak czuje ten temat i tyle...
A co myślicie o klasach łączonych? tak sobie myślałam, by w razie małej ilości chętnych na początku zrobić klasy łączone, ale zastanawiam się, czy na poziomie 0-3 nie zostać przy tym systemie i nie rozdzielać klas, tylko stworzyć ewentualnie dwa oddziały łączone. Chodzi mi o klasy 0-1 i 2-3. W przypadku 4-6 i gimnazjum łączyć trzeba będzie na WFie i może niektórych artystycznych, ale jeśli nie będzie tylu chętnych, to może nawet powstać jedna klasa 4-6. Z punktu widzenia nauczyciela jest to możliwe, ale ciekawa jestem opinii rodziców. Co myślicie o takim rozwiązaniu?
Ale to pewnie nie będzie miało przełożenia na polskie warunki.
Dodam, że nie zachwyca mnie takie rozwiazanie, zwłaszcza w starszych klasach. Ale może to nie problem rozwiązania, ale programu i nauczyciela.
W mikroszkole jest to praktykowane. Także wciąż jestem ciekawa opinii. W okresie przejściowym w nowej szkole konieczne, bo nie sądzę, żeby tłumy waliły do klas 2-6.