Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Masakra w Dubinkach
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Nie chodzi o jednego X-a, który ma wielu kolegów o podobnych zapatrywaniach. Chodzi o uświadomienie im, że zabijając polskie rodziny zabijają jednocześnie litewskie.
I znowu Brawario i jego analiza etyki sytuacyjnej, która jest herezją:
"Wojna, kara śmierci, „kradzież” z głodu – czy to są wyjątki od negatywnych przykazań?
Pytanie numer 13: Tradycyjna nauka katolicka głosi, iż w pewnych sytuacjach uprawnionym jest udział w tzw. wojnie sprawiedliwej, kara śmierci oraz uśmiercenie napastnika. Czy tym samym nie sankcjonuje się wyjątki od negatywnej normy moralnej głoszącej: „Nie zabijaj”?
Wbrew pozorom, tradycyjna teologia moralna, nie uważa wszelkiego odbierania życia ludzkiego za akt wewnętrznie nieuporządkowany i niemoralny. Takim aktem, bez wątpienia jest morderstwo, czyli zniszczenie wszelkiego niewinnego życia ludzkiego. Piąte przykazanie Dekalogu w sposób absolutny i bezwarunkowy zakazuje niszczenia niewinnego życia ludzkiego. Nie wolno np. zabić niewinnego, choćbyśmy mogli w ten sposób uratować tysiące innych niewinnych ludzi. Intencją Bożego zakazu nie było jednak otaczanie bezwzględną ochroną życia złoczyńców, napastników i agresorów. Jeśli ktoś dokonuje ciężkiego przestępstwa, bierze udział w wojnie niesprawiedliwej, czyha na życie bliźniego, nie może być traktowany jako osoba niewinna, tak też w pewnych określonych wypadkach może zostać bez grzechu uśmiercony.
Uprawomocnienie takich zachowań opiera się na założeniu, iż polegają one na uśmiercaniu złoczyńców, nie zaś niewinnych osób. Dlatego też po wyczerpaniu innych środków perswazji wolno jest odebrać życie żołnierzowi biorącemu udział w niesprawiedliwej wojnie, sprawcy ciężkich przestępstw oraz bandycie czyhającemu na niewinne życie. Z tego względu udział w sprawiedliwej wojnie, kara śmierci, oraz uśmiercenie agresora nie są – same w sobie – złe i niemoralne. Wszystkie te zachowania polegają bowiem nie na atakowaniu życia niewinnych, ale na uśmiercaniu złoczyńców. Oczywiście nie należy śpieszyć się z odbieraniem życia złoczyńców. Lepiej jest bowiem widzieć niegodziwców nawróconych i pokutujących, aniżeli martwych i zapakowanych w foliowe worki. Tym nie mniej jednak negatywną normą moralną jest: „Nie zabijaj wszelkiego niewinnego życia ludzkiego”, nie zaś „Nie zabijaj wszelkiego życia ludzkiego”. Mówiąc w skrócie: nigdy i nigdzie nie wolno jest zabijać niewinnych ludzi. Czasami i po wyczerpaniu innych środków wolno jest jednak zabijać złoczyńców, choć generalnie rzecz biorąc, również tego winniśmy się wystrzegać.
Pytanie numer 14: Jak odróżnić na wojnie ludzi niewinnych od złoczyńców?
Odpowiem słowami kardynała Gousseta: „W tym razie za takich uważają się obywatele spokojni, dzieci, starcy, zakonnicy, słudzy religii, podróżni, wieśniacy nie będący pod bronią. Wtedy atoli mają prawo do względności, skoro nie biorą czynnego udziału w bitwie” ( Kardynał Gousset, „Teologia moralna dla użytku plebanów i spowiedników”, Warszawa 1858, s. 302).
Przekładając powyższe rozróżnienia na nieco bardziej współczesny język – osoby nie będące żołnierzami albo nie biorące aktywnego udziału w walce zbrojnej, powinny być uważane za ludzi niewinnych i nie należy ich brać sobie za cel działań militarnych."
http://brawario.pl/2016/03/02/tradycyjny-absolutyzm-moralny-przeciw-etyce-sytuacyjnej-pytania-i-odpowiedzi/
Szczerze? Trudno się z nim tym razem nie zgodzić ...
I tłumaczenie, że "chłopaków poniosło" nawet szkoda komentować.
@Gosia5, ale staniecie w prawdzie nie polega na wybielaniu bohaterów.
Czemu trzeba czarno-biało? Jeśli tak nie było to po co? Świat nie jest czarno-biały...
A jak wygląda zabijanie naszych rodzin? Przypomnijcie sobie "Miasto 44" i scenę egzekucji matki bohatera i jego małego braciszka.
A w wyróżnionym przez Ciebie fragmencie mojej wypowiedzi nie ma mowy o nauczaniu dzieci tego czy tamtego, ale o rozłożeniu akcentów. Bo dla obcych jesteśmy bardzo wyrozumiali, a swoich kopiemy z lubością. Z drugiej strony spróbuj powiedzieć coś złego o Żydach! Dlaczego stosuje się różne standardy? Bo taka jest antypolska polityka, a Polacy łykają to, jak cukierki z arszenikiem.
Zgodzę się, że należy uczyć stopniowo i dostosować przekazywaną wiedzę do wieku i poziomu rozwoju dziecka (i dotyczy to jak piszesz różnych dziedzin), ale nie zgodzę się, że przekazanie całej prawdy może być niewychowawcze. Jeśli dziecko pyta i chce wiedzieć, należy mu powiedzieć jak było. Kłamstwo w końcu wychodzi na jaw i nie da się go obronić. Prawda, choćby bolesna, to zawsze prawda i można ją tłumaczyć, próbować zrozumieć, można jej bronić, fałszu nie.
Nie chodzi mi o to żeby wchodzić w szczegóły, które mogą być dla dzieci np. zbyt drastyczne, ale niedopowiedzenia, że ktoś np. nigdy nie popełnił błędu (gdy wiemy, że mimo wielu zasług jednak się go dopuścił) to dla mnie prosta droga by stracić zaufanie dziecka.
Bo dla obcych jesteśmy bardzo wyrozumiali, a swoich kopiemy z lubością. Z drugiej strony spróbuj powiedzieć coś złego o Żydach! Dlaczego stosuje się różne standardy? Bo taka jest antypolska polityka, a Polacy łykają to, jak cukierki z arszenikiem.
Z pewnością są takie osoby. Ale czy to takie powszechne? Ja się chyba częściej spotykam właśnie z wyrzutami w kierunku Żydów - że rozpamiętują wojnę, że robią z siebie jedyne ofiary itp. Tak samo spotykam się z uogólnianiem w stosunku do Niemców - że w czasie wojny wszyscy byli źli, że to cały niemiecki naród był odpowiedzialny za krzywdy w tamtym okresie.
Co do propagandy, to ja widzę to tak, jak napisałam: dobry Żyd-ideał, dobry Niemiec i zły, podstępny Polak. "Ida", "Pokłosie", "Nasze matki...", Jedwabne i cały Gross. Na pewno jest więcej przykładów.
Edukować trzeba, ale stopniowo, to raz. Oficjalny, medialny przekaz powinien być klarowny, w którym epizod jest epizodem, a nie wątkiem przewodnim, to dwa.
W sprawie gwałtu doprecyzowałam swoje zdanie. Dyskusja to nie wojna pozycyjna
"Idy" nie oglądałam, oparłam się na recenzjach. może powinnam obejrzeć.
Ja tam bym chciała, żeby świat był czarno-biały. Nasza mowa tak,tak i nie,nie.
Wojna sprawiedliwa obejmuje co najmniej: godziwą przyczynę/cel, legalne władze i SZANSE zwycięstwa.
Z tego tytułu wielu ma uzasadnione wątpliwości co do wojny obronnej 39 (czy były szanse zwycięstwa?). A wy się zastanawiacie nad żołnierzami wyklętymi. Ale jak ktoś chce wychować swoje dzieci na nieroztropne mięso armatnie, free will.
też przypuszczam, że "patriotyczni" Polacy są bardzo na rękę wszystkim dookoła, tylko nie sobie samym.
Życie, wojna, śmierć i ideały nie dają się poupychać do szufladek: racja i błąd. Bo życie nie jest czarno-białe, choć czasem - dla ułatwienia tak się je przedstawia. Ale tylko po to, by potem powoli wprowadzać różne odcienie szarości.
W istocie bowiem - wojny wygrywa się, przelewając krew, tylko że nieprzyjacielską, nie krew własnego narodu.
Łupaszka był człowiekiem
jego żołnierze byli ludźmi
nasi bohaterowie to ludzie - procesu beatyfikacyjnego Łupaszki nikt nie rozpoczął.