Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Film "Wołyń"
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Wyszli jacys młodzi Polacy protestowac, to Ukrainiec im zaspiewal machając banderowską flagą 'jeszcze Polska nie zginela ale juz niedługo zginie'. A co. I to nie Ukrainiec dostał bęcki od policji.
No ja sie na takie coś nie zgadzam.
I jesli jacyś polscy nacjonalisci maszerowaliby po np. Lwowie czy Wilnie i spiewali podobne hasła - jestem za ich natychmiastową ekstradycją.
Poza tym ja nie widzę zeby polski nacjonalizm vide nienawiść do mniejszosci narodowych, był powszechnie obowiązujący wsrod polskiej mlodziezy.
Gdyby Wołyń był tylko bardzo złą historią, ktorej wszyscy zalują, to bym nie miała obaw co do powtórki..
Nacjonalizm jest zły. Każdy. Polski też, nawet jeśli nikomu czynnej krzywdy nie zrobił.
Dobry to jest patriotyzm.
Co prawda bardzo łatwo jest zagubić gdzieś obiektywizm i nie widzieć belki w swoim oku.
Cóż ja myślę że na zakłamaniu historii nie da się zbudować stabilnego państwa. Tym bardziej na krwi niewinnych się nie da.
Mój ojciec jeździł swego czasu na watry łemkowskie bo jest artystą malarzem i tam sprzedawał swoje obrazy. Jak Łemkowie popiją to nadal chcą rezać Lachów. I żaden argument nie dociera. Ja podchodzę z lemkowszczyzny i zawsze uderzał mnie ten ich dystans do Polaków. Zimna i ukrywana pretensja i co najmniej niechęć.
Dziwi mnie, że Smarzowski miałby się bać konkretnie demonów nacjonalizmu polskiego, na tle nacjonalizmu ukraińskiego.
Co to są te demony polskiego nacjonalizmu?
Przecież w ogóle nie ma porównania między nawoływaniem w prasie, żeby Polacy kupowali w polskich sklepach, a ludobójstwem.
@kluska pisze że się boi nacjonalizmu ukraińskiego, bo to jest cały czas żywy ruch. A czy jest jakaś nacja, która się boi nacjonalizmu polskiego?
Nacjonalizm (z łac. natio, „naród”) – postawa społeczno-polityczna uznająca naród za najwyższe dobro w sferze polityki.
Nie ma nic o pogardzie dla innych narodów czy o ich eksterminacji. To szowinizm odpowiedzialny jest za zbrodnie. Nacjonalizm może zdegenerować się w szowinizm zwłaszcza pod wpływem idei socjalistycznych. Bo właśnie w schemat myśli socjalistycznej jest wpisana eksterminacja osób które do tej myśli się nie dostosują. Przy czym nacjonalizm najbardziej przeszkadza tym, którzy własne interesy przedkładają ponad wszystko.
Nacjonalizm w najczystszej postaci nie traktuje pojęcia narodu jako jednorodnej enklawy etnicznej czy genetycznej, a jako społeczność zorganizowaną wokół własnej państwowości. Dlatego polskim nacjonalistą może być także i chińczyk.
Wszelkie natomiast wystąpienia przeciwko "pewnym grupom" narodowym wynikały z postrzegania tych grup jako tworów działających na szkodę naszego narodu. Nie były to na pewno przeciwko grupie narodowej jako takiej (tak ja w przypadku ideologii szowinistycznych).
Konieczny jest zatem powrót do właściwych definicji, aby dobro narodowe nie zostało zmienione w zbrodnię przeciwko socjalizmowi.
“Nie znoszę ludzi, którym nazbyt słabe głowy Zamąca moczopędny trunek narodowy. Ich mieszanina jęków od czasów Popiela Jątrzy mnie i do cierpkich wyrażeń ośmiela.”
Nacjonalizm jest bałwochwalstwem i jako taki zabobonem - jest nawet zabobonem szczególnie niebezpiecznym, bo bardzo wiele morderstw i innych niesprawiedliwości dokonano niedawno i dalej się dokonuje w jego imieniu.
Pomijając bałwochwalczą stronę nacjonalizmu, jego zabobonny charakter wynika już z tego, że naród jest tylko jedną z licznych grup, do których człowiek należy. Bo każdy człowiek jest przecież najpierw członkiem swojej rodziny, dalej regionu, grupy zawodowej, klasy. Poza granice narodu sięga jego przynależność do wspólnot kulturowych i religijnych. Pomijać je wszystkie na rzecz jednego tylko narodu, przypisywać mu bezwzględnie pierwszeństwo przed wszystkimi innymi jest oczywistym zabobonem.
Co jest przyczyną ogromnego powodzenia tego zabobonu? Dlaczego ludzie tak łatwo i chętnie zabijają i dają się zabijać dla dobra narodu? Niełatwo jest na to pytanie odpowiedzieć. Wydaje się, że należy rozłożyć je na dwie części i pytać najpierw, dlaczego ludzie w ogóle poświęcają się dla jakiejś wspólnoty, a następnie, dlaczego tą wspólnotą jest najczęściej właśnie naród. Odpowiedź na pierwsze pytanie jest zapewne złożona, a na drugie można bodaj najlepiej odpowiedzieć wskazując na wpływ literatów, poetów, wieszczów itp., którzy wmówili w ludzi, że ich naród jest godnym uwielbienia bóstwem, dla którego należy poświęcić wszystko, nawet życie własne i najbliższych. Można też wskazać na pożyteczność tego zabobonu dla obrony grupy ludzkiej, gdyż motywuje ludzi do walki w obronie grupy.
Z nacjonalizmem nie należy mieszać patriotyzmu, który w przeciwieństwie do niego nie jest zabobonem, ale postawą rozsądną. Na skutek tego pomieszania zdarza się, że ludzie popadają w inny zabobon, a mianowicie w internacjonalizm, przeczący, by człowiek miał prawo zabiegać o dobro własnego narodu, że bezwzględne pierwszeństwo przed innymi wspólnotami ludzkimi ma bądź klasa, bądź ludzkość.
Jeśli chodzi o utożsamienie patriotyzmu z nacjonalizmem, wystarczy zauważyć, że kto kocha własny kraj, niekoniecznie musi tym samym ubóstwiać go ani pogardzać innymi krajami, a tym mniej ich nienawidzieć. Nie musi też wcale uważać narodu za “najwyższe dobro”, tak jakby tego chciał nacjonalizm. Robić więc z patriotyzmu nacjonalizm jest zabobonem.
Znacznie groźniejszy jest drugi rozpowszechniony dziś zabobon. Wielu zwłaszcza tzw. lewicowców (wyrażenie, którego sens bardzo trudno zrozumieć) przyznaje się do tego: każdy, kto ośmiela się twierdzić, że kocha swój kraj bardziej niż, powiedzmy, Ekwador czy Wietnam, jest oskarżany o “rasizm”. Tym bardziej każdy, kto zmuszony jest do wyboru, daje pierwszeństwo własnemu rodakowi przed obcym, uchodzi za rasistowskiego zbrodniarza, w rodzaju hitlerowców.
Że to jest zabobonem, że każdy człowiek ma święte prawo dbać przede wszystkim o ludzi sobie bliskich, a to bez żadnej nawet myśli o wyższości tej czy innej rasy, czy narodowości, powinno być jasne.
Może następująca (prawdziwa) historyjka pomoże w zrozumieniu, o co chodzi. Jeden z moich przyjaciół, Jan, miał bardzo brzydką, zezującą matkę, która w dodatku była kleptomanką i raz już była aresztowana za kradzież. Kiedy go ktoś zapytał, a więc dlaczego ty ją tak kochasz, że stawiasz ją ponad wszystkich innych, Jan odpowiedział: dlaczego? - bo jest moją matką! Mniej więcej taki sam jest stosunek każdego uczciwego człowieka do swojej ojczyzny. Kto temu przeczy, jest ofiarą zabobonu.
Podłożem zabobonu jest zabobonna wiara w ludzkość i w równość ludzi.
Bo nacjonalizm zawsze występuje jako dodatek, nie jako samodzielna idea.
A z którego roku? Opis nacjonalizmu mi bardziej na szowinizm wygląda. A przynajmniej na nacjonalizm lewicujący.
100 zabobonów raczej napisał pod koniec życia.
Nie idzie uznać, że naród (choćby tylko w sferze polityki) jest największym dobrem, co Bocheński słusznie punktuje.
Inne podejście prezentował jak był młody: http://www.omp.org.pl/stareomp/index47b6-2.html?module=subjects&func=viewpage&pageid=533
W eseju "Co to znaczy być Polakiem" wskazuje, że pojęcie narodu jest wieloznaczne, i co najmniej można wskazać na wystepowanie "piętrowości". W epoce Jagiellonów (i długo, długo po niej), rozróżniano przynależność narodową pierwszego rzędu i drugiego, stąd można mówić o nacjonalizmie etnograficznym i federacyjnym; jego zdaniem to właśnie nacjonalizm etnograficzny zwyciężył przy ustalaniu polskich granic po wojnie 1920 (nb. pewien ciąg przyczynowo-skutkowy z Wołyniem można tutaj postulować).
Natomiast równie dobrze można być Polakiem i przyznawać się do tzw. koncepcji klasycznej: nacjonalizmu federacyjnego, daleko posuniętej tolerancji dla innych kultur i narodów (pierwszego rzędu) w ramach federacji.
A tutaj, jakby ktoś jeszcze nigdy nie widział o. Bocheńskiego.
https://gloria.tv/video/yehWTdULnmFc1HXFtjoYdDn2Q
Obrony nie zorganizowano dzięki Armii Krajowej. Polecam "Obłęd '44" Zychowicza. Jest to tam dość szczegółowo opisane.
W skrócie poszczególne postawy wyglądają w ten sposób:
Patriota - kocham mój kraj i godnie go reprezentuję
Nacjonalista - mój kraj jest dla mnie ważniejszy niż inne kraje dlatego robię wszystko dla jego dobra
Szownista - mój kraj jest lepszy niż inne kraje dlatego ja też jestem lepszy niż inni.
On też realizował dobro.
Chyba, że co innego miałeś na myśli, zatem wytłumacz precyzyjnej, bo nie pierwszy raz już odwracasz kota ogonem.
"nacjonalista z definicji realizuje dobro czyli może uważać że jest lepszy"
to znaczy, że cała Twoja wypowiedź była bez sensu. A jak tak powiedziałeś, to wskazałem, że tak właśnie uważał faryzeusz.
Wytłumaczę jak dziecku:
Jeżeli NARÓD uważa, że jest lepszy, godniejszy i bardziej wartościowy niż inne narody, bo realizuje dobroć w rozumieniu ewangelicznym, to popełnia (NARÓD, nie Ty) grzech pychy. Tak właśnie zachowywał się wspomniany faryzeusz.
Cały czas rozmawiamy o definicji nacjonalizmu, nie o Tobie!
Twoja wypowiedź była bez sensu, bo w definicji było ze to naród za lepszego się uważa, a nie ktoś trzeci. Skończ zatem z tym egocentryzmem i zacznij czytać ze zrozumieniem co inni piszą.
Pycha ma to do siebie że zasłania sobą Boga. Innymi słowy ten grzech wiąże Bogu ręce. Trzeba z Bogiem współpracować. Ofiarować się Bogu jako jego narzędzie polega na służbie innym ludziom, a nie własnej chwale. Jest to trudne, nawet z Pomocą Bożą. Dlatego mocno powątpiewam czy istnieje w ogóle człowiek który pozbył się własnej pychy.
edit: @TecumSeh ; Proponowałem kiedy kolega zarzucał mi nieznajomość historii ale nie podjął rękawicy:)
Ech kolego, skąd Ty bierzesz tyle czasu? I to mnie u Ciebie irytuję gdyż pokazuję jaką ja posiadam wadę. Mi ciągle brakuję czasu, aby np popisać o bzdurach na forum. To czy Ciebie dotyczy grzech pychy, nie będę pisał bo to chyba każdy widzi (Mi wypomniałeś wcześniej że mówię jakby z ambony - cytat bardzo luźny).