Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Kiko: dzieci przed I Komunią św. nie muszą przychodzić na Eucharystię
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Komentarz
Myślę że ten pomysł jak i wiele mu podobnych musi zweryfikować życie i same rodziny wielodzietne.
To nie żadaen dogmat więc można różnie
Jestem neonem.
Padł wtedy kontrargument, że trzeba przyprowadzać dzieci do kościoła od początku życia, żeby je lepiej przygotować do pełnego uczestnictwa w Eucharystii. Myślę, że to fałszywe założenie. Kiko słusznie zauważa, że dużo lepszy efekt można osiągnąć nie przyprowadzając ich na Mszę, jeżeli nie potrafią się zachować. Nie utrwalamy wówczas szkodliwych nawyków, że kościół do miejsce do zabawy i wygłupów. Nie przeszkadzamy naszym dzieckiem księdzu, innym wiernym, a przede wszystkim sobie. Mamy prawo wysłuchać Mszy św. w skupieniu i kontemplacji, a nie biegać za dzieckiem, albo dyżurować przed kościołem. Dopiero wtedy dziecko będzie mogło odkryć, że chce pójść na Mszę, jeżeli wcześniej będzie tego pozbawione.
Ostatnio czytałam książkę "Pisma nieznane Matki Teresy", polecam. Natomiast Matka Teresa pisze w jednym z listów, że przyjęła I Komunię w wieku 5,5 lat i od tamtego momentu pamięta wielką miłość do dusz ludzkich. Była kobietą szczególnie dotknięta przez Boga, ale rodzice musieli ja przygotować do tego sakramentu i udziału we Mszy Św. Nie da się jeżeli dziecko nie będzie znało Mszy.
Msza święta to nie jakiś luksusowy towar, do którego trzeba dorosnąć. Uczestnictwo we mszy, jego pełnia, również nie zależy od tego, czy w skupieniu i ciszy, czy chodząc za dzieckiem w niej uczestniczymy. Każdy uczestniczy jak umie. Jeśli córka szczególnie jest marudna i płaczliwa, wychodzę przed kościół lub na krużganki na czas kazania. Resztę Eucharystii spędzam w kościele. Mówienie o kontemplacji, skupieniu etc. w odniesieniu do wspólnotowej modlitwy jest dla mnie jakimś nieporozumieniem. Skupienie rodzi się w sercu, a nie w uszach i oczach.
Co nie znaczy, że pozwalam dziecku na mszy szaleć w zgodzie z naturą.
W którym momencie osiągamy ten wspaniały moment, kiedy jesteśmy godni uczestniczyć wraz z innymi w Eucharystii? Trzy lata, pięć? Dziesięć? A moze po bierzmowaniu? Bo mnie jednak się wydaje, że od momentu chrztu.
Drżałabym w bojaźni, gdybym podjęła decyzję: dzisiaj Zosia z nami do kościoła nie idzie, bo chcemy kontemplować. To brzmi... dziwacznie. I nieprawdziwie.
---
Możesz więcej?
Jesteśmy we wspólnocie nekoatechumenalnej, co sobotę wyprawa z dziećmi to ogromne przygotowania praktycznie od południa:sad:
Sara ma 17 mc i szaleje na Eucharystiach, czy to we wspólnocie, czy w parafii, cały czas musimy za nia ganiać, w czasie echa słowa i kazania zazwyczaj wychodzimy z Sarą na korytarz żeby innym nie przeszkadzała. A jak nam się jeszcze dodatkowo Tereska rozedrze, to oboje z nimi wychodzimy, wracamy na dalszą część Eucharystii.
Wściekam się że nic nie słyszę, uchetam się niesamowicie, nalatam i wracam potem do domu taka umordowana z postanowieniem, ze chyba nie będę do Kościoła chodzić wogóle
Niewiem jak rozwiązać tę sytuację, bo oddzielnie nie ma szans iść na Eucharystię, bo u nas w parafii na piechotę nie da się pójść, trzeba samochodem a ja nie mam prawka
Męża też nie zostawię z dziewczynami i nie pojadę do wspólnoty bo by zwariowałz dwiema - Teresce bym butle z moim mlekiem zostawiła - paradoksalnie do wspólnoty jest mi łatwiej dojechać komunikacją niż do parafii bo tutaj to bym chyba przez las szła i pewnie bym się zgubiła:shocked:
Myślimy o tym, żeby opiekunkę do Sary zostawiać na Eucharystie sobotnie a Tereskę brać ze sobą, albo wynajmować ją żeby przyjeżdżała do Kościoła gdzie mamy wspólnotowe Eucharystie i by ją w wózku woziła jak by jeszcze bylo ciepło a w zimę gdzieś obok w salce się nią zajmowała.... albo niewiem co....brak pomysłów
Ja tak bardzo bym chciała móc w spokoju pójść na mszę zwłaszcza z mężem, do wspólnoty też rzadko chodzę na Liturgię no bo tam też są dzieci i one się nawzajem nakręcają do szaleństw.Skąd mam czerpać siły do życia jak nie z Eucharystii? a kurczę chodzić nie mogę bo dzieci szaleją
się rozpisałam:bigsmile:
Ja mam takiego trzylatka, który siedzi jak aniołek (praktycznie od kiedy nauczył się siedzieć) ze złożonymi rączkami i wpatruje się w ołtarz. Więc, jeśli Maćku wydawało Ci się, że kpisz, to NAPRAWDĘ są takie dzieci. Ale myślę, że niebagatelne znaczenie ma przykład starszego rodzeństwa, z którym to swego czasu trzeba było ostro popracować nad zachowaniem, bez możliwości dyspensowania od niedzielnej Mszy św. ze względu na zachowanie. Przecież, jeśli maluch szaleje i z tego powodu nie pójdzie do kościoła to jest to dla niego sygnał by następnym razem... szaleć bardziej. A ksiądz który namawia by dzieci nie brać do kościoła bo się nudzą, sam wypracowuje pusty kościół za kilka lat, kiedy wymrą staruszkowie, a młodzi uznają, że chodzić na Mszę nie ma sensu bo się nudzą zamiast "kontemplować".
Co do wesel to spokojnie mogę brać dzieci, bo na takie gdzie zapowiada się picie po prostu sama bym nie poszła :bigsmile:
A jakikolwiek przymus z reguły kończy się na paru próbach sił z maluchem. Jeśli rodzic jest konsekwentny, rzecz jasna... Potem już tylko jest coraz lepiej i coraz więcej dzieci rozumieją. :bigsmile:
Chyba o takich dzieciach - rozbieganych i rozwrzeszczanych - pisze Maciek
@ST
może wyskocz raz w tygodniu sama na adorację, poza niedzielą? Rozumiem tęsknotę za mszą przemodloną i przeżytą do szpiku kości, ale rodzicielstwo to czas na INNE uczestniczenie, po prostu. Chodzisz za maluchem i modlisz się tym chodzeniem. Czuwasz nad jego zachowaniem i modlisz się tym czuwaniem.
Z mężem mamy taki układ, że tylko jedno z nas opiekuje się córką w czasie mszy. Więc co dwa tygodnie msza wygląda dla nas prawie jak w uduchowionych czasach studenckich:bigsmile:
nie sądzisz, że warto poszukać takiego kościoła, w którym synek lepiej by się odnalazł?
Mnie też przeszkadzają krzyki w kościele, bo nie słyszę. Dlatego czytamy czytania niedzielne PRZED mszą. Z dziećmi będziemy robić pewnie to samo, z komentarzem, żeby rozumiały to, co usłyszą od lektora.
Na bieganie i wchodzenie pod ławki jestem niewrażliwa. W niczym to nikomu nie przeszkadza. Dzieci tak mają i już. Skupiam się na modlitwie i reszty nie zauważam dzięki temu.
Szczerze powiem, że nieraz w duchu myślę o paniach, które nic innego w kościele nie robią tylko łypią za dziećmi, czy już coś psocą, czy jeszcze nie: Zajmij się, kobieto, modlitwą, a nie filowaniem na sąsiada. Albo przejdź na drugą stronę kościoła.
:bigsmile:
A kto mi każe przechodzić na drugą stronę kościoła?
Tego by brakowało!!:bigsmile:
E tam, Tridentina obroni się sama
Ale tylko tych orientowanych na wschód :cool: