Witaj, nieznajomy!
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
"Dziecko" i sex - jak podchodzicie
Aby napisać komentarz, musisz się zalogować lub zarejestrować.
Wygląda na to, że jesteś tutaj nowy. Jeśli chcesz wziąć udział, należy kliknąć jeden z tych przycisków!
Komentarz
Normalnie, chodzilismy razem z całą ferajna z podwórka, graliśmy w piłkę, w państwa i miasta i takie tam, ale oficjalnie byliśmy para
Ale miałam już iść spać. W końcu.
Po przerwie wracam do klasy. Dziewczyny mnie napadly: i co? i co? Co powiedzial? A ty mu co? O rany! Do domu?! A co na to twoi rodzice?! A ja szczerze mowiac jakos tak prostolinijnie nie pomyslalam, ze robie jakos na przekor rodzicom.
Przekonaly mnie, ze nie moge tak zrobic. O matko, to co mam mu powiedziec? Jak to odkrecic teraz?!
A one: idz zaraz na przerwie, powiedz, ze nie mozesz wtedy w niedziele w domu sie spotkac, bo zapomnialas, ze ciotka z dziecmi do was przyjezdza.
No i poszlam o tej ciotce mu powiedziec. Wiec zaproponowal spacer nad rzeka. O! To bylo to! Spacerowalismy prawie 3 godziny w takich kompletnych polo- łąkach. Tak wygladala nasza pierwsza randka. Druga byla jeszcze lepsza
Kazde dziecko jest inne.
kazde w innym czasie dojrzewa psychicznie, fizycznie, emocjonalnie.
To rodzic zna najlepiej swoje dziecko.
nie ma jednego wspólnego wzorca dla wszystkich.
Uwazam ze te naście - 16-17 a może ciutkę wcześniej nawet, to jest czas "zbiorów" bo to już rozsądne, kumate nastolatki są.,
osobiscie nie miałam problemu zostawić 16 latka samego w domu na dłuższy czas.
Ale znam swoje dziecko, ufam mu a on nie zawiódł naszego zaufania ani tez nie zrobił nic, co złapaliłoby lampkę ostrzegawcza u nas, rodziców.
Uwazam ze 12 latek to jeszcze dziecko i to czas na zabawę,
Aga85 fajnie napisała i mogę się pod tym podpisać
bo i sama miałam taki "związek"
to czas zabawy, przyjaźni, koleżeństwa
obserwuje młodych- kolegów i koleżanki syna, znam ich. Odnoszę wrażenie ze dziewczynki, dziewczyny są bardziej "kochliwe"
chłopcy jakos mniej.
Nie wiem czemu w ogóle trzeba ustalić wiek minimalny.
Jedne dziewczynki dojrzewają wcześniej i wcześniej też interesują się chłopakami i to "chodzenie" u nich też może, ale nie musi być wcześniej. Moja córka (12l) interesuje się chłopakami, czasem o jakimś opowiada z wypiekami. Ale ich relacje są po prostu kolezenskie, przyjacielskie. Cieszę się kiedy zaprasza kolegów do domu, bo mam okazję rozmawiać z nimi, z nią, obserwowac. I jakoś nie mam spiny, że pewnego dnia powie, że ma chłopaka.
Nigdy nie myślałam o tym, że dopiero od jakiegoś wieku można mieć chłopaka, to chyba naturalnie przychodzi. Ja miałam dopiero po dwudziestce, bo wcześniej jakiś odpowiedniego kandydata nie było, choć we mnie chęć była
Zresztą "mieć chłopaka" to nic nie mówiące określenie, już dzieci w przedszkolu maja chłopaka, albo narzeczoną.
Dla mnie istotne jest to, że ja z mężem ustalam zasady spotkań naszego dziecka z innymi. Przez najbliższe kilka lat pod naszym czujnym okiem
Nie widzę jednak potrzeby tworzenia sztucznych zakazów. A niech sobie ma tego chłopaka i siedzi sobie u nas na kanapie.
@Rejczel, jest Twoim mężem?
@J2017 chodziłem z dziewczynami od 1. klasy liceum. Nie widzę problemu, żeby to samo robiły moje dzieci. Od siebie wymagałem tyle, żeby nie bawić się uczuciami drugiej osoby.
Nie wiem skąd przekonanie, że po dwóch latach idzie się do łóżka. A zasady BHP też wymagają po prostu ustalenia. Jeśli wartości są wspólne i mocno ugruntowane, to ryzyko pójścia w ślepą uliczkę jest mniejsze. Jeśli natomiast są jakieś wątpliwości lub wiek młodszy , to dystans większy.
Przykładowo nie widzę powodów, żeby nastolatkowie spotykali się sam na sam w domu/mieszkaniu. Chcą swobodnie porozmawiać- spacer.
Nie ogarniam tego.
I czy tylko ja mam problem z określeniem wieku nastolatek?
No nie widzę, wiem,że dziewczyna ma dopiero 13-14 lat a niczym nie różni się od znanych mi osiemnastolatek.
Nie jesteśmy w ED , jesteśmy w szkole publicznej i próbuje córce tłumaczyć, rozmawiać z nią i uczulać ja na nie które kwestie ale czas pokaże.
Zostało nam modlić się o dobre wybory dla naszych dzieci, o dobre dla nich a my musimy się z nimi pogodzić.
To co napisałaś wyżej mogłabym powiedzieć o kimś kogo zupełnie nie znam- jakbym miala obcego nastolatka zostawić samego w domu- tak, po takim nie wiem czego się spodziewać.
Natomiast warto na pewno dużo rozmawiać i dążyć do tego by poznać chłopaka/dziewczynę - np. zaprosić na wspólną wycieczkę w weekend itp.
Wszystko zależy od tego, co to dziecko ma w głowie, kto jest dla niego autorytetem, w jakim żyje środowisku i czy samo jest na tyle silne by iść pod prąd, oraz the last but not least od łaski Bożej i odpowiedzi na nią.
Mam młode dzieci jeszcze. Ale się zastanawiam.
Jak Bóg da to nie pójdę do pracy na cały etat jak będę miała nastolatki. Matka w domu na straży będzie.
Widzę co się dzieje u mnie w sąsiedztwie, 17 latka urodziła dziecko, dla mnie to naturalna konsekwencja pozwalania chodzić na całonocne imprezy i nocowania u chłopaka.
Ale jak dokładnie to BHP ma wyglądać to dopiero za parę lat mi się wyklaruje dokładnie.
Taka kontrola to złudzenie.
Było mi przykro i głupio, ale jestem im teraz głęboko i na maksa wdzięczna za to.
Jak wychodzilam na nocna impreze to dostawalam pieniadze na taksowke zeby wrocic do domu
w zasadzie to nie wiem ..mi jakos na wszystko pozwalali tzn. nie bylo mowy przewodniej ze tego czy tamtego nie wolno.
a ja nie ze wszystkiego chcialam korzystac
bo narkotyki mnie jakos nie interesowaly a alkohol zawsze byl w takiej ilosci zeby nie wygladac jak lumpiara
Kompletnie nie mam pojecia na czym polega wlasciwie wychowanie